[RPG]The world belongs to the werewolves||Speeltopic - Speeltopics

2300, de wereld is sinds een paar jaar helemaal verandert. Er zijn weinig mensen meer, maar de enkele mensen die nog overblijven werken als slaven voor de weerwolven. De weerwolven hebben de wereld overgenomen. Niet alleen over een land maar over heel onze planeet !Het enige wat hun in de weg staat zijn de vampiers ! Zij proberen hun al enkele jaren uit te schakelen. Ook al zijn het dodelijke wezens, is dat niet de makkelijkste opdracht! Want sommige weerwolven verhuren hun slaaf tegen een vreselijke dood! Wie wint deze strijd nu tussen de vampiers en de weerwolven? Worden de slaven wel goed behandeld? Zal de wereld dit nog lang kunnen volhouden? Wat nu als je één van die slaven bent? Hoe voelt het om elk moment in gevaar te zijn? Wat als je verhuurt wordt aan een groepje vampiers die niets goed van plan zijn?


Regels



Rollen:
Weerwolven:
- Luna Woods- MoonEye 1,3 Meesteres van Lilly
- Ysabeau de Clermont- DarkAng3l 1,5 Meesteres van Diego
-Lucy Jans-ArianatorXx 1,6 Meesteres van Brian
-Bella De Vain-LikeStars 1,7 Meesteres van Rose

- Adam Messner- Briar 1,2 Meester van onbekend: hier is haar foto want ze staat niet in het topic

-Matthew de Clermont (Alpha !)- DarkAng3l1,5 Meester van Alicia
- Gereserveerd- aestivate
-
En nog ...
Mensen (slaven)
- Alicia Enderfreet- ArianatorXx 1,1 slaaf van Matthew
-Maybell 'River' Kingsley - Briar 1,1 slaaf van onbekend :hier is haar foto want ze staat niet in het topic

- Rose melay - Mevalina 1,3 slaaf van Bella
-Lilly Ann Brooklins -GrowStronger 1.4 slaaf van Luna

- Diego Morti- MoonLights1,5 slaaf van Ysabeau
- Brian Ougreat -LikeStars 1,7 Slaaf van Lucy
-Gereserveerd-aestivate
-
En nog ...
Vampiers
-Izabella ‘‘Izzy’’ Fhearson- MoonEye 1,1
-Anna Clairson-MoonLights 1,6
-

- Jackson Dovestay- GrowStronger 1,4
-
-
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=164483Praattopic
Het begint allemaal als de weerwolven en vampiers terugkomen van een zwaar gevecht met elkaar. Sommige zijn heel slechtgezind, andere zijn opgelucht dat ze niet dood zijn. Dat kiezen jullie zelf . Sommige slaven moeten heel hard werken andere iets minder. De weerwolven en vampierschool begint om 9 uur. (Een speciale school voor weerwolven en vampieren... Duurt tot hun 30 jaar).Om 7 uur komen de weerwolven thuis. De slaven hebben geen school maar ze spreken stiekem met elkaar af tijdens dat de weerwolven weg zijn. De weerwolven wonen allemaal in één groot gebouw met kleine appartementjes. De vampieren wonen ook in een groot gebouw maar in het ander gedeelte van de wereld. Ze wonen elk alleen (behalve de weerwolven met hun slaven) maar spreken bijna altijd met enkele in een kamer af.

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 24 juli 2014 - 22:35 ]

---

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Wilt een moderator de titel veranden want ik schreef per ongeluk speeltopiv Alstublieft?

---

~ I have found that if you love life, life will love you back.

mt

---

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Lucy Jans
Woest kwam ik mijn kamer binnen. 'Ik haat vampieren!', schreeuwde ik uit. Ik voelde mijn ogen lichtbruin worden. Het liefst had ik iedereen dood gemaakt die ik tegenkwam. Maar dat was denk ik niet het beste idee als je populair wou blijven... Boos keek ik naar Brian:' Wat doe jij hier nog zo stom? Ga wat Water voor me halen!'. Ik had zin om mijn klauwen in zijn nek te steken, maar dan had ik geen slaaf. Het was ook best raar om dan alles zelf te moeten doen. Als ik de leiding zou hebben van de weerwolven, Dan zou het hier heel wat anders zijn! Veel beter. We zouden veel machtiger zijn. Ik ging naar mijn kamer en trok mijn versleten vieze kleren uit. Het gevecht was zo vermoeiend geweest. Volgens mij had ik drie vampieren gedood. Daar was ik best trots op. Ik besloot een mooi kort roos kleedje aan te trekken. Mijn haren liet ik gewoon los, bijna zoals altijd. Ik kamde ze wel ze paar keer ... Mijn wimpers en lippen zaten ook vol make-up na een tijdje. Ik zag er beeldschoon uit vond ik zelf. Waarschijnlijk zou mijn glaasje water nu wel warm zijn... Pfff, wat irritant !

[ bericht aangepast op 24 juli 2014 - 17:17 ]

---

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Brian Ougreat
Ineens was de stilte weg die de hele dag lang in het huis had gehangen. Bang keek ik weg van het raam, naar de andere kant van de kamer waar zij inmiddels al stond. Lucy, wie in één woord woedend was. 'Ik haat vampieren!' Schreeuwde ze. Ik wist zeker dat de gehele wereld het kon horen, zo hard ging ze tekeer. Pas na een paar seconden kreeg ze mij in het oog en ik had het idee dat de brok in mijn keel alsmaar groter werd. ' Wat doe jij hier nog zo stom? Ga wat Water voor me halen!' Schreeuwde ze in mijn gezicht terwijl ze me aankeek alsof ze me wil vermoorden. Zo kijkt ze trouwens wel vaker. Ik deed mijn mond een beetje open om een antwoord te geven, maar er kwam geen geluid uit. Dus toen rende ik zo snel mogelijk naar de keuken om haar wens te vervullen. Met bibberende handen vulde ik het glas met water en daarna was het weer wachten op de letterlijke boze wolf. Ik haat haar zo erg. Gelukkig kan ze in elk geval mijn gedachten niet lezen, anders was haar zelfbeheersing die ze toch al amper heeft, al helemaal weg. Ik weet zeker dat als dat ooit op een dag gebeurd, die dag mijn dood zal worden. Ik wilde helemaal niet dat Lucy terugkwam, maar als ze niet terugkwam zou ze het glas water te warm vinden en dan is ze weer boos, wat ze toch altijd wel is. Daarom leegte ik het glas en vulde het opnieuw met nieuw en koud water. Ik doe echt alles voor haar. Dat klopt, maar ik ben wel slim genoeg om dat te doen.

Matthew de Clermont
Zwijgend liep ik het appartement binnen en gooide de sleutels op het tafeltje in de gang. OP de trap had ik ergens een deur horen toeslaan met de knal van een kleine bom en ik kon zo al raden wie er nu weer in een pesthumeur was. Ok, toegegeven, ik was zelf ook niet het zonnetje in huis voor het moment, maar dat was niet zo heel verwonderlijk gezien wat er zich net had afgespeeld. Met een zucht haalde ik m’n hand door m’n haar voor ik verder naar binnen liep.
Het was niet altijd even makkelijk om hier te leven. De wolven mochten dan wel baas zijn, maar dat wilde niet zeggen dat alles en iedereen opeens voor ons ging buigen. Ok, de mensen hadden het gedaan, maar die waren dan ook slim genoeg geweest om onze kracht te herkennen. De vampiers waren een ander verhaal. Zelf nu nog bleven ze zich verzetten tegen ons, ook al waren we sterken en ook wel in de meerderheid. Vandaag was geen uitzondering geweest en hoewel het gevecht onze kant op was gegaan, vanbinnen knaagde er wat aan me. Als oudste van de groep hier voelde ik me verantwoordelijk voor de anderen, ook al maakten sommige het me absoluut niet makkelijk en moest ik telkens weer zorgen dat het duidelijk was wie de baas was, niet dat ik er misbruik van maakte.
“Alicia?” Een tel keek ik rond om te zien waar die meid nu weer uithing. Met mensen die meer waard waren dan goud kon ik het me niet bepaald veroorloven om haar te verliezen. Zwijgend nam ik een glas voor ik naar de diepvriezer liep voor een paar ijsklontjes.

---

"Nothing is True. Everything is Permitted"

[Ik heb je titel aangepast, en ik ga je topic even naar het juiste subforum verplaatsen.]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Anna Clairson
Na de strijd liepen ik en de anderen vampieren terug naar huis. Ik wil zo graag dat deze oorlog stopt en dat iedereen die aan dezelfde kant staat als ik, blijft leven. Ik ben het vechten zat. Ik wil gewoon dat we winnen en dan zie ik wel weer verder. Ik heb vandaag iemand vermoord, net nadat hij mij wou vermoorden. Hij kwam grommend op me afgerend en zijn klauwen drongen door tot onder mijn kleren. Hij duwde me bijna achterover, maar ik wist mijn evenwicht te bewaren door mijn nagels diep in zijn nek te hechten. Toen vermoorde ik hem. Zo meedogeloos kan ik zijn, ja dat is waar. Ik zou alle weerwolven wel eigenhandig willen vermoorden, maar wat ik nu nog liever zou willen dat dat is dat het gewoon ophoud. Zelfs als dat betekent dat de weerwolven vrijuit kunnen gaan. Ik wil niet dat we nog iemand verliezen. Wat me wel zorgen maakt is dat de weerwolven met meer zijn dan wij. En zij hebben meer macht in deze wereld. Dat weten wij allemaal. Ik kan het op iedereens gezicht zien. Ergens in de buurt van me zie ik Jackson. Als ik naar hem toe ren kijk ik hem aan.
"Wat nu?" Vraag ik hem. Moeten we weer een nieuw gevecht plannen en er weer hetzelfde uitkomen als nu? Want hoe lang kunnen we dit nu nog volhouden?

Ysabeau de Clermont
Zodra de deur achter me dicht viel, rekte ik me even met alle gemak uit. Ik moest toch iets doen om groter te lijken dan ik was. Zelf op naaldhakken bleef ik maar een klein meisje, zoals ik zo vaak door anderen genoemd werd. Dit nam echter niet weg dat ik prima m’n mannetje kon staan, iets wat de vampiers daarstraks wel gemerkt hadden als je mijn mening vroeg. Hoeveel ik er gedood had kon ik niet zeggen, maar ze zullen me in ieder geval niet nog eens onderschatten na vandaag.
Een blik op de spiegel in de gang vertelde me dat m’n haar een rotzooitje was, een feit waar ik even m’n schouders voor ophaalde. Met een hand in m’n zij bekeek ik een tel m’n eigen spiegelbeeld. Het zag er best apart uit zo en het paste eigenlijk wel bij m’n redelijk rebelse uiterlijk. Waar niet over heen te kijken viel, waren de bloedspetters op m’n kleren. Op m’n broek voel het nog mee, maar m’n shirt was geruineerd, voor de zoveelste keer.
“Ben thuis!” Misschien behandelden de andere wolven hun slaven als afval, maar ik was een rebel en vond mezelf eigenlijk best menselijk, ondanks m’n natuur. Ok, ik kon prima uithalen als het nodig was en van me afbijten, maar waarom doen als je er geen redden toe had, of het enkel zou doen om vervelend te doen? “Diego!?” Ik twijfelde over wat ik eerst wilde op dit moment. Wat eten, of een heerlijk bad? Hmmm, lasting, als je een makkelijk leventje leidde.

---

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Diego Morti
Eigenlijk heb ik een best saai leven. Als de weerwolven weg zijn is het ontzettend stil hier. Vaak spreek ik dan wel met anderen af, maar zelfs dan houden we ons rustig. Wel besef ik me maar al te goed dat ik de gelukkige van het stel ben. Ik hoor bij Ysabeau. En die is niet zo'n monster als de anderen weerwolven, als ik de anderen mensen moet geloven. Neem bijvoorbeeld Brian. Hij moet zijn best doen om niet te worden vermoord. Zodra zijn meester thuis is, moet hij echt passen op zijn leven. Ik heb het een stuk makkelijker. Net op dat moment hoor ik de deur open gaan.
"Ben thuis!" Hoorde ik Ysabeau zeggen. "Diego!?" Roept ze weer.
"Ik ben er!" Roep ik terug terwijl ik opsta en in de richting van de deur loop. Ze staat voor de spiegel. Haar witte haar lijkt wel een vogelnest, maar dat lijkt me verstandiger om niet te zeggen. Ze mag me dan nog goed behandelen, maar ze is en blijft een weerwolf. Ze heeft ook een nieuw shirt nodig, voor zover ik het kan zien. Gelukkig voor haar is haar broek gespaard gebleven. De geur van bloed doordringt het huis en ik trek mijn neus op, omdat het zo vies ruikt.

Alicia Enderfreet
Al even was ik thuis, het was best saai... Gelukkig had ik daarstraks met wat vrienden van me afgesproken. Natuurlijk mocht Matthew dat echt niet weten! Opeens ging de deur open, Matthew kwam binnen. Het bleef even stil. Was het nu echt Matthew? Misschien was het één van de andere slaven... 'Alicia!', hoorde ik de stem van Matthew roepen. Hij was het dus duidelijk... Hopelijk had hij geen TE slecht humeur... 'Ik kom al, Matthew', riep ik. Ik maakte even de armband af die ik aan het maken was en liep naar Matthew. Hij zag er weer niet uit. Maar dat zei ik niet echt... Hij had vast gevochten maar met wie... 'Met wie heb je gevochten?', vraag ik Matthew onzeker. Ik weet niet echt wat ik moet tonen. Matthew was nog best lief vergeleken met Lucy. Toch was hij soms niet de liefste. Ik had geen idee of hij nu goedgehumeurd was.

[ bericht aangepast op 24 juli 2014 - 21:34 ]

---

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Luna woods:

Na een vermoeiende dag op school kom ik thuis met bloed overal maar dat maakte me niets uit! Ik had wel zin in thee of iets fris, ik draai de deur open "Ik ben er weer Lilly!!!" mijn stem galmt door het huis "Lilly geef eens antwoord!!" ik word steeds chagrijniger "Lilly ik wil dat je nu komt en anders kom ik je halen!!" mijn geduld raakt op en ze wil maar niet komen "Dit is de laatste keer dat ik je roep KOMEN NU!!" ik besluit haar te gaan zoeken ik zoek overal maar de is nergens te bekennen ze weet dat ik altijd als ik uit school kom wil drinken en eten dan ga ik het zelf maar maken als ze er vanavond niet is zwaait er wat dan zie ik een schaal liggen met eten en drinken en een brief: Luna ik ben even naar de supermarkt de theezakjes zijn op en jouw favoriete koekjes ook dus dacht ik laat ik maar naar de winkel gaan. Ik pak het eten en drinken als ik de brief heb gelezen gooi ik het in de prullenbak hopelijk haalt ze gelijk het avond eten wacht ik bel haar "Hey met Luna koop je gelijk het avondeten?" Vraag ik met een chagrijnige stem.

Izabella ‘‘Izzy’’ Fhearson:

Op school was er natuurlijk weer eens een ruzie uitgelopen tot een vechtpartij en ik kon het nog erger maken wat ik natuurlijk doe want anders is er niks aan ik loop richting mijn appartement en draai de deur open en loop naar de keuken ik pak daar chocolade koekjes dan bijt ik weer eens op mijn lip "Scherpe hoektanden zijn natuurlijk niet altijd handig" grinnik ik, dan pak ik wat water en drink het op dan voel ik dat mijn lip bloed ik zuig het op dit is veel lekkerder dan water terwijl ik mijn eigen bloed aan het op zuigen ben loop ik naar de tv en zet de hem aan ik zap maar zie niet iets bijzonders geen commedie of andere leuke dingen, dan zet ik de tv uit en loop naar mijn kamer waar het een bende is ik ruim het op uit vervelling na nog geen tien minuten ben ik klaar dan heb ik mijn vieze kleren in de wasmand gedaan schone kleren opgevouwen en in de kast gedaan en gezogen. Ik kijk dan in de spiegel ik zit helemaal onder het bloed dat komt niet door mijn lip ik ga maar douche denk ik!

[ bericht aangepast op 24 juli 2014 - 21:42 ]

---

A horse of course

Lucy Jans
Ik liep terug naar de zetel en zag een glaasje water. Hopelijk was hij nog koud, anders was het Brian zijn beste dag niet. Je moest hier echt tonen wie de baas was vond ik. Mensen zijn onnodige en irritante wezens die nooit iets goed kunnen doen. Brian keek me aan en ik nam geheimzinnig het glas van de tafel. Het water was nog lekker koud. Ik knikte naar hem en hij leek opgelucht. Waarschijnlijk was hij doodbang van mij. 'Je heb geluk dat het water nog fris was', zei ik hem. ik had wel een geluk met zo'n slaaf want hij deed alles wat ik vroeg en hij zag er nog niet zo verkeerd uit. 'Ik heb honger', jammerde ik om te tonen aan Brian dat ik iets moest eten. Ik wou weer een slok van mijn water drinken maar tot mijn grote ergernis viel deze op mijn mooie nieuwe jurk. 'Aaaaaaaaah! Brian kijk nou eens!', riep ik boos. 'Je bent een sukkel! Help me !!', voeg erbij aan toe. Die jongen maakte me gek. De gedachten dat ik een leuke slaaf had vielen meteen weg!

---

~ I have found that if you love life, life will love you back.

Matthew de Clermont
Ik keek niet echt op toen ik de beweging in huis hoorde. Na een aantal jaar raakte je er gewoon gewend aan dat er nog iemand in huis was, ook als je dacht dat je alleen was. Een slaaf hebben hoorde zowat bij ons bestaan ondertussen, maar ondanks dat feit ging ik niet de complete luiwammes uithangen zoals sommige anderen wel deden. Wachtend op antwoord trok ik het vriesvak open en gooide een paar ijsblokjes in m’n glas. De voorraad moest nodig aangevuld worden merkte ik. Hopelijk werd het weer geen zeetje als het gebeurde, Alicia kennende.
Ik as al terug op weg naar de woonkamer toen ik haar opmerkte. “Met wie heb je gevochten?” De vraag was duidelijk aan mij gesteld, gezien er niemand anders in huis was, al had ik er niet bepaald erg in gehad dat het zo duidelijk zichtbaar was. Met doordringend grijze ogen kijk ik haar aan. “Met degene waar we altijd mee vechten.” Met dat antwoord moest ze eigenlijk genoeg weten. Zelf de mensen wisten af van de voortdurende strijd tussen wolven en vampiers. “Doe me even een plezier en maak wat te eten als je wilt.” Kalm liep ik langs haar terug naar de woonkamer om m’n glas te vullen met whisky. “En vul de ijsklontjes aan terwijl je toch bezig bent.” Kalm nam ik een slok van het goedje, het brandende gevoel dat het achterliet negerend.
Even keek ik donker over m’n schouder. “En m’n vlees rauw vanbinnen, en niet doorbakken zoals de vorige keer.” Door m’n natuur had ik het zo het liefst, ook al deed het de maag van menig ander vast en zeker omkeren. Hoe ze het hare wilde maakte me niet uit, maar ik wilde het mijne zoals ik het graag had, ongeacht van hoe een ander erover mocht denken.



Ysabeau de Clermont
“Ik ben er!” Ik hoor het van ergens dieper in het appartement komen en draai me om zodra ik voetstappen dichterbij hoor komen. Even bekijk ik de jongen als hij in de deuropening naar de woonkamer verschijnt. In ieder geval beter dan dat onhandig ding dat haar broer had, zoveel was zeker. Ze mocht zich eigenlijk nog best gelukkig prijzen met de jongen.
“Trek je neus niet zo op, zo erg is het niet.” Een keek ik lichtjes fronsend naar z’n gezicht toen hij het bloed opmerkte. “Het is al veel erger geweest dan dit en dat weet je.” Was hij nu opeens gevoelig geworden voor een beetje bloed? Het was heus niet de eerste keer dat ik zo thuis kwam en het zou niet de laatste keer zijn ook. Ik mocht me dan wel vrijgevochten hebben van de familie, ik bleef een wolf en dat betekende dat je je pack steunde als ze je nodig hadden. En een gevecht met vampiers was een gevecht waarbij iedereen hield.
Even zuchtte ik zachtjes. Misschien had hij wel ergens gelijk. Ik zag er niet uit en fris ruiken zou er vast ook niet echt in zitten. Een douche was dus vast en zeker nog aan de orde van de dag vandaag. “Ik douch zo wel, ok?” Slaaf of niet, ik leefde wel met hem samen en ik had al gemerkt dat dat het best van al lukte als je beide een beetje water bij de wijn deed soms. “Is er iets dat je wilt eten of doen vanavond?” Vroeg ik terwijl ik al richting badkamer ging.

---

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Rose melay
Snel loop ik naar het appartement van Bella. Hopelijk was ze nog niet aangekomen. Ik was stiekem tijdens dat zijn naar de wolven school is gegaan bij de andere slaven gegaan. Ik had niets anders te doen. Soms kreeg ik wel een heleboel klusjes, maar niet altijd. Dat was meestal wanneer ze weer thuis was. Ik kwam binnen en zag gelukkig dat ze er nog niet was. Ik deed mijn schoenen uit en besloot even naar telivisie te kijken. Het kon nog even duren voordat Bella kwam. Ze was echt vreselijk als meesteres. Ik had liever Ysabeau gehad, doe was blijkbaar ontzettend lief. Er was weinig te zien op tv en voelde mijn maag knorren. In de keuken nam ik uit een doosje een koekje. Bella had de dois verstopt maar ik vond ze toch altijd weer. Bella bleef lang weg en ik hoopte stiekem dat ze niet zou terugkomen. Ook al waren die gedachten vreselijk. Vermoeiend ging ik weer op de zetel zitten en viel in slaap...

---

I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

Lilly Ann Brooklins
Elke dag deed ik hetzelfde. Ik maakte schoon, ik deed de andere huishoudelijke dingen en zorgde dat er niets mis kon gaan zodra Luna thuis zou zijn. Zodra ze ook maar iets tegenzat, barste de bom. Vooral als ze boos was. En dat wou ik dus niet hebben. Zoals elke dag checkte ik nu ook de dagelijkse voorraad met eten. Ik zag dat het meeste op was, dus besloot ik maar naar de winkel te gaan. Nadat ik op mijn horloge had gekeken fronste ik mijn hoofd. Ik had niet zo heel veel tijd meer. Als Luna thuiskwam en ik was er nog niet, zwaaide er wat, maar als Luna thuiskomt en ze merkt dat alles op is zwaait er nog meer. Had ik niet eerder de voorraad kunnen checken? Het was nu in elk geval niet het goede moment om lang te blijven wachten. Dus ik verzon snel een plan. Ik pakte pen en papier en ik schreef snel wat op het blaadje. Luna ik ben even naar de supermarkt de theezakjes zijn op en jouw favoriete koekjes ook dus dacht ik laat ik maar naar de winkel gaan. Ik probeerde het zo lief mogelijk te schrijven. Met een beetje geluk was ik nog eerder terug dan zij. Eenmaal bij de winkel was ik nog niet binnen toen mijn telefoon ging. Luna. Ze was wel eerder thuis dan ik. Daar ging mijn laatste hoop. Veel tijd voor telleurstelling was er niet en ik nam snel op voordat ze haar geduld verloor.
"Hey met Luna koop je gelijk het avondeten?" Gelukkig zat ze niet gelijk te zeuren over het feit dat ik er niet was.
"Ja, tuurlijk. Ik ben al bijna klaar en dan kom ik zo snel mogelijk naar huis, oké." Zei ik en ik hing op. Op naar het eten. Ik hoopte dat ik het goede meenam. Ik hoopte dat ze trek had in pasta. Voor de zekerheid nam ik zelfs nog iets van groente mee. Haar voorraad theezakjes vulde ik ook weer aan. Het echte probleem waren de koekjes. Wanhopig staarde ik wel vijf minuten lang naar het lege rek voor me. Ze waren op. Haar lievenlingskoekjes waren op. Ik deed een poging om niet te gaan hyperventileren. Ik vroeg zelfs nog aan iemand of ze echt op waren, en het was waar. Luna zal het zonder koekjes moeten doen. Ik rekende snel af en rende terug naar huis. Ik had veel te lang bij de koekjes getreuzeld. Uiteindelijk had ik wel een andere variant van hetzelfde merk gepakt, maar de hare waren er echt niet. Zuchtend deed ik de deur open.
"Ik ben er weer!" Zei ik, niet al te enthausiast.