[RPG] Welcome To Our World. [Topic 1.] - Speeltopics

Over de hele wereld worden kinderen geboren. Deze kinderen zijn niet zoals de anderen. Zij beschikken over een bovennatuurlijke gave, die erfelijk overgebracht is. Zij worden mutanten genoemd. Deze kracht komt tot uiting terwijl ze opgroeien en kan een gevaar vormen voor de samenleving. Daarom worden ze naar een instituut gestuurd. Hier kunnen ze rustig samenleven en krijgen ze les over hun gaven. Maar er dreigt gevaar. Een groep mutanten en normale mensen keert zich tegen hun en willen ze gevangennemen zodat ze hun gaven voor hun eigen wil kunnen gebruiken. Zullen ze hun gaven goed genoeg onder controle hebben om zich te kunnen verdedigen of zullen de tegenstanders te sterk zijn?

Mutanten:
Dit zijn jongeren (minimaal 14 jaar) die een speciale gave bezitten. Zij worden door de leraren opgespoord en uitgenodigd naar een instituut te komen om daar rustig te kunnen samenleven en te leren hoe ze hun gave onder controle kunnen houden.

Leraren:
Dit zijn ook mutanten (minstens 18 jaar), maar kunnen hun gave al onder controle houden. Zij sporen nieuwe mutanten op en verzoeken ze naar het instituut te komen. Deze mutanten geven les over de geschiedenis van het mutant zijn, het onder controle houden van je gave, maar ook normale lessen zoals sport, Engels en biologie.

Tegenstanders:
Tegenstanders zijn mutanten en mensen samen (minstens 17 jaar), die een gevaar vormen voor de mutanten van het instituut. Deze mensen willen de mutanten gevangen zetten, om vervolgens hun gaven tegen hun en voor hun eigen wil te gebruiken. Ze zijn zelfs bezig met een tegengif, zodat ze de gaven van de mutanten af kunnen pakken.

Rollen:

Mutanten: Vol!
- Scarlett Anastasia Moon [Senses] - Manipulatie van zintuigen - Pebble.
- Iris Zana Lavenia [Eyes] - Mensen pijnigen - AbunaiKid.
- Sophia Purdy [Shield] - Mentaal en fysiek schild - Rybak.
- Catherine Mallory [Cat] - Communiceren met dieren en als ze bewegen - ThisIsMeNow.
- Jade Rae Skyler Shield [Sleepy Head] - Manipulatie van Energie - HuntedHeart.
- Beau Adam Rosefield [Superman] - Superman krachten - Pebble.
- Oliver Mitchel Smith [Wolf/Moon] - Kan in een wolf veranderen - Nyan.
- Chin Sung Parker [Dark Ghost] - Verbonden met het element Geest - ForeverWolf
- Harry Oliver Reeds [Avatar/Element] - Manipulatie van de 4 elementen - SmallDetails.
- Jule Damien Parker [Swan] - Vliegen - SmallDetails.

Leraren:
- Morgana Angel Griffin [Dark Angel] - Positieve emoties omzetten in negatieve - Pantheon.
- Constance Luteod [Stance] - Sterfdatums zien - ThisIsMeNow.
- Reservatie voor Paranormaal.

Tegenstanders:
- Aphrodite Melin Maroma [Ditress] - Angsten laten uitkomen en verdwijnen - Winterwolves.
- Deuce 'Zeal' Firöe [Pyro/Fireman] - Pyrokinese - Lolicia.
- Alexander Roger Gabriëls [Copycat] - Absorbtie/kopiëren - Nyan.
- Riley Adams [Davvero] - Illusies - Nosh.


