Ik ga na het invullen wel efkes geschiedenissen.
Volledige naam: Niall James Horan.
Leeftijd: 20.
Probleem: Hypochondrie (de extreme angst om een ziekte te hebben of te ontwikkelen), als gevolg van het Münchhausensyndroom (ziekte waarbij de patiënt herhaaldelijk klachten verzint én zichzelf schade toebrengt om aandacht te krijgen) van zijn moeder. Dat laatste heet Münchhausen by proxy. Hij vertoont ook lichte trekjes van smetvrees, maar dit is meer onderdeel van zijn hypochondrie dan dat het een afzonderlijke aandoening is.
Innerlijk [minimaal 150 woorden]: Aangevoerd door kindse onschuld en impulsiviteit loopt Nialls innerlijk niet parallel aan zijn leeftijd. Door de omstandigheden in zijn huiselijke kring heeft hij zich nooit op sociaal vlak kunnen ontwikkelen en kan hij met vreemde uitspraken uit de hoek komen, tegen wie dit ook mag zijn. Hij is gewend om alleen te zijn en zich met zichzelf te vermaken; in zijn leefomgeving waren er geen broers, zussen of vrienden om tegen te praten of mee te spelen en heeft hij jarenlang onder streng isolement geleefd. Daarom is Niall het liefst alleen. Een andere reden waarom hij genoeg aan zichzelf heeft, is omdat hij zich moeilijk aan mensen hecht. Vertrouwen zijn een struikelblok voor hem. Zodra hem gevraagd wordt om emoties en gevoelens te delen, klapt hij dicht. In de kringen van de hulpverlening wordt hij daarom ook een lastige patiënt genoemd. Er valt namelijk weinig te bespreken als er geen bevestigde gevoelens achter staan. Niall heeft maar weinig van zichzelf onder controle. Hij kan plots heel angstig worden, en daarna weer boos, om een minuut later weer te doen alsof er niets aan de hand is. Maar als Niall 'clean' is van dit alles, is hij lief en zorgzaam, maar ook naïef. Zijn extreme goedgelovigheid maakt hem een slachtoffer voor andere, soortgelijke stoornissen als die van hem. Je kunt hem zo makkelijk wijsmaken dat hij bekeken wordt dat hij er dagen later nog over in kan zitten, ook al is hem dan verteld dat het niet waar is. Niall is geen goede adviesgever, en zeker niet aan zichzelf. Mocht je ooit een probleem hebben; vertel het Niall niet, want die krijgt zo zijn vermoedens...
Uiterlijk [foto + korte beschrijving]: Nialls jeugd bestond niet uit zijn beste jaren, en dat is terug te zien in zijn uiterlijk. Over zijn hele lichaam heeft de aandoening van zijn moeder sporen nagelaten: brandplekken, uithongering, littekens en drugs-en medicijngebruik wonen op de plooien van zijn huid. Hij is niet erg groot voor zijn leeftijd en overschrijdt maar nét de lengte van het gemiddelde Britse meisje: één meter drieënzeventig. De jaren onder zijn moeders mantel hebben Niall ontzettend dun en bleek gemaakt. Bij aankomst in de instelling woog hij niet meer dan een zak aardappelen (of, zoals in zijn document staat: een uitermate ondervoede status), maar daar had Nialls grote eetlust alleen maar baat bij. De ongezonde, spierwitte kleur heeft hij daarentegen wel behouden. Niall heeft van oorsprong donkerbruin haar, maar heeft na aankomst in de instelling gevraagd om bleekmiddel, om tenminste één van de sporen die zijn verleden heeft nagelaten, uit te wissen. Nu draagt hij zijn haar blond, vaak warrig en ongekamd. Zijn ogen zijn vaal, niet-in-het-oog-springend-blauw, na eigen zeggen 'alsof er een saai schooluniform in mijn iris is ontploft'. Hij heeft de vaste trek in zijn gezicht om onschuld uit te stralen.
(hier komt ooit nog een foto)
Geschiedenis [minimaal 150 woorden]: Tot zijn zevende leed Nialls moeder aan het Münchhausensyndroom, waarbij zijn moeder haar gezondheid met opzet probeerde te verslechteren om aandacht te krijgen van dokters en ziekenhuizen. Ze was toen al lichtelijk onstabiel. Nialls vader deelde de zorg over hun kind met zijn moeder, maar door financiële problemen kreeg zijn moeder de volledige zeggenschap over Niall. Ze kwam erachter dat de dokters haar niet meer geloofden en in plaats van zichzelf expres schade toe te brengen, begon ze Niall pijn te doen en kwaaltjes voor hem te verzinnen. Dat leverde Niall een nutteloze reeks ziekenhuisopnames op, waarbij zijn moeder probeerde om hem steeds maar weer aan het hoesten te maken, uiteraard voor aandacht. Dit ging door tot zijn dertiende. Op die leeftijd begon Niall zelf te vermoeden dat er iets niet in de haak was en vroeg, na weer een uitzichtloos onderzoek, om hulp. Hij werd meteen uit huis geplaatst en naar een crisisopvang gestuurd. Hierna kwam hij in een pleeggezin terecht. Door de omstandigheden was Niall zo angstig geworden dat hij, met de wetenschap die hij had van alle ziektes doordat zijn moeder speelde dat hij die had, begon te vermoeden dat hij aan een ernstige ziekte leed. Dit liep van kwaad tot erger en Niall raakte compleet geïsoleerd van zichzelf en van anderen. Na een uitbarsting werd de diagnose hypochondrie gesteld en werd hij op de wachtlijst voor deze instelling gezet.
Extra: Niall is van oorsprong Iers.
[ bericht aangepast op 16 feb 2014 - 22:53 ]
