Witches don't burn [rpg] speeltopic - Speeltopics

Het verhaal:
In een klein vissersdorpje, Newdell, ontstaat veel opschudding als er een lichaam van een tiener word gevonden. Hij lijkt gedood te zijn in een soort ritueel. De dorpelingen zijn er zeker van dat iemand uit de grote stad dit gedaan moet hebben. Zij zelf zijn natuurlijk allemaal brave kerkgangers en zouden nooit zo iets doen, maar in het bos worden op meerdere plekken overblijfselen van rituelen gevonden. Sommige mensen fluisteren over magie en over duivel aanbidding, maar anderen vinden dit grote onzin en niet van onze tijd, mensen beginnen zich vreemd te gedragen en zeker de tieners op de plaatselijke middelbare school lijken geheimen met zich mee te dragen. Zouden een aantal van hen een pact met de duivel gesloten hebben?

Nog wat informatie:
- Het idee is dat het verhaal zich af speelt rond de middelbare school, leerlingen, ouders en leraren, maar dat kan ook anders.
- De meeste mensen blijven na hun middelbare school in het dorp wonen en gaan de visserij in. (Nu kan je natuurlijk ook een groep tieners hebben die zo snel mogelijk het dorp uit willen)
- Een cirkel bestaat uit 5 heksen die ieder voor een element staan (water, hout, vuur, aarde & metaal).
- Om de pact te bevestigen moeten er vijf menselijk offergaven komen. Het eerste offer is al gegeven.

Omgeving:
Het dorp: klik
De middelbare school: klik
Het bos: klik

Personages:
Heksen (0 vrije plekken):
- Water Eleona Moonrise ~ candy2001 (2)
- Hout Davina Kathy Sophia-ann Woodward ~ Pwettyness (2)
- Vuur Katherine Johanna Stavros ~ Luna2013 (3)
- Aarde Violetta Mia Amoré ~ maybetonight (2)
- Metaal gereserveerd door: powerninja
Dorpelingen (open):
vrouwen:
Emily 'Em' Raven Johnsone ~ Disneyy (

Mannen:
Evyn Jones ~ Geleninja (1)
Alvaro Caesar Vitalis ~ Luna2013 (7)
Jake Daniel Evans ~ Disneyy (7)

Story
Rollentopic
Praattopic

[ bericht aangepast op 12 april 2014 - 14:33 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Evyn Jones

Ik nam een slok van mijn koffie en deed snel mijn boeken in mijn tas. Ik bedacht me dat ik de toetsen die ik voor 5 vwo had na gekeken nog op de salon tafel had laten liggen. Ik liep de woonkamer in waar mijn vader naar het ochtend nieuws op de tv keek.
"Sebastiaan Markey, 17 jaar oud, is gister avond gevonden door een dorpsbewoner die zijn hond aan het uitlaten was." Ik verstijfde en luisterde vol afschuw naar het nieuws terwijl ik naar de toetsen op de tafel keek.
Sebastiaan Markey. 6.7
Zijn toets lag niet bovenaan de stapel, maar ik wist precies welk cijfer hij had en hoe zijn kleine kriebel handschrift er uit zag. Hij had eindelijk een voldoende gehaald voor Engels. Hij had er zo hard voor gewerkt...
'Het is toch verschrikkelijk,' mompelde mijn vader. 'Wacht heb jij die jongen niet in je klas?' Ik knikte en pakte snel de toetsen op.
‘Ik ga alvast naar werk,’ zei ik. ‘Waarschijnlijk zijn er al meer leraren eerder.’ Het was even stil. ‘Ik ga kijken of ik iets kan doen.’ Ik liep snel de woonkamer uit terwijl er nog altijd een raar gevoel op me lag, alsof ik het ergens nog niet helemaal bevatte.
Sebastiaan Markey, 17 jaar oud. Hij had nog zo veel kunnen doen.
Ik gooide de toetsen in mijn tas en pakte mijn autosleutels van de keukentafel. Trek had ik niet, maar ik dronk wel nog even mijn koffie op. Het was vijf over acht volgens de klok op de oven. Het was tien over acht toen ik op school aan kwam. Ik had nog nooit zo snel naar werk gereden.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Jake Daniel Evans
Ik zucht diep en kijk verveeld naar het nieuws. Jaren geleden was er niet veel anders dan het nieuws op tv dus dat is nu wel een grote vordering. Maar nog vind ik het soms best vervelend om het nieuws te moeten kijken. Er worden vaak van die dingen verteld die me niks aan gaan of dingen die mijn hele dag verpesten.
Net zoals nu, er is een jongen van 17 jaar overleden. De heksen zijn duidelijk bezig, want wat er verteld word in het nieuws gaat overduidelijk over het werk van de heksen. Wat heeft die Sebastiaan hen aangedaan? Voor zover ik wist was het een aardige jongen, maar iedereen kent iedereen wel in dit dorpje. Alleen lang niet iedereen kent de geheimen van iedereen. Ik zou al lang dood geweest zijn als men wist dat ik een onsterfelijk wezen ben dat bloed drinkt en altijd jong blijft. En de heksen zouden ook al lang op de brandstapel gegooid zijn. Ik weet niet wie de heksen allemaal zijn, maar dat maakt ook niet veel uit. Je herkent ze vaak al snel door de heksentekenen op hun lichaam, alleen zijn sommige heksen gelukkig dat ze die tekenen op een makkelijke plek hebben zodat die amper zichbaar is. Ik loop het motel uit en ga de stad in, op zoek naar een baantje en misschien een huis of appartement...

Emily 'Em' Raven Johnson
"Hé, Em! Ken jij ene Sebastiaan?" schreeuwt mijn broer Ashton naar boven. Ik ben nog boven op mijn kamer bezig met mijn make-up en haar.
Sebastiaan.. ja, daar had ik wel eens mee gepraat.. En volgens mij zat ik achter hem bij Engels.
"Ja, die zit voor mij bij Engels!" roep ik dan terug.
"Oh.. nu niet meer" klinkt het iets zachter van beneden. Vragend kijk ik op. Ik zet een laatste streep eyeliner op mijn ooglid en ik loop naar beneden.
"Hoezo nu niet meer, Ash?" vraag ik mijn broer een beetje verrast.
"Uh.. hij was op het nieuws, iemand heeft zijn lichaam in het bos gevonden of zo" mompeld hij zacht.
"Oh kom op Ash, draai er niet zo om heen! Sorry zus, maar die vriend van jou is dood" roept mijn jongste broertje Jeremy. De kleine was dit weekend bij ons en onze vader komt hem straks op halen voor school. Maar ik heb een hekel aan het joch als hij zo doet.
"Jer! Hou op je weet hoe Emily zich voelt bij zulke dingen!" roept Demy boos naar ons kleine broertje.
"Het geeft niet, hij zal toch nooit leren voorzichtig te zijn met gevoelens van anderen" zucht ik geërgerd. Sebastiaan dood.. waarom? Hij is in het bos gevonden.. dat lijkt me niet echt de plek voor een fataal ongeluk aangezien hij me niet echt zo'n type lijkt dat graag in bomen klimt of zo. Hij was ook enorm vrolijk altijd.. dus zelfmoord lijkt me ook zo onlogisch.. oké, je kan nooit aan de buitenkant zien of iemand echt blij is of niet maar dan nog... maar als hij nu vermoord is, wie zou dat gedaan moeten hebben?

[ bericht aangepast op 5 april 2014 - 12:16 ]

---

Little do you know

Gapend sta ik op. Ik haal een hand door mijn haar en kijk in de spiegel. Ik doe wat mascara op terwel de herinderingen van vanacht door mijn hoofd spoken. nadat ik mijn kleding aan heb gedaan werp ik nog een blik in de spiegel om er zeker van te zijn dat mijn tattoos en mijn heksen teken niet te zien is. Ik loop glimlachend naar beneden. Eigenlijk is het schandalig dat ik glimlach want er is iemand dood door mij. Terwijl ik dat denk verdwijnt mijn glimlach. ik loop de keuken in terwijl ik een broodje smeer. Ik ben te lui om een glas water te vullen dus ik denk aan een glas water. als ik mijn ogen open doe zie ik hoe een glas water gevuld voor mijn neus zie staan. Ik pak het glas en ga op de bank zitten terwijl ik kijk naar het nieuws kijk ik welk vak ik heb. Engels. Ik zucht dit is de enige keer dat ik geen zin heb in engels, want ik zat naast sebastiaan. Ik zucht weer. Ik sta op en pak mijn school tas en grits een pak koekjes uit de kast. Als ik de deur uitloop knal ik tegen iemand aan. Mijn pleegmoeder. 'hoi marleen' zucht ik. 'hallo eleona' zegt ze. 'mag ik erlangs? Ik moet naar school' vraag ik. 'en ja ik heb al gegeten' zeg ik terwijl ik me langs haar heen wurm. Ik ren richting school. Als ik op het plein kom zie ik net hoe mijn mentor engels uit zijn auto stapt. 'Hoi meneer! Wilt u een koekje? Zelf gemaakt' roep ik naar hem

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

candy2001 schreef:eleona moonrise
Gapend sta ik op. Ik haal een hand door mijn haar en kijk in de spiegel. Ik doe wat mascara op terwel de herinderingen van vanacht door mijn hoofd spoken. nadat ik mijn kleding aan heb gedaan werp ik nog een blik in de spiegel om er zeker van te zijn dat mijn tattoos en mijn heksen teken niet te zien is. Ik loop glimlachend naar beneden. Eigenlijk is het schandalig dat ik glimlach want er is iemand dood door mij. Terwijl ik dat denk verdwijnt mijn glimlach. ik loop de keuken in terwijl ik een broodje smeer. Ik ben te lui om een glas water te vullen dus ik denk aan een glas water. als ik mijn ogen open doe zie ik hoe een glas water gevuld voor mijn neus zie staan. Ik pak het glas en ga op de bank zitten terwijl ik kijk naar het nieuws kijk ik welk vak ik heb. Engels. Ik zucht dit is de enige keer dat ik geen zin heb in engels, want ik zat naast sebastiaan. Ik zucht weer. Ik sta op en pak mijn school tas en grits een pak koekjes uit de kast. Als ik de deur uitloop knal ik tegen iemand aan. Mijn pleegmoeder. 'hoi marleen' zucht ik. 'hallo eleona' zegt ze. 'mag ik erlangs? Ik moet naar school' vraag ik. 'en ja ik heb al gegeten' zeg ik terwijl ik me langs haar heen wurm. Ik ren richting school. Als ik op het plein kom zie ik net hoe mijn mentor engels uit zijn auto stapt. 'Hoi meneer! Wilt u een koekje? Zelf gemaakt' roep ik naar hem

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Evyn Jones

'Hoi meneer! Wilt u een koekje? Zelf gemaakt.' Ik kijk op in het stralende gezicht van Eleona Moonrise. Even gaap ik het vrolijke meisje aan, dan besef ik dat ze het misschien nog niet helemaal niet wist.
'Nee, Eleona ik hoef geen koekje,' mompelde ik. Ik loop langs haar heen de school in. Het mag misschien onzinnig zijn, want ze zou er van zelf achter komen, maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om het haar te vertellen en haar vrolijke humeur te verpesten. Ze zat naast Sebastiaan bij Engels en ik wist eigenlijk niet hoe goed die twee elkaar kenden. In de school is het nog rustig, maar om het kluisje van Sebastiaan staat een groepje mensen. Ik zie de directeur staan en Kim, zijn vriendinnetje. Op het kluisje hangt een foto en er liggen al twee bosjes bloemen. Ik leg mijn hand kort even op Kims schouder en ze kijkt me met betraande ogen aan.
'Als je behoefte hebt om met iemand te praten mijn deur staat altijd open,' zeg ik zachtjes. Ik voel me stom als ik het zeg, maar ze knikt dankbaar en ik ben nu eenmaal haar mentor. De directeur neemt me even apart en zegt dan iets over "het aan de klas vertellen". Dat was iets om naar uit te kijken. Dadelijk heb ik mijn hele mentor klas voor me zitten en ik heb geen flauw idee hoe ik dit onder woorden moet gaan brengen. Die toetsen die in mijn tas zaten zouden wel een andere keer besproken worden, waarschijnlijk zou het een les uur vol tranen en verhalen over Sebastiaan worden.
Ik liep naar mijn lokaal en zette de deur wagend wijd open, de computer starte zoals gewoonlijk ongelofelijk traag op en internet leek nog slomer. Op Sebastiaans Facebook vind ik een vrolijke foto van hem die ik klaar zette om op het bord te projecteren. Terwijl ik zat te wachten tot de leerlingen het klaslokaal in zouden komen begon ik voor me uit te staren het niets in en vroeg ik me af hoe ik in Godsnaam deze dag door zou moeten komen.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Eleona moonrise



'Nee, Eleona ik hoef geen koekje,' zegt hij. dan loopt hij verder. even kijk ik hem verbaasd na. dan haal ik mijn schouders op en kijk rond op het plein. overal zie ik bedroefde gezichten. oh ja er is iemand dood denk ik en ik kijk gelijk verdrietig. ik loop de school in. ik loop naar het kluisje van sebastiaan en slik, als ik de foto zie krijg ik tranen in mijn ogen en slikken is ineens moeilijk door de brok in mijn keel. ik wurm me door de mensenmassa en kijk naar de stralende ogen van sebastiaan. even twijfel ik, dan pak ik een koekje en prop die zo goed als het maar kan in een gleuf van het kluisje. dan draai ik mij om en wurm me weer terug door de menigte. ik loop door naar de klas. als ik de klas inloop zie ik de meester. ik knik naar hem en loop naar mijn plaats. als ik wil gaan zitten aarzel ik. ik draai me om naar evyn. 'mag ik alstublieft ergens anders zitten?' vraag ik aarzelend

[ bericht aangepast op 7 april 2014 - 19:53 ]

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Emily Raven Johnson
Ik stap dan, na een lang gesprek aan de ontbijttafel, op mijn fiets en ga op een rustig tempo naar school. Muziek van Imagine Dragons galmt door mijn oren via de oordopjes die ik met het fietsen altijd in heb. De gedachte dat de tafel voor mij bij engels straks leeg zal zijn is gewoon vreselijk. Die vrolijke opmerkingen die iedereen vaak aan het lachen maakte tijdens de les zullen zomaar verdwenen zijn. Niemand die vandaag vrolijk kan zijn denk ik. Niemand die hem kende dan. Het zal vooral moeilijk zijn voor zijn vriendin, Kim. Ik ken haar niet echt maar ik weet dat ze close waren. Als ik dan op school aan kom zet ik mijn fiets in de stalling om vervolgens met mijn gezicht naar de grond richting het lokaal te lopen. Ik hoef niet al die droevige gezichten te ontmoeten. Dat zal deze dag alleen maar vreselijker maken dan het al is. Ik stap het lokaal binnen en hoor Eleona nog vragen of ze ergens anders mag zitten. Zij zat altijd naast Sebastiaan. Maar in tegenstelling tot haar ga ik gewoon op mijn plaats zitten en kijk doods voor me uit. Sebastiaan was altijd laat.. wie weet komt hij straks gewoon lachend het lokaal binnen lopen waarna hij vraagt waarom iedereen zo verdrietig is. Met een afwachtende blik richt ik mijn ogen op de deur, hopende dat mijn theorie en dat het gewoon allemaal een zieke grap was.. maar dat zal wel niet.

[Het loopt nu al een beetje dood hier btw xd
Wrm post de rest niet?? :l]

---

Little do you know

eleona moonrise

ik draai me om als ik de deur open hoor gaan. emily loopt naar binnen en gaat op haar plaats zitten. ik kijk haar even aan. dan loop ik naar haar toe. 'koekje?' vraag ik, terwijl ik afwachtend naar haar kijk.

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

[zorg aub dat er twee stukjes na jou stukje gepost zijn voor jij weer een nieuw stukje post]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

geleninja schreef:
[zorg aub dat er twee stukjes na jou stukje gepost zijn voor jij weer een nieuw stukje post]

Oke maar als t doodloopt moet je dan nog steeds wachten op 2 stukjes of niet?

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

candy2001 schreef:
(...)

Oke maar als t doodloopt moet je dan nog steeds wachten op 2 stukjes of niet?

[Denk het niet, maar vooral als je met 3 of meer mensen op dezelfde plek ben is het handig om te wachten, want dan krijg je én je post wat langer aangezien one-liners vervelend zijn vind ik, én de ander die wat achter loopt hoeft niet ineens op 4 posts te reageren wat ook enorm lastig en storend is ]

---

Little do you know

Disneyy schreef:
(...)

[Denk het niet, maar vooral als je met 3 of meer mensen op dezelfde plek ben is het handig om te wachten, want dan krijg je én je post wat langer aangezien one-liners vervelend zijn vind ik, én de ander die wat achter loopt hoeft niet ineens op 4 posts te reageren wat ook enorm lastig en storend is ]

oke

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

[ MT ]

ik probeer zo snel mogelijk bij te lezen en te reageren x

---

And if we only die once... I wanna die with you ~ One Republic

Evyn Jones

'Mag ik alstublieft ergens anders zitten?' vraagt Eleona aarzelend. Ik kijk op en zie dat haar hele vrolijke humeur verdwenen is. Ze is er dus blijkbaar achter gekomen, denk ik.
'Natuurlijk Eleona, ga zitten waar je wilt,' zeg ik zachtjes op het moment dat Emily Johnson binnen komt. Ik haal de toetsen van vorige week uit mijn tas, leg ze in de kast achter mijn bureau en als ik me om draai zie ik Emily's doodse blik.
'Koekje?' vraagt Eleona aan haar met een afwachtende blik in haar ogen. Het is lief van haar dat ze Emily op probeert te vrolijken, maar ik denk niet dat dit gerepareerd kan worden met zoetigheid. Ik bekijk het klein aantal leerlingen dat al in mijn lokaal zitten. Ze hebben allemaal een lege of bedroefde uitdrukking op hun gezicht. Ik zucht en besluit de leerlingen even alleen te laten.
Bij de conciërge vind ik een water koker, plastic bekertjes en zakjes voor thee en warme chocolademelk. Ik kan niet veel doen voor mijn mentor leerlingen vandaag, maar jammer genoeg wist ik uit ervaring wist dat warme dranken fijn waren tijdens rouw en verdriet. Dus met mijn handen vol loop ik het conciërge hok weer uit.

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

Violette kon zichzelf maar met moeite uit bed slepen. Het was een lange nacht geweest, en spannend dat het was. Ze had kloppende hoofdpijn en ze streek even over het heksenteken achter haar oor. Het was makkelijk te verbloemen door haar dikke rode haar, alleen met sporten was het lastiger. Toch was niemand het ooit echt opgevallen. Het was in ieder geval nog niet geïdentificeerd als pentagram, als heksenteken. Ze ging op de rand van het bed zitten, haar spieren waren stijf, van de kou en de inspanningen die herhaal gekost had om van haar zolderkamer te ontsnappen. Gelukkig was dat nog nooit fout gegaan, en ze hoopte dat ze dat geluk kon blijven houden. Ook haar ouders hadden gelukkig nog niets gemerkt van haar ontsnappingen.

Toen ze eindelijk klaar was met douchen, omkleden en eten was er al weer een uur verstreken. Ze keek op de klok, als ze nu weg ging kon ze nog net op tijd zijn om de Engelse les volgen. Alhoewel zij wel wist dat er van lesgeven niets zou komen, iedereen zou rouwen om Sebastiaan. En zij ergens ook wel. Al vanaf de basisschool had ze bij hem in de klas gezeten, als het al niet vanaf de crèche was. Iedereen in Newdell kende elkaar. Violet probeerde zich altijd wel zoveel mogelijk terug te trekken, en ook nu nog hield ze het bij oppervlakkige contacten. Vooral nu ze zoveel geheimen bij zich droeg.

Na vijf minuten kwam ze bij de school aan, het huis van haar ouders lag er praktisch om de hoek, in een van de grootste huizen van het dorp. Helaas genoot hun naam daardoor erg veel bekendheid en maakten haar ouders zich altijd drukt ver hun goede naam, die zij natuurlijk besmette, van jongs af aan al. Zo onzichtbaar mogelijk liep ze de klas binnen. Ze liet zich op een stoel op de achterste rij zakken. De leerlingen die al in het lokaal waren hadden allemaal een verdrietige of doodse blik op hun gezicht. Violet moest moeite doen om haar gezicht in de plooi te houden. Eerlijk gezegd kon het haar niet veel schelen. Het was voor een goed doel geweest. Ze maakte even kort oogcontact met eleona en knikte kort, bij wijze van begroeting.

---

And if we only die once... I wanna die with you ~ One Republic