Ribery schreef:
(...)
Nou, ik heb er wel een keer mijn kop mee gestoten, hoor. Ik heb ongeveer een jaartje geleden eens een vriend uit onze vriendengroep (een vrij verlegen jongen) een beetje uit zijn schulp proberen te laten kruipen. Daar ging wat tijd over heen, maar uiteindelijk lukte het en hebben we op een avond gezoend, terwijl ik er verder niets romantisch mee bedoelde. Dat heeft hem uiteindelijk behoorlijk gekwetst, en daar heb ik dus wel spijt van. Op dat soort momenten denk ik wel eens dat ik er misschien ook beter aan doe een beetje meer te leven zoals jij aangeeft, maar ja.. vervolgens ontmoet ik weer iemand met uitgaan en begint het weer rustig opnieuw. :')
Maar dat is ook wat anders, omdat het een vriend van je is. Dan is het ergens wel logisch, dat hij zulke gedachten er bij had. Bij het uitgaan snap ik je volledig
. Maar het is gewoon... als je die persoon al kent, op wat voor manier dan ook (collega, vriend, weet ik veel) dan ontwikkel je denk ik ook sneller gevoelens dan wanneer je de persoon niet kent, snap je? In ieder geval, dat denk ik, haha.
"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''