Rol: Trainer
Volledige naam: Scipio Alban D’Ucello
Wenst aangesproken te worden met “Heer D’Ucello”. Naasten mogen Scipio gebruiken. Alles dat lijkt op een bijnaam of koosnaam (bijv. Skip) is uit den boze.
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 32
Uiterlijk:
FC - Eoin Macken
Scipio is een lange, brede man. Zijn haar laat hij meestal halflang groeien voordat hij het vervelend begint te vinden, en zodra dat gebeurt knipt hij het kort (zie “Met kort haar” 1&2). Zijn stoppelbaard laat hij nooit uitgroeien tot meer dan een stoppelbaard, omdat hij anders bij het zien van zijn spiegelbeeld altijd denkt aan hoe hij als jongen voor het eerst aan het hof at en zag hoe er in de baard van de koning stukken eten bleven hangen. Zijn kleding is simpel en functioneel, maar zeker niet onflatteus. (met een hot bod als deze is een vuilniszak nog flatteus tbh tho) Een simpel overhemd of blouse, stevige laarzen en een donkere broek zijn zijn gewoonlijke uitdossing. Bij koud weer voegt hij daar soms een (half)lange cape aan toe. Hij is wel bezig met hoe hij er uitziet, maar niet erg bewust. Hoe drukker hij is met andere dingen, hoe minder verzorgd hij er uit zal zien. Dat betekent echter niet dat hij stinkt of iets dergelijks; persoonlijke hygiëne is een belangrijk goed voor hem.
Karakter: Scipio is een rustige man. Zijn wilde manen heeft hij al afgeschud, al speelt zijn oude temperament soms in een enkel duister moment nog op. Het liefst trekt hij zichzelf terug, weg van de drukte die het hof bij velen juist zo geliefd maakt, en brengt zijn tijd alleen door in de bossen of in zijn huis. Hij beschouwt zichzelf als een speciaal en uniek mens, verheven boven zowel het plebs als de edelen. Zijn arrogantie uit hij echter niet in opschepperig gedrag, maar juist in zijn introverte houding tegenover mensen. Hij ziet ze als minderwaardig en dus ook te min om mee te communiceren. Deze kinderachtige hoogmoed heeft hem in het begin van zijn periode als uitverkorene behoorlijk wat problemen opgeleverd, en het duurde niet lang of hij kon met alle gemak een charmant en vriendelijk masker opzetten om zijn werkelijke aard te verbergen. Op de meeste mensen komt hij charismatisch, geduldig en oprecht over, en het feit dat velen zo voor zijn leugens vallen draagt jammer genoeg alleen maar bij aan zijn hoogmoed.
Afkomst: Scipio’s vader was een roverskoning, uit Fincayra. Op een rooftocht in de bossen van Varigal kwamen zijn mannen langs het woud van Druma. Hier werden ze in de val gelokt door de heksen die daar leven, het duurde maanden voordat de eerste mannen terug kwamen in Fincayra. Scipio’s vader was zelf niet mee op de rooftocht, maar ging met een klein groepje rovers op verkenningstocht, in de hoop de rest van zijn verloren manschappen terug te vinden. Scipio’s moeder, een van de heksen van Druma, had geen magie nodig om hem te betoveren. (
) Het duurde niet lang voordat de rovers en de heksen een wapenstilstand hadden gesloten, en niet lang na de wapenstilstand volgde een verbond, zowel tussen de heksen en rovers, als tussen Scipio’s vader en moeder. Scipio zelf groeide op in de heuvels die tussen Fincayra en Varigal in liggen.
Geschiedenis: Het leven van een roversprins is niet altijd even makkelijk. Al op jonge leeftijd moest Scipio zich zien te redden met wapens, zowel bij de jacht als in gevechten. Op zijn zesde doodde hij zijn eerste hert, op zijn negende zijn eerste mens. Zijn ouders waren hard voor hem; zijn vader trainde in hem de fysieke kracht en handigheid van een meester rover, zijn moeder bracht hem ondertussen alles bij wat een ware heks over magie moet weten. De weinige vrije tijd die hij had bracht hij door in het bos, waar hij schetsen maakte van de dingen die hij om zich heen zag. Beide ouders hadden niets dan minachting voor zijn tekentalent. Tekenen zou immers nooit nuttig voor hem zijn. Steeds meer van zijn tijd gingen ze opeisen voor zijn trainingen en lessen, totdat er geen enkel vrij moment meer overbleef om te schetsen. Op zijn vijftiende had hij er genoeg van, en rende weg, met het wilde plan om in zijn eentje in het bos te gaan leven. Na een week was hij uitgehongerd en had hij een infectie opgelopen van het vervuilde water dat hij had gedronken. De kostbare tekenspullen die hij had meegenomen had hij allemaal verbrand vanwege zijn hopeloze tekort aan brandhout. Huilend van de pijn en schaamte lag hij in het bos, toen hij gevonden werd door Tsuryl, een Ki-Lin uit het bos. [zie het kopje "Dier"] Met de hulp van deze nieuwe bondgenoot kwam hij terug in de bewoonde wereld. Te beschaamd om terug te keren naar zijn ouders verbleef hij in het eerste dorp dat hij vond, dat op de platte landen dicht bij de zee van eilanden lag. De band tussen de twee groeide en toen Scipio uiteindelijk een bekendheid werd in het dorp, werd hij ook aan het hof opgemerkt. Ook al voelde hij zich eerst vereerd uitverkorene te mogen zijn, zijn minachting groeide snel toen hij eenmaal aan het hof beland was. De deftige gewoontes en strakke etiquette die daar golden stonden in schril contrast met zijn opvoeding. Zelfs na al de jaren die hij in Hawforth heeft doorgebracht voelt hij zich nog niet geheel op zijn plek. Tekenen en schetsen doet hij alleen nog wanneer hij zeker weet dat hij alleen is en niet gestoord zal worden, en niemand heeft hij ooit nog genoeg vertrouwd om zijn tekeningen te laten zien.
Dier:
Tsuryl is een trots creatuur. Ook al heeft hij een moedig hart, hij is nog steeds ietwat schichtig in de buurt van mensen. Met Scipio heeft hij een sterke band, ook al is die zeker nog niet op zijn sterkst. Samen werken ze nog steeds aan hun "vriendschap" en hun dagelijkse trainingen brengen ze steeds een stapje dichter bij elkaar. Tsuryl zal, als het mogelijk is, het liefst de confrontatie uit de weg gaan in het geval van een gevecht. Als het mogelijk is zal hij proberen om de vijand met een list of truc te slim af te zijn, en zo een gevecht te vermijden. Maar als het dan toch op een fysieke confrontatie uitloopt zal Tsuryl zich kranig en moedig weren. Zijn schichtigheid is zeker geen teken van lafheid of zwakheid. Tsudyl heeft simpelweg, in tegenstelling tot zijn baas, een vredelievend en vriendelijk karakter. Dat betekent echter niet dat hij een allemansvriend is. Zijn loyaliteit ligt, voor nu, bij Scipio, en bij nieuwe mensen is hij altijd op zijn hoede.
