Het lijkt echt alsof ik de laatste tijd alleen nog maar gedichten schrijf, maar goed. Beter dan niets. :')
Afgelopen week ben ik met mijn klas naar Berlijn geweest en hebben we een heleboel plaatsen bezocht, waaronder het Holocaust monument vlak naast de Brandenburger Tor. Mijn geschiedenisleraar vroeg me of ik daar een gedicht over wilde schrijven, dus tja. Toen ontstond er zomaar een gedicht. :'D
.JPG)
Afstand
Op het plein staan grote blokken
Gewoon blokken, rij na rij
Net en overzichtelijk
Als de woorden die jij zei:
"Gestructureerde moord"
Ik loop een stukje verder
Blokken komen tot mijn kin
Ze veranderen de woorden
In een iets andere zin:
"Gestructureerde moord op mensen"
Een aantal meter verderop
Ze ontnemen nu mijn zicht
Zonnestralen zijn hier schaars
Ik voel me veel te licht
"Zoveel mensen dood"
Op het allerdiepste punt
Dringt het pas goed tot me door
De angst stijgt ver boven me uit
Totdat ik niets meer hoor
"Dit had nooit mogen gebeuren"
Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.
