• DIVERGENT




    Het verhaal speelt zich af in Chicago. Er zijn vele oorlogen geweest en Chicago is een van de weinige steden die nog recht op de grond staat. Om de stad heen staat een muur om de mensen te beschermen. Verder is er nog een klein gebied buiten de muur waar boerderijen staan van de Amity. Verder weet men alleen daar daarbuiten oorloggebieden zijn. De stad heeft zichzelf verdeelt in 5 verschillende facties. De facties staan voor karakter-trekken die de mensen in zich dragen. Door testen krijgen jongeren te weten waar ze het beste bij passen. Na die test krijgen de jongeren de keuze om een fractie te kiezen. Eenmaal gekozen en je komt er nooit meer uit. Als je niet door de fases heen komt van je factie, wordt je een factieloze of eindig je dood. Er zijn 3 fases waar je doorheen moet zodat ze kunnen zien of jij echt in de factie past. Het leven is moeilijk, maar je moet je erdoor heen slaan.Er gaan ook geruchten over dat er Divergent zijn. Die jongeren zijn niet te plaatsen in 1 fractie. Ze passen zelfs in meerdere omdat ze meerdere karakter-trekken in zich dragen. Bij zo'n test kan dit ook naar voren komen, maar dat wordt meestal verzwegen. De meeste mensen zijn bang voor de Divergent, dus wordt er maar niks over gezegd. Hier in deze wereld maken nieuwe jongeren de keuze, net als hun ouders. Het kan zijn dat zij een andere kant kiezen dan hun ouders, maar dat moeten ze maar voor lief nemen.

    Welke keuze maak jij? In welke factie hoor jij thuis?

    Rollen:
    Dauntless: (HELEMAAL VOL!)
    - Kath Crowley ~ Erudite ~Dangerx
    - Claire Blake ~ Divergent ~Foreverx

    - Drew Matthew McScott ~ Erudite ~RAB
    - Elliot Cameron Hudson ~ Dauntless ~ mullingpunk

    Erudite:
    - Ann Marie Sleey ~ Erudite ~ MyselfOnly
    -

    -Gereserveerd voor RAB
    -

    Candor:
    - Rosanna Flood ~ Dauntless ~Foreverx
    -

    - Daniel Husher ~ Candor ~ Amourable
    -

    Amity:
    - Isabella Edlund ~ Divergent ~MarkOfCain
    -

    -
    -


    Factieuitleg:
    Dauntless:

    Erudite:

    Candor:
    Deel1
    Je wordt zodra je aankomt verdeelt in 2 groepen, diegene die al uit Candor komen en diegene die er nog niet van komen. De factie overstappers krijgen eerst een week lang les over hoe je leugens herkent. De mensen uit Candor kunnen dit nog verfijnen in deze week. Aan het einde van deze week zullen er 2 factielozen komen (die hier voor eten krijgen in ruil) en één ervan zal leugens vertellen en de andere zal de waarheid vertellen (op voorhand weten de ‘volwassenen’ al wie de waarheid spreekt en wie niet). Iedereen schrijft op een papier de antwoorden en diegene die het fout hadden vallen af.
    Deel2
    In deel 2 worden de groepen samengevoegd en is de opdracht vreselijk duidelijk. Iedereen draagt een apparaat dat leugens opmerkt. Een week lang volgen de les over de normen en waarden van hun factie en over de beroepen die ze gaan doen. Maar ondertussen als ze liegen tegen een leerkracht of tegen iemand anders brandt er een lichtje op het apparaatje. Dit stuurt ook direct data door naar de opleiders. Als je na 3 keer nog liegt ,wordt je factieloos.
    Deel3
    Bij deel 3 zal iedereen een dag na een week lang het apparaat te dragen ,een waarheidsserum ondergaan. Dit zorgt ervoor dat als men vragen stelt dat je die sowieso eerlijk beantwoord. Men doet dit omdat je zo dus niks meer hoeft te verbergen van wie je bent want iedereen weet het nu toch al. Zodra je alles vertelt heb ,wacht je tot de rest klaar is en dan wordt er gefeest en zijn jullie officieel lid van Candor. In dit deel kan dus ook niemand meer afvallen.


