In het tweede leerjaar begon alles. De leerkracht haatte me om de een of andere reden, vraag me niet om welke. Volgens mij -hoe stom het ook mag klinken-, was ze jaloers omdat bij mij bewezen was dat ik hoogbegaafd ben (iets waar ik nog steeds niet over sta te springen, dat is geen eer, in tegendeel), en haar kinderen niet. Dat is trouwens iets waar ik vrij zeker van ben, want ze zij gewoon op élk oudercontact tegen mijn ouders hetzelfde "ze is niet hoogbegaafd, ze is de traagste van de hele klas". Ik denk dat dat mens echt dom geweest moet zijn, als ze zelfs al niet wist dat dat er geen zak mee te maken had. Ze heeft me voor de rest van het jaar dus blijven zwart maken, te kakken zetten,.... ze liet me mijn excuses aanbieden voor iets dat ik niet gedaan had, ze stelde een enquête op over wie met wie bevriend wilde zijn (om even duidelijk te zijn, het jaar ervoor had ik vrijwel iedereen te vriend, en nu stak nog één iemand zijn hand op, omdat ze allemaal bang waren van dat kakwijf, of haar geloofden), keek me toen recht in de ogen en zei "zo zie je maar weer, vriendelijke leerlingen hebben veel vrienden, onvriendelijke weinig." Als ik ooit nog eens de kans krijg dat mens onder vier ogen te zeggen waar het op staat, kun je ervan op aan dat ik dat doe.
Het jaar erop, in het 4de, verliep alles vlotjes. Er was een nieuwe leerling bij ons op school, ik raakte ermee bevriend, en het was het beste jaar van heel het lager, denk ik. Maar een regenboog blijft geen regenboog zonder regen, en dan kwam het moment dat ik en mijn "beste vriendin", een fantastische ruzie kregen (deels mijn, deels haar schuld, geef ik toe) en ze een heel groepje tegen me opzette, zodat ik er vriendloos en alleen voor stond, een heel jaar.
Het jaar erop ging ik naar een andere school, voorbereidend jaar bij een middelbare school, vol goeie moed, ook, maar natuurlijk waren er ook daar mensen die het leuk vonden me te treiteren. Het is er op een bepaald moment van gekomen dat ze me insloten, ik viel, en ze allemaal beledigingen naar mijn kop wierpen. En daarbij had je nog eens een non die dacht dat ze mij voor de hele klas uit kon maken. Om maar een voorbeeld te geven: we moesten in groepjes werken voor wiskunde, zij trok briefjes. Ze trok mijn briefje, ze lachte en zei dit: "haha, Leah, iedereen houd zijn hart al vast". Rotmens.
En dan naar het middelbaar. Ik belandde ik klas met de dochter van dat mens uit het 2de leerjaar. Je ziet het al komen, zei en een vriendinnetje vonden het leuk me te kleineren. En toen ben ik een grote fout begaan. Haar vriendinnetje schold mij uit voor het een of ander, ik zei dat ze een bitch was, en zij zei teef tegen mij. "Teef! Dat woordje ken je waarschijnlijk niet he?" en ik was zo kwaad, dat ik riep (zonder het overigens te beseffen): "natuurlijk wel! Weet je wie er een teef is? Juffrouw... (ik zal de naam hier maar niet schrijven)." ik bedoelde iemand anders, maar een andere naam kwam eruit, en dat was jammer genoeg de naam van de leerkracht uit het 2de leerjaar, de moeder van de vriendin van dat kind. Ik wens nu nog steeds dat ik op dat moment gewoon mijn mond gehouden had, zodat ik me niet versproken had.
In het 2de middelbaar hebben ze me ook proberen terug te pesten, maar daar heb ik gemerkt/ontdekt dan iemand een mep verkopen sommigen ook al een stuk vriendelijker kan maken.
Nu blijft het bij plagerijen die me soms serieus op mijn zenuwen kunnen werken. Zo zit er in het 4de iemand die, telkens als hij me passeert "aaaah, Leah" of "dag Leah" zegt, op zo'n toon dat het iedereen min of meer zou frustreren. En nog een paar andere dingen, waar ik jullie niet mee lastig ga vallen.
In andere woorden, ik kan nu voor mezelf opkomen en laat me niet meer zo makkelijk neer halen.
Ik zou willen dat er meer tegen gedaan werd, vooral door leraren en motoren. Die staan er meestal gewoon bij, en zeggen dat se er iets tegen doen. Ik heb zelfs in groep 7 meegemaakt dat ze 'sorry' tegen me moesten zeggen...