Precies wat de titel zegt, ik ben verward. En ik moest het even kwijt en heb er een gedicht van gemaakt. Ik ben niet zo heel goed met dichten, vind ik zelf, maar ik wilde het toch met jullie delen. Gewoon, omdat dat kan en ik een reactie altijd wel kan waarderen.
Verward
Met grote ogen
Kijk ik geboeid toe
Naar wat er voor mij afspeelt.
Raak ik betrokken
Bij het spel
En maak ik mee wat er gaande is.
Het raakt me,
Het maakt me overstuur.
Het draait me,
Wat doe ik hier?
Huilend en sniffend
Uiteindelijk is het over
En kan ik gaan.
Beseffende dat wat er gebeurt is
Nog meerdere jaren door zal gaan.
Tenzij ik een ander pad in sla,
En dan niet zeker ben van mijn weg
Niet zeker ben van mijn toekomst
En niet zeker ben van pech.
Ik weet niet meer wat ik doen moet
Dat wat fijn is, of dat wat goed is
Plezier, of tegenzin.
Maar doorgaan zal ik wel moeten
Nu de eerste stap is gezet.
Nu het klokje tikt.
• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •