Dus, vandaag zat ik dus, zoals altijd, naast E. We zaten een beetje met elkaar te rommelen en het was gewoon heel gezellig. We moesten werken beordelen van 13 mensen.(Bij ons heet het vak Moraal) Toen hij mijn werk kreeg met een correctie blad, begon hij dus mijn blad te lezen. Ik schaamde me dood, aangezien ik er echt in faal. Krijg ik later mijn correctie blad terug, heeft hij er op gezet dat het fantastisch, poetisch en origineel was. EN DAARMAAST VIJF KLEINE HARTJES AWH IK OVERLEEF DIT NIET.
En, toen ik dus bezig was met het verbeteren van iemands anders werk, keek ik dus recht in zijn ogen. Hij zat de hele tijd naar mij te kijken en ik was echt de hele tijd aan het lachen omdat hij gewoon te schattig is. Schrijf ik dus verder, vraagt hij; 'Wow. Jouw haar is veel blonder aan de voorkant.' Pakt hij een plukje haar, gaat er mee spelen en ik werd echt rood. Ik háát mijn haar, ik ben er gewoon echt niet blij mee. Zegt hij; 'Je hebt echt heel mooi haar. En natuurlijk ogen.' Ahaha, ik moest echt lachen over zijn opmerking. Hij is degene met mooie ogen.
En nee, we zijn nog steeds niet samen. Ik betwijfel of dat ooit nog gaat gebeuren. :'D