om even mijn hart te luchten maak ik hier even een topic aan. Zoals de titel al zegt, heb ik net een vreselijke paniekaanval gehad. Ik lag rustig in bed nog een filmpje te kijken waarna ik wilde gaan slapen, maar vanaf het moment dat het donker werd, kreeg ik het verschrikkelijk moeilijk. Er was opeens een pijnlijke druk op mijn middenrif en mijn gedachten sloegen op hol. Zelfmoordgedachten dreven maar binnen en ik voelde me verschrikkelijk overbodig en leeg. Echt vreselijk.
Natuurlijk heeft deze ervaring een geweldige achtergrond (het hele verhaal ga ik je niet vertellen want dan zijn we nog tientallen uren bezig, ik zit al sinds jongs af aan diep in de problemen). Deze reactie is volgens mij namelijk een slechte reactie op de antidepressiva die ik sinds een week moet nemen. Al vier jaar ben ik klinisch depressief (door grote familieproblemen in het gezin) (en ik ben nog maar zeventien jaar jong) en vorige week is de druppel gevallen. Van mijn dokter moet ik antidepressiva nemen. Ik heb al zo'n drie maanden geen zelfmoordgedachten meer gehad én ik ben met automutilatie ook al ongeveer een jaar gestopt maar toen de gedachten net binnenstroomden was het zo moeilijk om nee te zeggen.
Na mijn paniekaanval heb ik ook meteen naar mijn laptop gegrepen en gezocht naar een vriendin die nog online was, maar helaas ligt iedereen al in bed. Daarom dat ik het even uittyp, ik moét het even kwijt en ik heb heel even een reactie nodig waardoor ik weet dat ik zichtbaar ben. Dat ik niet, zoals in mijn paniekaanval, onnodig en ongewild ben in de wereld. Alsjeblieft?
Always be yourself; Unless you can be Pikachu. Always be Pikachu.
