ZEIKTOPIC
Ja. Zoals sommigen van jullie weten gaat het eigenlijk al een jaar of vier niet zo goed met mij. Met ups en een hele hoop downs sukkel ik nu nog steeds met mijn emotionele en geestelijke stabiliteit. Dit is er niet bepaald beter op geworden toen ik een aantal weken geleden te horen kreeg dat mijn opa (86) slokdarmkanker heeft, en er waarschijnlijk over een maand niet meer is (uitzaaiingen). Wéér iets wat zich bij het downs-lijstje voegt. En mijn ex-crush (remember, my hopeless romance) was gisteren jarig wat natuurlijk de zo nodige emoties en herinneringen naar boven bracht.
En dit is gewoon een van die momenten dat het eventjes allemaal te veel wordt. Ik voel me eenzaam, niet geliefd, in de steek gelaten, onbelangrijk, nutteloos en vervangbaar. Dit is ook een klein beetje mijn eigen schuld aangezien ik een masker op heb, waardoor (veel) mensen niet zien hoe ik er werkelijk aan toe ben. Maar dat is nu eenmaal mijn manier om te overleven, want dat doe ik per slot van rekening al 4 jaar... Overleven.
Ik zou gewoon willen dat er weer iets op mijn pad komt waardoor de zon meer gaat schijnen en ik wat positiever in het leven kan staan.
Maar.... Winter is coming.
Dus ik vrees voor het ergste.
Nog iemand die eventjes niet zo lekker in zijn vel zit? Of iemand die wat lieve woordjes voor me heeft? :c
[ bericht aangepast op 20 sep 2013 - 18:32 ]
I'll lick the poison from right off your kiss