Journey of a Lifetime || Rollentopic - Rollentopics

kleding, sproeten en wenkbrauwen ,klik & klik

karakter: Het straatleven heeft Xara gemaakt tot wie ze is, dat is ook niet heel vreemd als je bedenkt dat ze al sinds haar zevende geen andere omstandigheden en leefomgeving meer heeft gekend. Al op jonge leeftijd zag ze dingen gebeuren waar de rest van de maatschappij haar ogen voor sloot, hierdoor is ze niet alleen gehard maar heeft ze vooral een enorme afkeer en vooroordelen ontwikkeld tegen de beter bedeelden die de problemen negeerden en deden alsof de crisis en armoede verholpen waren.
Over het algemeen is Xar een heel rustig en nuchter meisje, ze is niet degene die zich geroepen voelt om de leiding te nemen of om zich in een discussie te mengen, ook houdt ze helemaal niet van andermans problemen, die heeft ze zelf al wel genoeg. Het liefst trekt ze haar eigen plan, ze is erg zelfstandig en eigenwijs en zal daarom ook nooit iets van iemand anders aan willen nemen. Toch kan ze best met andere mensen optrekken, haar koele en emotieloze karaktertrekjes weet ze goed te compenseren met een gezonde dosis humor en levenslust, dit maakt haar best prettig gezelschap. Al te veel moet je echter niet op haar rekenen want Xar zal onder welke omstandigheden ook altijd voor zichzelf kiezen, overleven noemt ze dat. Aan echte vriendschappen doet ze niet, alhoewel ze best kan pretenderen van wel zolang ze daar haar voordeel mee doet. Ook liefde is voor haar maar een oppervlakkig begrip, over het algemeen lijkt liefde haar net als oorbellen; onhandig.
Xar is een manipulatief figuur, ze weet precies hoe ze mensen moet benaderen en hoe ze iets van ze gedaan moet krijgen. Het is al jaren geen gewetenskwestie meer voor haar, haar hart staat op straat, behalve in de vitale functie van het woord, buiten spel. Liegen, bedriegen, stelen of iemand compleet opnaaien ze draait haar hand er niet voor om, ook zou het niet de eerste keer zijn dat ze liefde of vriendschap in scene zet om iets gedaan te krijgen. Ze is zich er best van bewust dat ze met haar gedrag mensen kwetst, maar wat moet dat moet. Op het moment dat ze zelf gekwetst wordt is ze dan weer een stuk minder makkelijk, als Xara iets niet is dan is het vergevingsgezind. Beter denk je drie keer na voordat je iemand als Xar tegen je in het harnas jaagt, ze kan ontzettend lang zinnen op wraak en blijkt ongelooflijk slinks in het uitkiemen van dit soort plannetjes, hieruit blijkt haar intelligentie toch nog enigszins de overhand te nemen.
Al vanaf het begin af aan heeft ze bewezen dat ze op straat kan overleven, ze heeft verrassend veel doorzettingsvermogen en wilskracht en als ze iets wil zal ze zich er ook voor inzetten. Zowel fysiek als mentaal kan ze dingen goed verbijten, ze heeft een vrij hoge pijngrens en er is maar weinig dat haar emotioneel onderuit zou kunnen halen. Ze is letterlijk en figuurlijk een vechter, hoewel ze erg fel en kwetsend kan zijn met woorden en beschuldigingen als ze boos is zal ze niet snel op fysiek spelen, toch kan ze ook op dat vlak best haar mannetje staan. Bovendien is Xar een waaghals, ze vindt het spannend om haar eigen grenzen op te zoeken en niet alleen die van zichzelf maar ook die van anderen.
Xar is claustrofobisch, op straat had ze hier vrij weinig last van maar het hinderde haar toch op het moment dat ze moest kiezen tussen slapen op straat of in een kelder of luchtschacht, kleine ruimtes zijn gewoon geen optie voor haar. Xara is ook best wereldvreemd, het straatleven is het enige leven dat ze ooit gekend heeft en de wereld buiten haar glazen bol van overleven heeft ze nooit echt helder mogen waarnemen, daardoor is ze best naïef op sommige punten en redelijk hard voor de wereld en zichzelf op andere vlakken.

Achtergrond: Xar is het resultaat van een ontmoeting tussen een werkloze alcoholist en een aan de drugs verslaafd model wiens carrière op een zeer laag pitje stond. Haar vader Jack, een Ier die naar Amerika geëmigreerd was om naam te maken in de zakenwereld, wat zoals we nu weten zo finaal mis ging dat hij zelfs geen geld meer had om een terugreis te betalen. Dan haar moeder, van wie Xara zelf de naam niet eens heeft onthouden, een Russisch model eveneens naar Amerika gekomen om haar portofolio te vullen. Twee mislukkelingen, een fles wodka en een portie verdovende middelen waren er voor nodig om Xara te verwekken. Het is een understatement om te zeggen dat haar geboorte haar moeder niet zo goed uitkwam, ze had in de eerste plaats het geld niet om een kind te onderhouden maar zag tevens haar laatste kansen om een fatsoenlijke carrière op te bouwen aan haar neus voorbij schieten, na een tijdlang zoeken vond ze de vader van het kind waarbij ze haar dochter achterliet en vervolgens zelf terug reisde naar Rusland. Xara’s vader verdiende geld als huisschilder dus leefde ze haar eerste levensjaren in een flat met een dronken vader. Op haar zevende was het klaar met de pret, de inkomsten die haar vader overhield na zijn kroegentocht waren niet meer genoeg om de huur van te betalen en zo kwam het dat ze op straat stonden.
Vermoedelijk had Xara in die tijd geluk dat ze Pavlov tegenkwam, een Russische jongen, vier jaar ouder die haar de wetten van de straat leerde. Hij leerde haar zakkenrollen, stelen uit bakkerijen en slagers, de beste slaapplaatsen en hij stelde haar voor aan de andere straatkinderen. Pavlov had al snel door dat Xara een pareltje was, ze kon bedelen als geen ander, was snel en behendig in het stelen en bovendien had ze een zekere air om zich heen hangen waardoor mensen graag in haar buurt waren. Het verbaasde dan ook niemand dat hij de toen negenjarige Xar benoemde als zijn contactpersoon in de drugshandel, hij zorgde dat hij aan drugs kwam en Xar verhandelde deze dan weer, in een paar maanden tijd had ze een vaste klantenkring opgebouwd. Om anoniem te blijven in het wereldje nam ze enkele valse namen aan, het feit dat ze door het verhandelen van drugs indirect misschien meerdere doden op haar naam had staan wist ze goed te negeren. Het contact met haar vader verwaterde in deze periode, voorheen had ze hem iedere dag trouw opgezocht om de winst van die dag met hem te delen maar het kwam steeds vaker voor dat ze elkaar enkele weken niet zagen, ook bij Pavlov bleef ze soms dagenlang weg. Hierdoor werd haar relatie met Pavlov steeds grimmiger, haar zwerftochten kwamen haar vrijwel altijd duur te staan met een afranseling. Een van de meest diepe momenten die ze zich kan herinneren is het brandmerk dat hij haar gegeven heeft nadat ze een week lang was weggebleven, ze was zijn eigendom wilde hij daarmee zeggen. En zo bleef het tot haar zestiende toen Pavlov stierf bij een steekpartij, hoeveel ze ook aan hem te danken had hij was de enige die ze ooit echt gevreesd had en behalve het verdriet dat ze voelde en de veiligheid die ze kwijt was, was ze ook opgelucht en vrij. De kans om een reis te maken en zich los te trekken uit het straatleven krenkte haar trots behoorlijk, maar omdat dit waarschijnlijk de enige kans was die ze zou krijgen heeft ze hem vernederd aangegrepen.