Invullijst:
Rol:
Gave:
Naam:
Bijnaam: (Aangepast aan gave)
Leeftijd:
Nationaliteit:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Extra:


Regels:
- 16+ is toegestaan, maar houdt het netjes.
- Minimaal 10 regels per post, dat is makkelijk haalbaar.
- Houd je aan het minimum aantal regels, zo niet krijg je twee keer een waarschuwing, de derde keer lig je eruit! En ja, ik tel na!
- Maximaal 2 rollen per persoon.
- Speel alleen je eigen personage, tenzij je toestemming hebt van de ander.
- Er bestaan geen perfecte personages.
- Het is geen sneltrein, zorg dat het voor iedereen te volgen blijft!

Begin:
De leerlingen komen aan bij het instituut. Ze melden zich bij de administratie en krijgen een kamer toegewezen. Iedereen heeft een eigen kamer.
Let op: Niet alle leerlingen zijn nieuw.
De leraren komen ook net aan, terwijl voor de tegenstanders het gewoon een doodnormale dag is.
Zij zijn al bezig met plannen maken.
Ook belangrijk: Alle bestaande karakters uit X-Men bestaan niet, behalve Logan/Wolverine, die de school overgenomen heeft en nu dus directeur is.
Hij is bespeelbaar voor iedereen.


Praattopic.
Rollentopic.

[ bericht aangepast op 14 aug 2013 - 23:57 ]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

( mon tops ,waar en hoe starten we?)

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Nyan schreef:
( mon tops ,waar en hoe starten we?)

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[Mijn topics+ Misschien is het een idee voor de tegenstanders om te starten in een of ander verlaten pand waar ze al beginnen met plannetjes te smeden of zoiets?]

Tell me I'm a screwed up mess, that I never listen ~

Alexander Roger Gabriëls
Glurende zonnestraaltjes stralen op mijn gezicht en proberen me wakker te krijgen ,hoe meer ik in mijn bed woel,hoe minder ik de slaap kan vatten en uiteindelijk word ik toch wakker en kreun ik licht
Ik hield niet van opstaan,slapen was echt zoveel leuker.
Ik kruip toch mijn bed uit en doe een vers paar kleren aan. Vandaag is het de dag ,dat de scholen ook weer opengaan. En dus ook de dag om plannen te maken tegen de school die kinderen met gaves traint, die monsters traint,zoals mijn ‘ouders’ het zouden noemen.
Een zucht rolt over mijn lippen en ik loop richting onze gezamenlijke kamer we zijn misschien maar met 3/4 ,maar toch zullen we de school ooit kapot maken.
Ik was blijkbaar de eerste die wakker was ,ik maakte het mezelf gemakkelijk en liep naar het kleine keukentje en nam een appel ,die daar toch maar lag. Brood hadden we vast niet en ik deed de moeite niet eens om er naar te kijken,want als het er was,dan wast het vast en zeker steenhard.
Ik ging aan de tafel zitten en wachtte tot de andere daar waren ,ondertussen keek ik even naar de groene appel die ik in mijn handen had. Er zaten wel een paar plekken in ,maar toch weerhield dat me niet om hem op te eten.
Ik nam een hap van de appel en algauw smaakte ik de heerlijke zure toets die de appel in zich had. Ik hield van zuure en bittere dingen,dat veel liever dan zoet.
(Iemand die met Alex wil praten ,van de vijanden? Ik post trouwens morgen met Oliver )

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Scarlett Anastasia Moon [Senses] - Manipulatie van zintuigen.
Rustig zat ik in een van de vensterbanken van het instituut, die steeds voller leek te worden. Er lag een boek op mijn schoot opengeslagen, maar mijn aandacht lag al lang ergens anders. Ik wist dat ik niet de enige mutant was, maar het verbaasde me elk jaar weer hoeveel het er waren. Mijn grasgroene ogen gleden over de verschillende nieuwe leerlingen die voorbij kwamen gelopen. Aan de een zag je dat ze een mutant waren, zoals de blauwkleurige jongen met hoorns die net voorbij kwam gelopen, bij andere zag je het totaal niet, zoals bijvoorbeeld bij mij.
Gefascineerd keek ik een aantal leerlingen na, totdat directeur Logan plots naast me stond. 'Prachtig niet?' grinnikte hij, mij aankijkend. Geschrokken draaide ik mijn hoofd zijn richting in. Hij stond met zijn armen over elkaar en keek me grijnzend aan. Ik knikte. 'Het verbaast me nog elk jaar hoeveel mutanten er echt zijn,' antwoordde ik en ging wat rechter op zitten. Directeur Logan zag er totaal niet uit als een directeur. In plaats van een pak droeg hij een oud wit shirt en een versleten spijkerbroek met gympen. Na wat research was ik erachter gekomen dat hij zich een tijd Wolverine had genoemd. Het was nog steeds een bijnaam van hem, zoals eigenlijk alle mutanten hadden. Mijn bijnaam was Senses, omdat ik zintuigen kon manipuleren. In gedachten verzonken keek ik weer terug naar de stroom leerlingen, die voorbij gelopen kwamen. Toen ik weer opkeek naar de directeur, merkte ik dat hij verdwenen was. Met een zucht zakte ik wat onderuit en draaide de bladzijde van mijn boek om, maar echt lezen deed ik niet.

Beau Adam Rosefield [Superman] - Superman krachten.
Zuchtend gooide ik mijn enorme weekendtas op mijn rug en beende het enorme gebouw binnen. Eigenlijk wilde ik hier helemaal niet zijn, maar omdat mijn moeder erop stond en me vertelde dat het voor mijn eigen bestwil was, was ik gegaan. Ik wilde mijn moeder niet alleen achterlaten, stel dat haar wat gebeurde? Ik was haar enigste zoon, het was mijn taak voor haar te zorgen en haar te beschermen. Op mijn onderlip bijtend sloot ik achteraan in de rij aan bij de administratie en zodra ik aan de beurt kwam schoten mijn ogen naar de vrouw achter de balie. Ze was nog niet zo oud, ik gok een jaar of 25 en best aantrekkelijk. Meteen trokken mijn lippen tot een scheve grijns. 'Goedemorgen,' begroette de vrouw me vrolijk. Haar donkere haar stak erg af bij haar lichte huid, die wel door leek te schijnen. 'Hai,' antwoordde ik zachtjes, waarna ze me verwachtingsvol aankeek. Ik moest nu mijn naam zeggen. 'Eh, Beau Rosefield,' stamelde ik, waarna mijn wangen licht rood kleurden.
De vrouw leek het niet te merken en vinkte wat aan, voordat ze me een sleutel toe stak. 'Kamer 425, de linker kant op,' glimlachte ze me toe en ik slofte de aangewezen kant in. Nadat ik mijn tas in mijn kamer gedumpt had trok ik de deur achter me dicht en liet de sleutel in mijn broekzak glijden, waarna ik om me heen keek. Het goede aan dit alles was dat mijn moeder nu niet zoveel eten meer voor me hoefde te kopen. Ik at haar letterlijk blut. Ook nu had ik weer enorme trek en moest dus opzoek gaan naar wat te eten. Op mijn hoge sneakers slofte ik de gang weer door en stopte mijn grote handen in de broekzakken van mijn bruine chinobroek.

[Iemand voor Scarlett of Beau?]

[ bericht aangepast op 28 maart 2013 - 22:30 ]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Riley Adams

Gefrustreerd pakte ik mijn kussen en legde deze op mijn gezicht van zodra de zon er volop in scheen. Blijkbaar waren de gordijnen niet toe geweest, een klein detail dat ik gisteren blijkbaar vergeten was. Vanaf het moment dat er ook nog eens een paar vogels het nodig vonden om juist bij zijn raam te beginnen fluiten, had ik het helemaal gehad en rolde met grote tegenzin mijn bed uit nadat ik het kussen tegen het raam gegooid had zodat de vogels geschrokken opvlogen. Langzaam deed ik een spijkerbroek en een t-shirt aan om daarna naar de keuken te sloffen terwijl ik door mijn ogen wreef om de slaap eruit te krijgen. Zonder echt iets te zeggen plof ik naast Alexander, die blijkbaar net iets sneller dan mij was met het opstaan, neer en tik wat met mijn handen op tafel. Ik had een ochtendhumeur waardoor ik wat minder spraakzaam was dan anders, dat was iets dat ik absoluut niet kon ontkennen. Even woelde ik door mijn bruine haren terwijl ik terug opstond om wat te eten te zoeken. “Waar heb je die appel gevonden?” Echt zin om zelf te zoeken had ik niet waardoor ik nu vurig hoopte dat er nog appels waren en Alexander niet juist de laatste had genomen. Als dat wel zo het geval was zou mijn humeur alleen nog maar dalen en zou ik me waarschijnlijk pas tegen de middag zoals gewoonlijk kunnen gedragen. Ik sloot mijn ogen en leunde wat tegen de kastjes aan totdat ik antwoordt kreeg. In het vervolg zou ik er wel aan denken om de gordijnen dicht te trekken ’s avonds, dat wist ik nu al.

Tell me I'm a screwed up mess, that I never listen ~

Mijn topics. (ik was Mavis)

26 - 02 - '16

[Mijn topics.(:]

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Aphrodite Melin Maroma [Ditress]

Ik word wakker van een geluid. Chagrijnig sta ik op. Nu kan ik niet meer slapen, geweldig! Welke idioot vindt het nodig om zo vroeg op te staan?!
Met een kreun pak ik wat kleren bij elkaar en kleed me aan. Dan haal ik snel een borstel door mijn haren en doe het in een staart.
Met hoofdpijn loop ik naar beneden. Als ik in de gezamenlijke kamer kom zie ik dat Alex er zit. Hij neemt een hap van een appel, en merkt blijkbaar niet dat ik er ben.
'Waarom ben je in hemelsnaam zo vroeg op?' Vraag ik geïrriteerd terwijl ik de kastjes begin door te zoeken naar paracetamol.
'Dat is niet gezond, weet je. Zo vroeg opstaan.' Zeg ik als ik de paracetamol gevonden heb.
Ik pak een glas en vul hem met water. Dan drink ik het samen met de paracetamol op.
Met een zucht loop ik naar de koelkast en kijk wat er nog in staat. Een paar bekertjes met yoghurt, cola, wat etenswaren en snacks.
Er moeten nieuwe spullen gehaald worden.
Ik pak een beker yoghurt uit de koelkast en ga dan tegenover Alex zitten.
Langzaam begin ik te eten. De yoghurt zou lekker geweest zijn als ik het de afgelopen dagen ook niet in de ochtend gegeten had.

[ bericht aangepast op 29 maart 2013 - 10:26 ]