    Amity:
    Deel1
    De groepen worden bij Amity niet verdeelt want ze zijn eenmaal allemaal vrienden. Ze krijgen een gezamenlijke slaapkamer en daar blijven ze slapen totdat ze een lid worden. Bij de eerste opdracht staat kunst centraal. Amity is de enigste factie waar er nog kunst is. Hier kunnen de aspiranten zich uitblinken in hun talenten. Ze krijgen tekenles, zangles, een paar instrumenten zoals een gitaar (bestaan nog) en worden aangeleerd. Natuurlijk zijn ze niet goed in alles. Na één week moeten ze kiezen wat ze gaan tonen van kunst. Dit wordt dan aan iedereen getoond. Mensen die poëzie schrijven of tekenen of schrijven werken op voorhand hun kunst af. De mensen die muziek zullen maken doen dit live. Diegene die iets geschreven heeft komt dit luidop voorlezen of toont zijn/haar tekening aan het publiek. Daarna zullen alle mensen gezamenlijk en openlijk en zonder ruzie, kiezen welke 2 het minst goed waren en weg moeten. De rest blijft. Er is ook geen top lijst (wie dus het beste is) omdat dit ruzie kan veroorzaken.

    Deel2
    Bij deel 2 is het de bedoeling dat de aspiranten een week lang mee gaan helpen in de boerderijen. Daar wordt gelet hoe ze omgaan met de andere mensen en of ze vriendelijk blijven en een goede sfeer creëren. Ook wordt gekeken hoe ze omgaan met het fruit en de groenten. Doen ze dit op een slechte en ongepaste manier dan kan het zijn dat ze factieloos worden. Hier krijg je 2 waarschuwingen en dan wordt je buitengesmeten. Op het einde van de week wordt verteld wie mag blijven.

    Deel3
    De derde opdracht is simpel. Er wordt een groot feest georganiseerd met muziek en dans. De bedoeling is dat ze dit feest overleven. Ze moeten vriendelijk ,harmonieus en vreedzaam zijn. Ook moeten ze mee doen aan de activiteiten (bv: dansen). Die avond aan het kampvuur zullen alle leden beslissen of je er in mag of niet. Als ze allemaal akkoord zijn ben je een lid. Zo niet dan wordt je factieloos. Als je geslaagd bent zullen de volgende dag de taken verdeeld worden en krijg je een huis aangewezen met nog meerdere mensen (mannen en vrouwen). Zodra je trouwt krijg je een apart huis.


    -Alleen ik (Dangerx) mag topics aanmaken!
    -Reservaties blijven 4 dagen staan, daarna worden ze verwijdert!
    -Geen gescheld of gepest! Na 2 waarschuwingen word je eruit gezet!
    -Minimaal 250 woorden per stukje.
    -Rollen uitgebreid inleveren en laten nakijken! GEEN PERFECTE MENSEN!
    -Beheers alleen je eigen rol en niet dat van iemand anders! Jij hebt je eigen rol en daar bemoei je je ook mee!
    -Problemen of vragen? Stuur een pb en leg het graag allemaal uit

    [ bericht aangepast op 15 april 2014 - 19:55 ]


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Rosanna Flood



    Ik sta in de deur opening, mezelf afvragend of ik naar binnen moet lopen. Ik kijk naar beneden naar de drempel.
    "Kom binnen" zegt een man met grijze kleren aan. Ik stap over de drempel heen en zie mezelf in de spiegels van de kamer. Ik zie er helemaal niet uit alsof ik uit Dauntless kom, mijn handen trillen en mijn houding is verlegen.
    "Hallo, ik ben Rose" ik steek mijn hand naar hem uit in de verwachting dat hij hem schut maar hij draait zich om en schenkt iets in een bekertje.
    "Ga maar zitten" zegt hij terwijl hij nog steeds met zijn rug naar me toe gekeerd staat. Ik ga op de stoel zitten die best wel comfortabel is. Ik probeer mijn trillende handen te stoppen door ze tussen mijn benen te klemmen. Mijn ouders hebben me verteld dat ze, wat ik ook kies, achter mijn keuze staan. Maar toch heb ik het gevoel dat ze liever hadden dat ik meer zo als mijn zussen en broers was. Dapper, zelfverzekerd.
    "Ben je zenuwachtig" het klinkt meer als een conclusie dan een vraag.
    "Ja" zeg ik, hopend dat hij me niet laf vind.
    "Wil je dit opdrinken" weer klinkt het niet als een vraag. Ik kijk naar de man, die eigenlijk nog best jong is, een jaar of vijfentwintig. Onder zijn saaie kleren heeft hij een best mooi lichaam. Hij geeft me een bekertje met blauwe vloeistof.
    "Wat is dit?" Vraag ik.
    "Drink maar gewoon op. Ik mag het niet vertellen" zegt hij. Ik haat het als mensen iets niet mogen vertellen. Ik kijk naar wantrouwig het bekertje en naar de blauwe vloeistof die erin zit, maar ik besluit om het toch maar op te drinken.


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Jayden Andrew McScott

    Samen met Drew loop ik door de stad. Hij springt op van alles en zoals altijd doet hij weer alles wat gevaarlijk is. Ik zucht maar hou mijn mond dicht. Ik wil niet dat hij boos op me wordt. We komen aan bij het gebouw. Ik en Drew gaan allebei naar een andere kamer en ik loop het kleine kamertje binnen. Een jonge vrouw uit abnegation glimlacht naar me. Ik kan niet terug glimlachen omdat ik helemaal niet blij ben met deze test. Want ik weet dat het gaat bewijzen dat ik niet bij eruditie thuishoor. Maar ik wil niet weg, en het gaat om mijn keuze. De vrouw kijkt me onderzoekend aan.
    'Je hoeft niet nerveus te zijn. De test zet niks vast. Het gaat om jou keuze.' Ik zeg niks terug en ga op de stoel zitten. Ik heb abnegation altijd al bewonderd. Ze schuiven zichzelf aan de kant om anderen te helpen. Ik weet dat ik daar niet bij hoor. Dauntless past ook niet bij mij; ik zou dat angstlandschap nooit overleven. In vrienden maken ben ik altijd al slecht geweest dus amity valt ook af. Candor en Erudite blijven dan nog over. Ik hou van boeken lezen en leren, dat staat vast. Toch zou ik het geweldig vinden om gewoon alles te kunnen zeggen wat ik denk zonder er bij na te denken. Maar nu moet ik aan mijn ouders denken. Mijn ouders, die rekenen op mij, aangezien Drew niet voor Erudite gaat kiezen, dat is zeker. Ik moet denk ik maar op de test vertrouwen. De vrouw geeft me het blauwe drankje en nadat ik zeker weet dat het veilig is, giet ik het in een keer naar binnen.


    Spoiler alert: you will save yourself

    Claire Blake



    "Dat is onmogelijk. Er is vast iets fout gegaan" hoop ik.
    "Nee niet onmogelijk. Ze noemen het divergent" de vrouw kijkt weg alsof ze bang voor me is.
    "Divergent, die hebben toch magische krachten ofzoiets?" Dat hebben mijn buren bij wie ik ben opgegroeid ooit vertelt. Eigenlijk zijn het mijn buren niet meer, want ik woon bij hun maar het huis van mijn ouders staat nog steeds leeg.
    "Luister naar me. Divergent zijn is gevaarlijk. Je mag dit aan niemand vertellen!" De vrouw kijkt me doordringend aan.
    "We mogen toch niet over de uitkomst van de test praten. Waarom zou ik het dan vertellen?" Ik kijk haar aan.
    "Hebben meer mensen dit?" Ik hoop van wel, ik hoop dat ik niet de enige ben.
    "Ja, maar nooit alle facties" Alle facties, ik pas bij álle facties.
    "Wat moet ik nu doen?" Ik begin een beetje in paniek te raken. Ik heb ooit gehoord dat Divergent zijn slecht is. Dat ze gevaarlijk zijn. Maar waarom? Omdat ze nergens bij passen? Ik kijk naar de vrouw, die inmiddels haar rug tot me heeft gekeerd.
    "Wat moet ik nu doen!" Over mijn wangen beginnen tranen te lopen. Niet huilen je past bij Dauntless. En Amity, Candor, Erudite en Abnegation denk ik er achterna. Ik veeg mijn tranen af aan mijn mouw van mijn trui.
    "Kies verstandig" zegt ze.
    "Je vertelt het aan niemand, toch?" Ik zie de vrouw haar hoofd schudden.
    "Je kunt gaan" zegt de vrouw terwijl ze nog steeds met haar rug naar me toe staat.


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    ~ Kath Crowley ~



    Kath sloeg haar benen over de rand van de stoel en keek de vrouw aan. Ze was echter verbaasd over haar uitslag, maar omdat de vrouw haar bezorgd aan keek knikte ze maar en liet haar slanke lichaam van de stoel afglijden. Kath kneep haar ogen licht samen en haalde diep adem. Het zou raar zijn om nu haar ouders te moeten verlaten. Mensen zullen misschien wel slecht over haar gaan denken. Kath knikte nog eens kort naar de vrouw. "Bedankt." Zei ze kortaf en ze liep richting de deur. Met een grove trap gooide ze de deur open en kwam in een andere gang terecht. Het was zo raar om nu te weten waar ze echt thuis hoorde. Kath sloot haar ogen en voelde hoe haar hart bonsde in haar keel. Haar ogen gleden door de gang. Ze was de eerste die alweer buiten stond. Misschien was ze gewoon sneller klaar dan de anderen of kwam het omdat ze geen gesprek met de vrouw was aan gegaan? Kath schudde haar hoofd en haalde een wenkbrauw op. Ze was nooit van het praten geweest met een of andere stomme trien en daar viel deze vrouw ook onder. Kath haalde haar schouders op en herkende een jongen op de gang. Hij was een van de jongens die uit de trein sprongen en bij de deur stond van Dauntless. Haar ijsblauwe ogen keken hem even aan. Ze herkende zijn postuur, maar niet van gezicht. Kath haalde nog eens haar schouders op en fronste. Moest ze nu naar huis? Haar ouders zouden zeker al bezig zijn met het eten en daarna op haar wachten. Ze zuchtte diep en had er eigenlijk totaal geen zin in..


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    [Iemand voor Drew/Jayden?]


    Spoiler alert: you will save yourself

    Eruditie schreef:
    [Iemand voor Drew/Jayden?]


    [uhh wat dacht je van Kath die al op de gang staat? maar die ziet Elliot al op de gang staan so idk who this will end]


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Claire Blake



    Ik loop de kamer uit, terwijl ik nog even snel een blik in de spiegel werp. Mijn ogen zien er rood uit. Als ik de gang in kijk staan er twee mensen. Een meisje wat ik niet ken uit Erudite en Elliot uit Dauntless. Tegelijkertijd met mij komt ook Isa naar buiten, ook uit Dauntless. Ze ziet er gespannen uit.
    "Heei" ik hoop dat ze niet zien dat ik heb gehuild. Ik loop naar ze toe niet helemaal wetend wat ik moet doen.
    "Hallo" zegt het Erudite meisje. Ze heeft littekens op haar armen en gezicht.
    "Ken ik jou?" Vraag ik terwijl ik naar haar perfecte ijs blauwe ogen kijk.
    "Nee, ik ben Kath" ik bekijk haar van top tot teen. Ze ziet er niet uit als een Erudite betweter.
    "Claire" zeg ik met een kort knikje. Ze hebben hopelijk niet gezien dat ik heb gehuild. Doe niet zo dom, natuurlijk hebben ze gezien dat je hebt gehuild.
    "Gaat het wel goed met je?" Vraag ik aan Isa, als afleidingsmanoeuvre zodat ze niets aan mij gaan vragen. Misschien heeft ze wel een andere uitslag dan ze dacht, of is ze ook Divergent... Ik schud de gedachte van me af. Natuurlijk is ze niet Divergent, alleen rare mensen zoals ik zijn divergent.
    "Ja hoor, ik ben een beetje... Misselijk" zegt ze. Ik adem diep in. Oké ik moet haar huis. Zullen ze iets merken? Ze weten wat afwijkenden zijn misschien moet ik het wel vertellen... Nee ik mocht het aan niemand vertellen. Zelfs niet aan mijn soort van familie.


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Ann Marie Sleey
    Terwijl ik in de rij sta te wachten op mijn beurt kijk ik om me heen naar de andere groepen. Ik weet dat ik hoe dan ook voor Erudite kies, maar als ik zo overtuigd ben van mijn factie, hoor ik dan te denken dat de rij waarin ik nu sta een gevangenis is en dat ik het liefste bij één van de andere groepen zou gaan staan. Waarom? Voornamelijk omdat ik nooit echt ben geaccepteerd ik mijn factie. Mensen vonden mij er nooit bij horen, Om eerlijk te zijn vind ik dat ik er ook niet bij hoor. Het voelt alsof ik mijn hele leven heb geleefd in een gevangenis. Ik moest altijd leren, altijd de regels van Erudite volgen, altijd perfect zijn. Ik zou graag vrij willen zijn. Onwillikeurig kijk ik naar de jongeren uit Dauntless. Hun heb ik eigenlijk altijd bewonderd. Gewoon doen, niet denken, vrij zijn. Mijn ideale lotsbestemming. Ik focus me weer op mijn eigen groep. Wat ik net dacht, was stom. Ik hoor bij Erudite, voor altijd. Met die gedachte loop ik naar binnen, met trillende handen.


    "Happiness can be found, even in the darkest of times.. if one only remembers.. to turn on the light." —Albus Dumbledo

    Isabella Edlund



    Ze loopt de gang op en ziet dat er een paar mensen staan. Ze wrijft haar haar naar achter en merkt dat haar handen licht trillen. Hoe kan ze in hemelsnaam Divergent zijn? Haar vader was er faliekant tegen en als hij het te weten zou komen… Isa zuchtte eens diep en zag Claire komen aanlopen. Ze zag er ook niet al te best uit. Had ze nu gehuild? Isa schudde die gedachte van haar af. Natuurlijk niet. Ze is moedig en ze past veel beter in Dauntless dan zijzelf. Isabella wist al dat ze waarschijnlijk weg moest gaan omdat ze haar nooit volledig thuis voelde. Ze vond Dauntless altijd geweldig maar ze paste er nooit voor honderd procent bij. “Hey”, zegt Claire. “Hey”, zegt Isa wat schor terug. Dan hoort ze Claire zich voorstellen aan een meisje uit Erudite die Kath noemt. Isa kijkt haar ook vriendelijk aan en zegt: “Hallo ik ben Isa.” “Hey, gaat het wel goed met je?” hoort ze Claire vragen. Ze haalt haar schouders op en zegt: “Ik ben een beetje misselijk, het drankje zal me niet goed gevallen zijn.” “Heb je zin om al te vertrekken?” vraag ik. Ze wou hier geen seconde langer blijven. Isa wachtte Claires antwoord niet af en vertrok naar buiten. Zodra ze de frisse lucht voelde, voelde ze zich al een stuk beter. Isabella begon direct te lopen en vond het heerlijk dat ze nu al haar energie kwijt raakte. Ze kwam bij de treinsporen aan en ze begon te klimmen. Eenmaal boven moest ze nog wachten op de trein. Ze keek naar haar horloge en zag dat ze nog een kwartier moest wachten. Ja, ze had de treinuren van buiten geleerd, dat was handig als ze eens weg wou of zo.

    Foreverx schreef:
    Claire Blake



    "Dat is onmogelijk. Er is vast iets fout gegaan" hoop ik.
    "Nee niet onmogelijk. Ze noemen het divergent" de vrouw kijkt weg alsof ze bang voor me is.
    "Divergent, die hebben toch magische krachten ofzoiets?" Dat hebben mijn buren bij wie ik ben opgegroeid ooit vertelt. Eigenlijk zijn het mijn buren niet meer, want ik woon bij hun maar het huis van mijn ouders staat nog steeds leeg.
    "Luister naar me. Divergent zijn is gevaarlijk. Je mag dit aan niemand vertellen!" De vrouw kijkt me doordringend aan.
    "We mogen toch niet over de uitkomst van de test praten. Waarom zou ik het dan vertellen?" Ik kijk haar aan.
    "Hebben meer mensen dit?" Ik hoop van wel, ik hoop dat ik niet de enige ben.
    "Ja, maar nooit alle facties" Alle facties, ik pas bij álle facties.
    "Wat moet ik nu doen?" Ik begin een beetje in paniek te raken. Ik heb ooit gehoord dat Divergent zijn slecht is. Dat ze gevaarlijk zijn. Maar waarom? Omdat ze nergens bij passen? Ik kijk naar de vrouw, die inmiddels haar rug tot me heeft gekeerd.
    "Wat moet ik nu doen!" Over mijn wangen beginnen tranen te lopen. Niet huilen je past bij Dauntless. En Amity, Candor, Erudite en Abnegation denk ik er achterna. Ik veeg mijn tranen af aan mijn mouw van mijn trui.
    "Kies verstandig" zegt ze.
    "Je vertelt het aan niemand, toch?" Ik zie de vrouw haar hoofd schudden.
    "Je kunt gaan" zegt de vrouw terwijl ze nog steeds met haar rug naar me toe staat.


    [Zou je de volgende keer mijn rol niet willen beheersen? Tussen de regels staat dat je je eigen rol moet beheersen.. Ik wil niet gemeen klinken, maar de regels staan duidelijk vermeldt..]


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Elliot Cameron Hudson

    Elliot liep de kamer uit, zijn handen diep in zijn zakken verborgen. Hij dacht aan zijn uitkomst, dauntless. Het verbaasde hem niks. Het zat in z'n familie, bijna iedereen had dauntless als uitkomt. Hij zette een paar stappen vooruit en voelde al vrijwel meteen dat iemand hem aankeek. Hij keek op en keek recht in twee helder blauwe ogen. Hij grinnikte zacht en knikte even naar haar. Hij liep op Claire en de rest af toen ze iedereen gedag zei en haalde zijn handen weer uit zijn zakken. Er hing een gespannen sfeer rond iedereen, wat alles een beetje ongemakkelijk maakte. Er was duidelijk iets aan de hand, maar wat? Hij haalde even zijn schouders op om de gedachten weg te wuiven. "Hey" zei hij na een tijdje om de korte stilte te onderbreken. Elliot glimlachte even en liet zijn handen langzaam weer in zijn zakken glijden om een houding aan te nemen, waarna het gesprek al snel weer begon

    [ bericht aangepast op 18 april 2014 - 20:32 ]


    Le distanze ci informano che siamo fragili

    Dangerx schreef:
    (...)

    [Zou je de volgende keer mijn rol niet willen beheersen? Tussen de regels staat dat je je eigen rol moet beheersen.. Ik wil niet gemeen klinken, maar de regels staan duidelijk vermeldt..]


    [wat bedoel je? Want je komt in dat stuk niet voor hoor. Of bedoel je met praten?]


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    Foreverx schreef:
    (...)

    [wat bedoel je? Want je komt in dat stuk niet voor hoor. Of bedoel je met praten?]


    [Nou omdat je mijn rol beheerst met ze zegt terwijl ik dat eigenlijk liever zelf beslis]


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

    Dangerx schreef:
    (...)

    [Nou omdat je mijn rol beheerst met ze zegt terwijl ik dat eigenlijk liever zelf beslis]


    [Maar stel nou dat je samen praat, dan moet je over een zin 250 woorden doen]


    "Sometimes the hardest thing and the right thing are the same."

    [Dat kan je ook doen zonder te bepalen wat iemand zegt. Ik beschrijf zelf meer wat ze denkt/ voelt of haar houding. Ik begrijp dat jij aan je aantal woorden wilt komen, maar de regels zijn duidelijk.]


    "I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †