Als dit niet goed staat, verplaats het maar. (:
Ik heb dus een klein probleempje en ik hoop dat iemand me wat tips kan geven (misschien ooit hetzelfde meegemaakt o.i.d).
Ik loop nu al ruim twee jaar bij het Riagg (voor degenen die niet weten wat het is; het is een geestelijke gezondheidszorg instelling, voor mensen met psychische problemen etc.). De eerste anderhalf jaar heb ik een ontzettende fijne psychologe gehad die me echt heel erg goed heeft geholpen. Afgelopen augustus ging ze met zwangerschapsverlof en werd ik van de jongerenafdeling naar de volwassenafdeling geplaatst aangezien ik negentien werd. Ik kreeg dus een nieuwe behandelaar.
Begrijp me niet verkeerd, het is een hele aardige man, maar na vijf maanden voel ik me nog steeds niet vertrouwd bij hem, voel ik me ongemakkelijk (ik heb het niet zo op mannen haha, maar ik besloot het toch te proberen met hem) en heb ik absoluut niet het gevoel alsof hij me snapt. De laatste keer dat ik hem zag, dat was ergens in december, heeft hij een aantal dingen gezegd waardoor ik me erg gekwetst en niet begrepen voelde. Thuis aangekomen, stortte ik dan ook eventjes in en daarna hebben mijn moeder en ik besloten dat het beter is als ik een andere behandelaar ga zoeken.
In de anderhalf jaar dat ik bij mijn eerste psychologe liep, ben ik ontzettend gegroeid en hier thuis zien ze me nu weer gewoon 'aftakelen' sinds ik bij hem loop en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Nu heb ik binnenkort een afspraak met hem, maar ik ben dus echt ontzettend bang om tegen hem te zeggen dat ik niet verder wil met hem (vraag me niet waarom, maar ik vreet me van binnen altijd op bij dit soort dingen, ook al is dat niet eens nodig). Ik weet dat ik het gewoon moet doen, maar ik heb geen idee wat ik precies moet zeggen tegen hem. Het zal waarschijnlijk voor hem niet fijn zijn om te horen dat ik me gekwetst voel of dat ik me niet op mijn gemak voel bij hem.
Ik wil het gewoon op een nette manier uitleggen, maar ik kan gewoon niets bedenken. Nu weet ik wel dat dit soort mensen zoiets niet persoonlijk op vatten (of dat hoop ik tenminste), maar alsnog ben ik mega zenuwachtig als ik eraan denk.
Heeft één van jullie dit misschien ook ooit moeten doen? Of weet iemand hoe ik het netjes kan formuleren als ik bij hem ben?
Bedankt alvast! x
"Libraries were full of ideas – perhaps the most dangerous and powerful of all weapons."