heeey ^^
Ik heb een nieuwe story en wil het graaf even laten zien zodat ik mss meer abo s krijg....
proloog:
"Lana, je leeft nog!" roept een vrouw blij en ze komt op mij afgestormt. Ze geeft een knuffel , maar ik weer haar af. De vrouw schrikt. "Wie bent u?" vraag ik bang. "De vrouw kijkt me eerst boos en raar aan en daarna krijgt ze tranen in haar ogen. "En waarom noemt u mij Lana? Mijn naam is Lotte..." zeg ik verbaasd, maar ook bang. "Nee, je naam is Lana, ik ben je moeder..." zegt ze nog steeds met tranen in haar ogen. Een man met een witte jas komt op me af. "Weet je niet meer wie je bent?" vraagt de man ernstig. "Jawel ik ben Lotte, ik ben een weeskind..."Dit is niet goed." mompelt de man. "Waar ben ik eigenlijk." vraag ik beleefd. "In het ziekenhuis." zegt de man met de witte jas. "Ik snap er jiets van." zegik bang. Nu komt er een jongen van ongeveer dezelfde leeftijd bij het bed staan. Ook hij heeft tranen in zijn ogen staan. Hij heeft mooie bruine ogen en zwart haar. "L..Lana...ken je me nog?" vraagt de jongen met een trillende stem. "Nee, zou dat moeten dan? Wie zijn jullie, ik wil hier nu weg." roep ik nu. Ik begin luid te huilen en te schoppen. Er komen nog meer mensen op me af gestormd. Ze proberen me te kalmeren maar ik blijf doorgaan. Opeens neemt de man een spuit, voor ik het kan wegstampen, steekt de man de spuit in mijn arm. Niet veel later word alles weer zwart en val ik weer bewusteloos.
groetjes xx
Friendship is not about who you know the longest, it's about who is there when you need someone the most <3