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Morgana Angel Griffin [Dark Angel] - Positieve emoties omzetten in negatieve
Ik opende slaperig mijn ogen toen ik het irritante gepiep van de wekker opving. Wat een vreselijk rot geluid. Ik ging langzaam rechtop zitten in mijn bed en rekte me uit. Ik gaapte luid, dat iemand het eventueel kon horen interesseerde me niet. Ik woonde immers toch alleen. Een relatie wilde ik niet, dan zou ik namelijk alleen maar bezig zijn met het manipuleren van emoties in mijn voordeel. Negativiteit, dat was waar ik me vooral mee bezig hield. Ik was niet voor niets the Dark Angel.
Ik stond op uit mijn bed, liep in een streep naar mijn kledingkast en pakte er random iets uit. In dit geval een zwart jasje met een zwart shirt en een groene broek. Dit matchte perfect met mijn groene ogen, bleke huid en zwarte haren. Ik maakte een zwart lijntje rond mijn ogen en deed een klein beetje lipgloss op. Mijn wimpers versterkte ik met het effect van goede mascara, rimmel london kreeg altijd mijn voorkeur.
Ik ging naar beneden en at en dronk wat. Meestal at ik niet zoveel s'ochtends. Meestal alleen een boterham en verder eigenlijk niks. Ik dronk dan vaak een kopje thee en dat was het dan wel. Soms, al mijn maag het aankon, nam ik dan ook nog een klein bakje kwark of een toetje. Want ja, ik was nou eenmaal dol op toetjes. Ook kon ik eten wat ik wilde zonder dik te worden, dat was wel fijn eigenlijk.
Ik hees, na mijn kleinschalige ontbijt, me in mijn lange zwarte jas met riempjes. De jas kwam over mijn knieën en stond dan ook erg mooi met mijn lange zwarte laarzen met plateauzool.
Vervolgens ging ik in mijn zwarte nissan micra richting de school. Ik kon namelijk nou eenmaal niet vliegen zoals sommige mutanten op de school konden. En sommigen waren ook nog zo belachelijk brutaal. Vorig jaar hadden ze een streek met me uitgehaald, maar dit jaar zou dat niet gebeuren. Anders zou ik van hun jaar eens een flinke hel maken!

26 - 02 - '16

{Mijn topics, ik reageer waarschijnlijk vanmiddag dan kan ik een wat langere post schrijven}

Physics is awesome

Alexander Rodger Gabriëls.
Ik hoorde voetstappen en keek even op Riley was ook wakker geworden en ploft zonder wat te zeggen op de stoel naast me. Hij begon met zijn handen op de tafel te tikken en ik keek even naar hem en daarna weer naar de appel ,waarna ik er nog een hap uit nam. Davvero ,woelde even door zijn bruine haren en stond dan op,vast om achter eten te gaan zoeken. “Waar heb je die appel gevonden?”vroeg hij toen ,te lui om zelf uit te zoeken waar er nog een appel zou kunnen liggen.“Ergen is de koelkast.”mompel ik met halfvolle mond en slik dan mijn eten door.
Net zoals iedereen hier weet dat Riley vaak last heeft van een ochtendhumeur en dat hij dan zelfs nog veel norser en chagrijniger kan worden.
Ik nam nog een hap van de lekkere zure appel en kijk pas op als ik iemand hoor praten. 'Waarom ben je in hemelsnaam zo vroeg op?' vroeg Ditress die duidelijk geïrriteerd was omdat ik vroeg op was. Ik haal nonchalant mijn schouders op als antwoord op haar vraag. Ze zag het waarschijnlijk niet aangezien ze bezig was met haar medicijnen te zoeken.
'Dat is niet gezond, weet je. Zo vroeg opstaan.' zei ze en ik grinnik even.”Ah ik ben sowieso al niet gezond in mijn hoofd,dus wat maakt het verschil.”zeg ik grinnikend en neem een grote hap.”Trouwens Riley is ook zo vroeg op,dus het ligt niet alleen bij mij. Zei ik dan .Ditress had een potje yoghurt gevonden en kwam tegenover me zitten.
“Dus euhm ,worden er plannen emaakt vandaag?”vroeg ik haar dan. Ik had eigenlijk wel zin in een beetje actie vandaag.
(Ik ben er in de namiddag even niet ,dus kan ik ook even niet reageren)

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Aphrodite Melin Maroma [Ditress]

Hij grinnikt even.
'Ah ik ben sowieso al niet gezond in mijn hoofd,dus wat maakt het verschil.' Zegt hij grinnikend en hij neemt een grote hap. Ik brom wat onverstaanbaars en neem nog een hap van m'n yoghurt.
'Trouwens Riley is ook zo vroeg op,dus het ligt niet alleen bij mij.' Zegt hij dan. Ik rol met mijn ogen. Riley is niet zo leuk om te stangen dan Alex. Maar dat zeg ik niet hardop.
'Dus euhm ,worden er plannen emaakt vandaag?' Vraagt hij me dan. Hij heeft blijkbaar zin in actie.
'Nou, het was mijn bedoeling om uit te slapen,' zeg ik. Maar dan zeg ik wat serieuzer. 'Vandaag gaat iedereen weer naar school. Ik denk sowieso dat we eerst een plan moeten bedenken. En dat we boodschappen moeten doen. We hebben zowat niks meer.'
'Riley, wat vind jij?' Roep ik naar hem. Ik weet best dat hij een ochtendhumeur heeft, maar dat boeit me niet echt.

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Riley Adams

Ik was het niet gewoon om zo vroeg op te staan, maar toch probeerde ik er deze keer het beste van de maken. De school was vandaag terug open gegaan waardoor we eindelijk iets te doen zouden hebben na ons dagen dood verveeld te hebben. Vanaf het moment dat ik antwoord van Alexander gekregen had, trek ik de koelkast open en begin er wat in te rommelen. Ik had net een van de laatste appels gevonden toen Aphrodite redelijk geïrriteerd binnen kwam lopen en de copy cat een vraag stelde. Blijkbaar was ik dus niet de enige die een beetje te vroeg naar zijn zin was opgestaan. Zonder me met het gesprek te bemoeien, sloot ik mijn vingers om de vrucht heen en gooide de koelkast met een klap terug toe. Langzaam liet ik mijn tanden in de appel wegzinken en nam een hap terwijl ik toe keek hoe Aphrodite in de kastjes begon te rommelen om er daarna paracetamol uit te vissen. “Dat is ook niet direct gezond, weet je?” Nee, ik kon het gewoon niet laten om te reageren, iets dat ik eigenlijk nooit kon. Mensen gaven me gewoon altijd iets om op in te gaan zonder dat ze het wisten en dan werden ze kwaad op mij als ik er iets mee deed. Even zet ik een stapje opzij zodat het meisje beter bij de spullen in de koelkast kon komen en nam nog ene hap van de appel. De smaak van de vrucht plus het feit dat ik niet echt de enige was die wat geïrriteerd was, zorgde ervoor dat ik al iets of wat beter gezind werd. Op mijn gemak liep ik terug naar mijn plaats naast Alexander en ging terug zitten nadat Aphrodite het nodig vond om een vraag te roepen in plaats van het op een normale manier te vragen. “Even voor de duidelijkheid: Ik ben niet doof, maar ik heb misschien wel een idee…” Even stopte ik en keek haar met een onheilspellende grijns op mijn gezicht aan. “Wat als jij nu eens de boodschappen gaat doen terwijl Alexander en ik in de tussentijd even gaan nadenken over een plan. Vrouwen zijn toch altijd al heel goed geweest in boodschappen doen, right?”

Tell me I'm a screwed up mess, that I never listen ~

Aphrodite Melin Maroma [Ditress]

Riley gaat naast Alex zitten en zegt:
'Even voor de duidelijkheid: Ik ben niet doof, maar ik heb misschien wel een idee…' Ik rol met mijn ogen. Hij stopt even en kijkt me met een onheilspellende grijns aan. Dit kan nooit goed zijn.
'Wat als jij nu eens de boodschappen gaat doen terwijl Alexander en ik in de tussentijd even gaan nadenken over een plan. Vrouwen zijn toch altijd al heel goed geweest in boodschappen doen, right?' Mijn ogen knijpen zich een beetje samen terwijl ik de woede in me niet door mijn stem probeer te laten klinken.
'Heb jij wel de hersens om na te denken over een plan? En ik ben geen normale vrouw, dus misschien ben ik wel heel slecht in boodschappen. Waarschijnlijk zal ik alle dingen halen die ik belangrijk vind.' Ik stop even en voeg er dan dreigend aan toe:
'En nog eens zo'n opmerking en ik zorg ervoor dat je nooit meer zulke opmerkingen maakt van angst.'

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki