[250] •Elemental Skills •Speeltopic - Speeltopics

•Het is het jaar 4582, er worden elk jaar meer experimenten op mensen uitgevoerd en meerdere slagen ook daadwerkelijk.
8 jongeren, vier jongens en vier meiden, zijn met hun geboorte ingespoten met een middeltje waardoor ze met hun 16e levensjaar een kracht ontwikkelen om een element te besturen. Niet alleen water, aarde, vuur en lucht. Zo kunnen ze bijvoorbeeld ook de kracht krijgen van dood of leven, duister en licht. Het is maar net hoe hun instelling is, en of ze het aankunnen. Echter hebben ze het niet voor het kiezen, maar krijgen ze het element aangewezen.
Een paar jaar, nadat alle acht de jongeren hun element hebben, worden ze uitgenodigd om naar een kamp te gaan, in dit kamp krijgen ze te leren hoe ze hun kracht moeten gebruiken en hier kunnen ze kiezen hoe ze het gaan gebruiken. Of ze er de goede of de slechte kant mee op gaan is geheel aan hen zelf.•

•Rollen•

•Jongens•EEN PLEK OPEN!
•Ethan Alec Rellics•18•Duister•Ender•
•Lucas Chase Cooper•18•Aarde•Took•
•Collin Jeremy Laroche•19•Lucht•Knetterdisco•
•

•Meiden• VOL
•Katelynn Crowley•19•Water•Dangerx•
•Jezebel Eleonora Vespucci•19•Leven•Lacey
•Aurora Lynn Swan•18•Vuur• CrazyGirlxx•
•Angel Alicia Mentink•17•Licht•xxjiggerxx•

•Mentoren•Max 4
•
•
•
•




•Rollentopic
•Praattopic

•Hutindeling•

[ bericht aangepast op 25 feb 2014 - 17:21 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Sorry, dat wist ik niet. Er stond nergens hoe vaak ik mocht reageren. :')]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

(Geeft niet voor deze keer. Maar ik wil geen sneltrein snap je ^-^ )

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Nee, dat snap ik helemaal. Nogmaals mijn excuses. En nu zal ik ontopic blijven. (:]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Aurora Lynn Swan

Na een lange reis keek ik om me heen. Een groepje mensen stonden druk te praten. Totdat een vrouw met een brilletje me in de gaten kreeg. Ze liep op me af, en hield een schrijfblokje in haar hand. Ze keek over haar brilletje naar me en begon dingen te praten. "Wat is je naam, meisje?" vroeg ze. 'Aurora Lynn Swan' antwoorde ik. Ik zag haar op haar schrijfblokje krabbelen. "Ok, goed, je hut is daar, je deelt die met 2 jongens, maar onthoud goed: Ik hou je in de gaten" zei ze en het lijkt alsof ze door me heen kijkt. Ik wend mijn blik af van haar en ik loop naar de richting van mijn hut. De rugzak die ik om mijn schouders heb hangen knelt verschrikkelijk. De koffer in mijm handen trek ik mee. De deur van de hut duw ik open en ik loop naar binnen. De hut is best groot en ik loop naar een stapelbed toe. De spullen leg ik op het bovenste bed. De geluksvogel die onder mij mag slapen moet wel veel geluk hebben. Ik loop naar buiten en ik loop het bos in. Ik duw wat bladeren aan de kant en plotseling hoor ik wat stemmen. Ik loop in de richting van de stemmen en ik probeer mezelf achter een bosje verstoppen.

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Ethan Alec Rellics

"Hartelijk bedankt," zeg ik terwijl ik de hand van de chauffeur even schudt. Ik pak mijn koffer op en wandel naar de poort toe, wanneer ik erdoor ga komt er meteen een man naar mij toegelopen.
"Hallo, je naam?" Vraagt hij en ik trek mijn wenkbrauw even op van het norse ondertoontje die er speelt.
"Ethan. Ethan Rellics," vertel ik hem en hij kruist wat af op de lijst die hij in zijn hand houd. Hij kijkt weer op en k ikt.
"Hut twee, je deelt deze met een andere jongen en een meid," hij wijst naar de hut. Ik bedank de man en pak mijn koffer op, rustig wandel ik naar de hut toe. Ik open de deur en stap naar binnen, meteen zie ik dat er twee stabelbedden in staan waarvan eentje bezet is. Snel ga ik naar de andere en leg mijn koffer erop. Ik pak deze later wel uit, ik wil eerst de omgevi bij onderzoeken.
Rustig wandel ik de hut weer uit en kijk om me heen. Het is een redelijk groot terrein met in het midden een grote paal met pijlen die allemaal kanten op wijzen. Allemaal hebben ze een andere naam en kleur, ik kan ze alleen niet lezen vanaf hier.
In mijn ooghoek zie ik iemand in de bosjes staan en ik wandel er lichtvoetig en langzaam naartoe. Geruisloos probeer ik de takjes en bladeren opzij te duwen.
"Wat doe je?" Vraag ik terwijl ik mijn hoofd naast dat van de meid breng. Duidelijk doet ze geheimzinnig want ik hoor stemmen, en waarschijnlijk luistert ze daarnaar. Voorzichtig draai ik mijn gezicht naar haar toe en kijk haar vragend aan.
"Ethan is de naam," verrel ik haar terwijl ik mijn hand uitsteek naar het meisje naast me.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Aurora Lynn Swan

Ik kijk naar de twee meisjes totdat ik opeens een stem hoor en het hoofd van een jongen zie. ''Wat doe je?'' vraagt hij nieuwsgierig. 'Oh, eh, niks hoor' stamel ik. Hij kijkt me vragend aan en ik sta daar maar, te stamelen en te stotteren. ''Ethan is de naam'' zegt hij dan en hij steekt zijn hand uit. 'Aurora' zeg ik en ik schud zijn hand. 'Mag ik misschien vragen in welke hut je slaapt? 1 of 2?' vraag ik nieuwsgierig. Als hij 1 van mijn hutgenoten is, wil ik wel graag veel tijd met ze door brengen om ze beter te leren kennen. Ik kijk hem liefelijk aan. Hij lijkt me nu al aardig, zou hij net zoals mij ook een element besturen? Ik kijk hem aan maar dan kijk ik naar mijn voeten. Het gevoel dat ik verlegen ben heb ik bijna nooit. Ik pak Ethan bij zijn hand en sleur hem mee de bosjes uit. Ik wil natuurlijk graag met hem praten en meer over hem te weten komen. Ik kan erg goed opschieten met zowel jongens als meisjes. Ik bestuur Ethan zijn gezicht. Het is zo mooi, zo aardig, zo vriendelijk. Ik grinnik een beetje en kijk hem verwachtingsvol aan of hij nog wat over zichzelf gaat vertellen.

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Na een lange reis kom ik aan op het kamp. Een zucht perst zich tussen mijn lippen en ik sluit kort mijn ogen. Ik stap uit te auto en loop naar de achterbak. "Pam, kan je de achterbak open gooien." Zeg ik droog tegen hem en kijk hem aan. Hij knikte en ik open de achterbak. Met een grote zucht haal ik mijn koffers uit de achterbak en loop naar de deur van m'n pa. "Ik zie je later wel weer Pam." Zeg ik nog kort en loop richting het kamp. Pam was een van haar vrienden waarmee ze samen had gewoond. Ik opende de poort naar het kamp en sloot die achter me. Ik hoorde de auto aan gaan en wegrijden. Pam was goed voor me geweest, maar het was tijd om iets voor mezelf te doen en daarbij had ik zijn hulp niet nodig. Ik zuchtte kort en liep met mijn koffers het erf op. Ik beet op mijn lip en keek rond. Het was zo wennen om nu op mijn eigen benen te staan. Diep van binnen vond ik het ook wel een beetje eng, maar dat liet ik niet merken. Niemand mocht merken dat ik een beetje zwak was. Als je je emoties laat zien is het met je gedaan. Ik schudde mijn hoofd en wist dat ik later was aangekomen dan de rest van het kamp. Ik had hier zo mijn redenen voor en die hoefde niemand te weten. Ik rolde met mijn ogen en liep naar een bord waar de hutindeling op stond, ik zat in hut 1. Ik fronste even en liep toen naar de hut om mijn spullen te dumpen.

---

"I don't have sweet dreams.. I have beautiful nightmares" †

Angel Alicia Metink

"Ik heet Jezebel, liefje," bitste ze op een overdreven manie terug. Eigenlijk mocht ik haar niet echt, maar ik bleef maar even vriendelijk tegen haar. "En jij, engeltje, bent een tikkeltje onnozel." ze liet haar hoofd een tikkeltje naar links hangen en keek mij met een provocerende blik aan. "Deel ik deze hut met jou, Doornroosje?" vroeg ze. Euhm ja en met nog drie andere. opdat moment kwam er nog iemand binnen. Iemand waarvan ik hoopte dat ze wel aardig was. ik keek haar even aan en richtte toen mijn aandacht weer op jezebel. ‘en even ik ben geen doornroosje of prinses of wat dan ook ik ben gewoon een normaal mens net zoals jij dus dan hoef je niet zo egoïstisch te doen’ flapte eruit. Ik wilde het niet zo overbrengen maar het kwam er gewoon zo uitfloepen. Ik richtte me nu weer op het andere meisje waarmee ik waarschijnlijk ook mijn hut deelde. Ik bestudeerde haar van top tot teen. Ze zag er leuk en aardig uit in tegenstelling tot jezebel. Leuk donkerbruin haar en blauwe ogen die omhult zijn met een zwart randje. Ik mocht haar wel. Ik vroeg me af hoe ze heette. Dus vroeg ik ‘hoe heet je ik ben Angel en dat is Jezebel’. Het boeide me niks dat Jezebel waarschijnlijk zichzelf wilde introduceren. Meestal mocht ik mensen wel, maar Jezebel mocht ik gewoon niet. Ik wist niet waarom maar dat kom me ook geen reet schelen. Hopelijk mocht ik de rest wel en waren zij wat vriendelijker, gezelliger en leuker.