Normaal ? - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik voel me de laaste tijd gewoon zo ongemotiveerd en leeg . Opstaan en eten is moeilijker geworden . Ik wil mij meestal afzonderen . Ik kan mij ook op niets concentreren. Niets boeit mij nog , ik geniet een heel pak minder van de dingen die ik normaal wel genot.Ik ben rusteloos .Wat is dit met mij ? Weet iemand het , of voelt iemand zich ook zo?

---

you're cold and I burn, I guess I'll never learn

Ik gok op puberteit, om eerlijk te zijn. Tenminste, als ik me zo voel, denk ik altijd dat het puberteit is.
Vervelend dat je je zo voelt. Hopelijk gaat het snel over!

---

"Die Erinnerung ist das einzige Paradies, aus dem wir nicht vertrieben werden können."

Ben je ook moe? Ik zag het namelijk ook aan voor de stemmingswisselingen van de puberteit en de impact van veranderingen maar er bleek bij mij wel echt een medische oorzaak te zijn...

Oke ik ga even iets geks uitleggen.

Bedenk even een halve cirkel met daaronder weer een halve cirkel. De bovenste is hoe het met je leven gaat, dus bv huis gevonden, je studeert ed.
De onderste is hoe je, je voelt.

De halve cirkels zijn onderverdeeld in drie delen (opbloeien, bloeien en nog iets). Deze zijn weer onderverdeeld in de seizoenen (: het klinkt heel gek, maar nu kom ik bij mijn punt.
Op bepaalde leeftijden zit je met je innerlijk bv bij lente (dus opbloeien) en uiterlijk juist winter of andersom. Hier komen zulke gevoelens vandaan.

Heel zweverig dit; maar mijn pa had ooit die tekening mee en het klopt echt verdomde goed :p zoals de midlife crisis, dan heb je ook van die conflicterende gevoelens. Je hebt dan bv alles (huis ed), en toch ben je ontevreden en voel je, je niet zo tof.

Pfoe, getypt op mobiel. Het punt is: joh, das normaal en daar gaan we allemaal doorheen

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Mylintis schreef:
Ik gok op puberteit, om eerlijk te zijn. Tenminste, als ik me zo voel, denk ik altijd dat het puberteit is.
Vervelend dat je je zo voelt. Hopelijk gaat het snel over!

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Gebrek aan motivatie en nergens meer geinteresseerd zijn klinkt eerder als een depressie eigenlijk. Je bent 15 dus ik vermoed dat je al wat langer last hebt van de puberteit.

---

quidquid excusatio prandium pro

Ach alsjeblieft zeg, tegenwoordig is meteen alles een depressie.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

BastiIIe schreef:
Ach alsjeblieft zeg, tegenwoordig is meteen alles een depressie.

Nope, maar als je in een korte post zo vier symptomen er uit pikt waaronder een van de twee kernsymptomen is het iets om in je achterhoofd te houden, zeker als het een tijdlang blijft/erger wordt ^^

---

quidquid excusatio prandium pro

Mijn moeder gooit altijd met voorjaarsmoeheid als ik met die dingen aan kom xd.
Meer in de zon zitten! Zegt ze dan.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Mylintis schreef:
Ik gok op puberteit, om eerlijk te zijn. Tenminste, als ik me zo voel, denk ik altijd dat het puberteit is.
Vervelend dat je je zo voelt. Hopelijk gaat het snel over!

---

Everything is illuminated by the light of our past.

SolidSnake schreef:
(...)

Nope, maar als je in een korte post zo vier symptomen er uit pikt waaronder een van de twee kernsymptomen is het iets om in je achterhoofd te houden, zeker als het een tijdlang blijft/erger wordt ^^

Ik wou een depressie eigenlijk nooit zien als de oorzaak . Maar ik heb het wel al vermoed. Want mijn ma is depressief en dat ong. al 10 jaar. De dokters zeiden dat het genetisch is. Dus dat is ook een reden meer om dat te denken . Ook gaat dit alles al ong. 1,5 jaar. 1 keer een zelfdoding poging ondergenomen , en snijden doe ik ook . Maar stel ik mij mss aan ?

---

you're cold and I burn, I guess I'll never learn

Lushella schreef:
(...)

Ik wou een depressie eigenlijk nooit zien als de oorzaak . Maar ik heb het wel al vermoed. Want mijn ma is depressief en dat ong. al 10 jaar. De dokters zeiden dat het genetisch is. Dus dat is ook een reden meer om dat te denken . Ook gaat dit alles al ong. 1,5 jaar. 1 keer een zelfdoding poging ondergenomen , en snijden doe ik ook . Maar stel ik mij mss aan ?

...
15 jaar.
Okeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee.

---

I live for the applause, you will die for it.

Rivaille schreef:
(...)...
15 jaar.
Okeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee.

Dat kan toch gewoon?

---

The universal language of art.

BastiIIe schreef:
Ach alsjeblieft zeg, tegenwoordig is meteen alles een depressie.

Ach, alsjeblieft zeg, tegenwoordig is meteen alles 'de puberteit'.

Ik zeg niet dat het niet zo is, maar het kan prima dat iemand op die leeftijd depressief is.

---

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Occult schreef:
(...)
Ach, alsjeblieft zeg, tegenwoordig is meteen alles 'de puberteit'.

Ik zeg niet dat het niet zo is, maar het kan prima dat iemand op die leeftijd depressief is.

Precies dit.

Het is waar dat veel (jonge) mensen zichzelf tegenwoordig erg snel als ''depressief'' bestempelen, maar dat wil niet zeggen dat het áltijd onzin is.

---

The universal language of art.

Ik denk eigenlijk dat het op een forum erg moeilijk is om over zoiets te oordelen. We krijgen een post van enkele zinnen, meer niet. Het kan zijn dat het gewoon een dipje is, dat het puberteit is of dat je effectief depressief bent. Als je je echt zorgen maakt, dan zou ik gewoon eens met iemand spreken in je vriendenkring of je familie die je kan vertrouwen. Zij weten hoe je je gedraagt en of dat anders is dan je normaal doet (meestal toch).
Zo kan je daar niet echt een oordeel over vellen, sorry.

---

comfort in c h a o s