Okay guys, ten eerste goodmorning..
Ten tweede, ik vond het triest van me om ineens weg te gaan, dus hier is de echte reden dat ik fakete wie ik was.. Het spijt me, als jullie willen dat ik weg moet gaan, dan begrijp ik het en zal ik het doen. Echt waar, ik wil gewoon dat jullie weten waarom ik dit deed..
De reden dat ik me anders voordeed dan ik was kwam door een 'vriendin'.. Ik heb haar een keer alles verteld, werkelijk alles. Hoe ik me voelde, wat er gebeurde en hoe erg ik mezelf vond. Ze keek me lachend aan en zei doodleuk, 'Dan pleeg je zelfmoord.' Het was denk niet zo bedoeld, maar het kwam hard aan. Echt heel hard. Ze zei heel luchtig dat de wereld zonder mij beter was.. Ik nam dit erg serieus, misschien iets té.. Ik wou niet gehaat worden, ik wou niet horen dat zelfmoord de enige keuze was. Zelfmoord is namelijk nooit de uitweg, dat weet ik zelf heel goed. Toen kwam dit met tiny. Ik wou zeggen dat ik anders was, dat ik niet mezelf was. Maar dat rot gedoe over zelfmoord weerhield me ervan.. Ik besloot mijn mond te houden en te doen alsof ik vrolijk en kinderachtig was. Het was een foute keuze, maar het leek altijd beter dan blijven denken aan zelfmoord. Ik werd bang dat het me gek zou maken, dat ik erover ging na denken het serieus te doen. Uiteindelijk vond ik het genoeg, niemand schoot hier iets mee op. Ik had al gemerkt dat jullie me niet meer hoefden dus zoveel erger kont het niet. Toch? Ik besloot te vertellen dat het nep was, maar dit vertellen wou ik niet. Ik wil geen medelijden, ik wil niet zielig lijken. Ik haat het, ik haat alles. Mijn enige bedoeling is jullie uitleggen waarom ik dit deed, en ja, ik heb er spijt van. Het voelt nu veel beter, jullie weten waarom en ik heb het eindelijk aan iemand kunnen vertellen. Hoe dan ook dit is denk ik de belangrijkste reden van het 'niet-jezelf-zijn' gebeuren.. Het spijt me, meer heb ik er denk niet over te zeggen.
'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'