Slavery - Story problemen

Index RPG Actieve Topics Zoek

14 sep 2013 - 12:10

Gibbs 26867

Hoi allemaal!

Ik ben een zeer lange tijd geleden eens begonnen aan een verhaal genaamd Slavery. Alleen, na de eerste vier hoofdstukken ben ik er al niet meer mee verder gegaan. Ik had er geen inspiratie meer voor.
Toch zit ik er al een hele tijd aan te denken om het verhaal toch weer opnieuw te schrijven, en om er ook aan vérder te schrijven. Wat denken jullie, zal ik dat wel of niet doen? Als ik er wél weer aan ga schrijven, dan wil ik het wel doen met een co-auteur, want dat lijkt mij fijner. Zou er iemand interesse in hebben om co-auteur te worden dan?

Dit is trouwens de beschrijving die ik er destijds bij had. Als jullie het fijner vinden, kan ik ook de eerste vier hoofdstukken die ik toen geschreven had in spoilerknoppen zetten.

Shafira Blackley is een rijk meisje. Haar vader is gescheiden en heeft een nieuwe vrouw. Donna. Helaas kunnen Shafira en Donna niet door een deur.
En helemaal niet wanneer Joshua erbij komt. Shafira is fél tegen slavenhandel, en toch is er een slaaf in huis! Ze wil hier iets tegen doen. Maar wat?

Lees het in Slavery.

~~Het verhaal speelt zich in het verleden af. Toen de rijkelui de baas waren en de 3e stand (boeren en slaven) niks te zeggen hadden.~~

Groetjes. (:

Edit: De hoofdstukken staan onder de spoiler knoppen, zo kunnen jullie ze alvast lezen. Natuurlijk zullen ze wel herschreven moeten worden. (:
Edit2: Zijn er mensen geinteresseerd om co-auteur te worden?

Hoofdstuk 1.

'Wat doen we hier, vader?' vroeg Shafira.Ze was samen met haar vader en stiefmoeder op een groot plein. Overal zag je jonge mannen en vrouwen, vastgeketend.
'Het werk is te zwaar voor Abrim, mijn dochter. Hij was te oud om ons nog te kunnen dienen. Daarom is Abrim nu weg. Maar we hebben wel een dienaar nodig, dus zijn we hier om er een te kopen. Ik dacht dat je het wel een leuk uitje zou vinden, dus hebben je moeder en ik besloten dat je mee mocht gaan.' antwoordde Shafira's vader, mr Blackley. Vol afschuw keek Shafira haar ouders aan. Dit konden ze niet menen!
Hoewel Shafira er graag fel tegenin wilde gaan, hield ze zich in. Ze had al eens eerder haar mond open getrokken, en toen heeft ze harde klappen van haar vader gekregen.
Mr Blackley was een rijk man, die zijn handen niet graag vuil maakte. Maar als hij werd tegen gesproken, deelde hij rake klappen uit.
'Zeg liefje, lijkt deze jongeheer je geschikt?' vroeg mr Blackley aan zijn vrouw, Donna. Donna was Shafira's stiefmoeder. Shafira mocht haar stiefmoeder dan ook totáál niet. Donna hield namelijk veel van tuttige dingen. En in flirten was ze ook heel goed.
'Nee, met hem wil ik écht niet gezien worden hoor! Kijk zijn neus nou, zo lelijk!' met kleine, driftige pasjes liep Donna naar een andere jongen toe. Hij was ongeveer Shafira's leeftijd. Misschien ietsje ouder. De jongen was lang, en slungelig, maar leek toch ook erg sterk te zijn.
'Kijk deze dan! Zo'n lief koppie! Die móét ik gewoon hebben! Tom, schat, mag ik déze?' Donna sprong op en neer terwijl ze naar de jongen wees. Ze deed net als een klein kind dat een speelgoedbeer wilde hebben. Mr Blackley dacht even na voordat hij een besluit nam.
'Goed dan. Ik zal even vragen hoeveel hij kost.' stemde hij uiteindelijk in. Donna sprong op en neer van vreugde en klapte blij in haar handen. Mr Blackley stapte naar een meneer toe, om te onderhandelen over de prijs voor de jongen.
Shafira keek de jongen aan. Hij zag er triest uit. Hij leek de hoop al opgegeven te hebben.
'Wat is je naam?' Shafira keek de jongen vragend aan. Hij keek haar eerst doordringend aan voordat hij antwoordde.
'Joshua.' zij hij.
'Mooie naam.' Shafira keek Joshua aan met een kleine, hoopgevende blik. Joshua glimlachte zwakjes.
'Bedankt.'

Hoofdstuk 2.

'Zeg, ben je nu echt met dat ding aan het praten? Je weet best dat je dat niet mag!' Donna kwam boos met kleine pasjes aanlopen.
'Ik zei alleen even gedag!' zei Shafira schuldbewust. Donna schudde hopeloos met haar hoofd.
'Het is toch wat met jou. Je gaat je toch niet echt verlagen naar dat.. díng, z'n niveau? Je moest je schamen!' zei Donna. Shafira begon boos te worden.
'Hij is geen ''ding''! Hij is ook een mens met gevoelens! Zal ik jou eens als een slaaf behandelen?' Donna keek Shafira geschokt aan. Ze had Shafira nog nooit boos meegemaakt.
Donna wilde iets lelijks terugzeggen, maar mr Blackley kwam eraan. Shafira kreeg nog een laatste boze blik toegeworpen en daarna toverde Donna een glimlach op haar gezicht, alsof er niks gebeurt was.
'En schat? Is het gelukt?' vroeg ze poeslief. Op een afstandje maakte Shafira ongezien kotsgebaren.
'De jongen gaat met ons mee. Hij schijnt ''Jossie''te heten, of in elk geval iets wat daarop lijkt.' mr Blackley duwde Joshua voor zich uit, en wenkte Donna en Shafira om mee te komen.
'Kom dames. Dan gaan we naar huis.' zei hij. Donna liep naast mr. Blackley en Shafira liep wat vooruit naar de koets, in deze omgeving wilde ze geen minuut langer meer zijn!

Eenmaal thuis aangekomen ging Shafira gelijk naar haar kamer toe. Haar kamer was groot, de muur was wit behangen en ze had haar eigen balkon! In een hoek van de kamer stond een enorme vleugel, waar Shafira vaak op speelde.
Dan kreeg ze weer een uitbrander van Donna, omdat die zichzelf niet mooi kon maken met die ''herrie''.
Shafira ging achter haar bureau zitten en pakte een ganzeveer en een stuk perkament. Ze begon ijverig te schrijven, want ze moest morgen aan haar privé docent een verslag geven over haar leven als dochter van een rijk man.
Shafira was net klaar toen er op de deur geklopt werd.
'Binnen.' zei ze. Donna kwam binnen, ze had Joshua bij zich.

Hoofdstuk 3.

'Deze klungel blijft een poosje bij jou, om te leren hoe je je hoort te gedragen tegenover je meesteres!' zei Donna, waarna ze even gauw weer vertrok als dat ze gekomen was.
'Ehm.. Kan ik iets voor u doen?' vroeg Joshua twijfelig. Shafira schudde driftig haar hoofd.
'Regel 1: Je spreekt mij níét aan met ''U'' zolang mijn ouders er niet zijn. En regel 2: Je gaat géén klusjes voor mij doen, wanneer je bij mij bent gaan we alleen léúke dingen doen!' zei ze. Joshua keek haar onbegrijpelijk aan.
'Ik hou niet van discriminatie, en zie mezelf dus ook niet als een beter persoon dan dat jij bent. Dus.. Wat vind je leuk om te doen?' zei Shafira. Joshua antwoordde niet gelijk. Hij dacht even na voordat hij wat zei. Hij liet zijn ogen de kost doen door de kamer. Zijn blik bleef hangen bij Shafira's bureau.
'Zou... Zou je me willen leren lezen en schrijven?' vroeg hij aarzelend.
'Ja natuurlijk! Ik heb geloof ik ergens nog wel een rol perkament en een extra veer liggen! Klein moment!' Shafira trok haar ladekastje open en begon er in te rommelen.
'Hebbes!' ze pakte de veer en rol perkament en plofte op haar bed.
'Kom, ga maar ziitten, dan beginnen we met je leren schrijven!'

&Hoofdstuk 4.

De weken daarna verliepen vrij goed. Joshua deed braaf klusjes in het bijzijn van mr. Blackley en Donna, en als hij en Shafira ergens alleen waren leerde hij lezen en schrijven en speelden ze spelletjes. En op zijn beurt leerde Joshua Shafira tekenen.
'Kijk, Josh! Deze vogel lijkt wel een pinguin!' lachte Shafira. Joshua zag de tekening en grinnikte, de tekening had zelfs maar weinig weg van een pinguin.
'Maak zijn snavel iets korter en scherper, en zijn vleugels iets voller met veren, dan lukt 't beter.' adviseerde hij. Shafira volgde ijverig zijn raad op, en begon de tekening aan te passen.
'Wauw, je hebt nog gelijk ook!' zei Shafira, en breed glimlachend liet ze de tekening voor de tweede maal aan Joshua zien. Ook Joshua glimlachte, maar niet wegens de tekening. Hij vond het fijn om Shafira te zien lachen, omdat ze gelukkig was. Zo vaak lachte Shafira namelijk niet. Meestal had ze ruzie met Donna, en dan werd ze naar haar kamer gestuurd, en wilde ze niet gestoord worden de rest van de dag.
'En, hoe gaat het met lezen?' vroeg Shafira aan Joshua. Joshua was inmiddels al ver genoeg met lezen en schrijven om simpele boekjes te lezen.
'Het gaat niet snel, maar snel genoeg.' antwoordde Joshua.
'Lees eens iets voor.' vroeg Shafira. Joshua opende zijn mond en begon voor te lezen.

Zo waren Shafira en Joshua nog een tijdje drukdoende. Shafira met haar tekeningen en Joshua met lezen, totdat het al laat werd en ze besloten maar te gaan slapen.
'Shafira' vroeg Joshua, toen Shafira haar nachtlampje uit had gedaan.
'Ja?'
'Wat wil jij eigenlijk gaan doen?' vroeg Joshua. Het duurde niet lang voordat Shafira antwoordt gaf.
'De wereld rondreizen, en overal waar ik kom ervoor proberen te zorgen dat er geen slavenhandel meer is. Maar een winkeltje beginnen lijkt me ook wel wat, een bloemenwinkel. En jij, wat wil jij later doen?' vroeg Shafira. Ook Joshua hoefde niet lang na te denken.
'Daar is geen antwoord op mogelijk. Ik zou graag ook de wereld willen ontdekken, weten wat zich hierbuiten afspeelt. Maar nu ik een slaaf ben zal ik niet veel meer zien dan het huis waar ik werk.' antwoordde Joshua, en hij slikte moeilijk. Shafira stapte haar bed uit en ging naast Joshua zitten en gaf hem een knuffel.
'Het komt wel goed, dat beloof ik je.' zei ze zacht. Joshua begroef zijn gezicht in Shafira's nek en begon zachtjes te huilen.
'Ik betwijfel of je je belofte kunt nakomen, hoe graag je het ook zou willen. Maar er is gewoon geen hoop meer.' huilde hij.
'Tuurlijk is er hoop voor je! Voor iedereen is er hoop, dus ook voor jou.' zei Shafira teder, en ze wreef troostend over Joshua's rug.
'Laten we nu maar echt gaan slapen.' stelde Joshua voor, en hij kroop onder de dekens, met zijn rug naar Shafira toe. Shafira stond ook op en ging in haar eigen bed liggen. Beide duurde het lang voordat ze in slaap vielen, maar uiteindelijk waren ze dan toch op weg naar Dromenland.

[ bericht aangepast op 14 sep 2013 - 14:29 ]
• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

14 sep 2013 - 12:46

Gibbs 26867

Heeft er iemand interesse? Of een mening of ik het uberhaupt wel zal doen?

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

14 sep 2013 - 12:47

Debbaut 24866

Ik wil je wel helpen maar ik kan het verhaal niet lezen.

We will not be quiet, Stonewall was a riot!

14 sep 2013 - 12:48

Gibbs 26867

Dooddoenervo schreef:
Ik wil je wel helpen maar ik kan het verhaal niet lezen.

Het verhaal staat ook op inactief. Daarom dat ik ook schreef of het misschien handiger was of ik de storyhoofdstukken even in spoilers zou doen.

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

14 sep 2013 - 12:51

Gibbs 26867

De hoofdstukken staan er nu ook bij.

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

14 sep 2013 - 12:53

Debbaut 24866

Piazzolla schreef:
(...)

Het verhaal staat ook op inactief. Daarom dat ik ook schreef of het misschien handiger was of ik de storyhoofdstukken even in spoilers zou doen.

Ahhh, dat verhaal waarvan je die proloog hebt opgestuurd? Ik zou er mee verdergaan, maar je moet zelf beslissen wanneer je wel wilt schrijven en wanneer niet.

~~Maar je mag me toch ontblokkeren.~~

We will not be quiet, Stonewall was a riot!

14 sep 2013 - 12:57

Gibbs 26867

Dooddoenervo schreef:
(...)

Ahhh, dat verhaal waarvan je die proloog hebt opgestuurd? Ik zou er mee verdergaan, maar je moet zelf beslissen wanneer je wel wilt schrijven en wanneer niet.

~~Maar je mag me toch ontblokkeren.~~

Nee, een ander verhaal. Dit verhaal heb ik een aantal jaar geleden geschreven. Of nouja, een aantal jaar geleden ben ik ermee begonnen maar nooit aan verder gegaan.

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

14 sep 2013 - 12:58

Debbaut 24866

Piazzolla schreef:
(...)

Nee, een ander verhaal. Dit verhaal heb ik een aantal jaar geleden geschreven. Of nouja, een aantal jaar geleden ben ik ermee begonnen maar nooit aan verder gegaan.

Hmmm ik dacht het al, toen ik de hoofdstukjes las. Maar het ziet er wel mooi dus ik zou het zeker lezen.

We will not be quiet, Stonewall was a riot!

14 sep 2013 - 13:35

Gibbs 26867

Dooddoenervo schreef:
(...)

Hmmm ik dacht het al, toen ik de hoofdstukjes las. Maar het ziet er wel mooi dus ik zou het zeker lezen.

Hmm, ja ik denk wel dat ik ermee verder ga. Nu nog kijken of er mensen zijn (met een mooie schrijfstijl ook) die wel zin hebben om co-auteur te worden. En als ik geen geschikt persoon kan vinden ga ik 'm wel alleen verder schrijven. :p

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

14 sep 2013 - 14:22

Hanaemi 5368

Hm nee, zover terug qua tijd staat me niet aan. c: Sorry!

14 sep 2013 - 14:28

Gibbs 26867

Bieberen schreef:
Hm nee, zover terug qua tijd staat me niet aan. c: Sorry!

Oke, is goed. (:

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

14 sep 2013 - 14:46

Befour 10446

Helaas interesseren verhalen die zich in het verleden afspeelt mij niet echt - omdat ik veel op moet zoeken :xx - en tijd heb ik ook niet genoeg. Anders had ik mijzelf sowieso al aangeboden, sorry Yolie :c. Hopelijk vind je toch iemand anders die het wel samen met je wilt schrijven. Succes met je story :')

Some people are art and do art at the same time

14 sep 2013 - 17:24

Gibbs 26867

Malkovich schreef:
Helaas interesseren verhalen die zich in het verleden afspeelt mij niet echt - omdat ik veel op moet zoeken :xx - en tijd heb ik ook niet genoeg. Anders had ik mijzelf sowieso al aangeboden, sorry Yolie :c. Hopelijk vind je toch iemand anders die het wel samen met je wilt schrijven. Succes met je story :')

Aahw oke, jammer jah! Maar bedankt voor het kijkje nemen!

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

14 sep 2013 - 17:31

Nonnatus 13575

Ik heb zelf nauwelijks tijd om te schrijven, maar het lijkt mij een mooi historisch verhaal, en als je ermee doorgaat, hoop ik dat je me wilt waarschuwen. :']

"A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife

14 sep 2013 - 17:52

Gibbs 26867

Incantatem schreef:
Ik heb zelf nauwelijks tijd om te schrijven, maar het lijkt mij een mooi historisch verhaal, en als je ermee doorgaat, hoop ik dat je me wilt waarschuwen. :']

Ik denk dat ik ongeveer volgende week de hoofdstukken zal verbeteren indien nodig, en er verder aan zal schrijven. Maar dan zal ik je waarschuwen! (:

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Index RPG Actieve Topics Zoek