[RPG] Fantasy with a F || Topic. - Speeltopics

Verhaallijn:
Vechtschool Wicked is weer geopend voor de beschermers van onze wereld. En daarmee bedoel ik dus niet Superman. Ik bedoel tieners van onze leeftijd die magische wezens zijn. Ze trainen op de school in vechtkunst en in van alles en nog wat. Achter dit vechtleven schuilt natuurlijk ook hun privé leven en hoe ze dat afreageren op de wereld. Als ze hun examens hebben gehaald zullen ze de wijde wereld in trekken en ieder duister iets aanvallen en doden
Van duister tot diep in de zee of gewoon onder je bed. Ook moeten ze een grote oorlog zien te stoppen tussen sommige werelden op aarde.

Weerwolfen : Tom Jason Andersen noelle1111 &
David Reesan Ewijn & Ylva nachtkat.
Vampieren: Nick Castell Silas & Lucy Charlotte Smeath Eyes & Jilliana Edison xSkinnyGirl
Tovenaar/Tovenares: Alana Fire MissMeXD & Melian Tywyll Vegangirl & Calvin Eora Paranormaal & Cas Damian Wayland Silas
Half-goden: Meredith Casey noelle1111 & Jael Elisabetha Pierce Silas & Julliëtte Amalia Scott. Pebble
Kampleiders: Sky Jollet. MissMeXD & Hayden Livinstone Seaver&

De relaties tussen de karakters zijn vrij in te vullen en iedereen slaapt in zo'n hut. Dat mag samen of alleen

[ bericht aangepast op 23 maart 2013 - 8:12 ]

"Rebellion's are build on hope"

David Reesan - Weerwolf

Al gauw was ik weer terug in mijn hut en mijn koffer lag nog precies waar ik heb had neergegooid: Op mijn bed. Ik legde hem op het midden van mijn bed en maakte 'm open. Wat een rotzooitje had ik er toch weer van gemaakt tijdens het inpakken. En door het slepen ermee was alles nog extra door elkaar gehusseld. Fijn,' dacht ik. Daar zal ik wel even zoet mee zijn. Ik begon maar met wat boven lag en ruimde alles stuk voor stuk op. De kleren in de klerenkast en de rest in de andere kast die in mijn kamer stond. Opeens hoorde ik een geluid bij mijn deur. Ik draaide me om en zag een witte wolvenkop om de hoek gestoken.
'Oh, hoi,' zei ik ervan uitgaand dat de wolf een van de weerwolven was.

[Ben trouwens morgen weg.]

[ bericht aangepast op 22 maart 2013 - 21:34 ]

Ylva || Weerwolvin

De jongen die in de kamer was, draaide zich om. 'Oh, hoi,' Zei hij.
`Hay.´ Ik wist niet precies wat te doen nu. Even twijfelde ik of ik weg zou lopen, maar aan de andere kant vond ik dat ook weer zo lullig. Met alle moet duwde ik de deur verder open, en liep ik naar binnen.
`Ik ben Ylva.´

Ik ben niet gek, ik ben een vliegtuig. En als je me niet gelooft stap je maar uit.

David Reesan - weerwolf

'Hay,' zei de wolf die in mijn deuropening stond. Mijn mond zakte zowat open van verbazing. Een weerwolf die ook in zijn wolvengedaante kon praten, dat was ik nog niet vaker tegengekomen. Ik kon namelijk in mijn wolvengedaante niet praten. Dat kon soms lastig zijn, maar ik was eraan gewend geraakt. Trouwens, als ik in mijn wolvengedaante was had ik liever geen mensen in mijn buurt. Ik had dat nooit erg fijn gevonden.
Maar de wolf leek te twijfel of ze wel of niet verder mijn kamer binnen zou gaan. Uiteindelijk stapte ze toch wat verder mijn kamer in en stelde zich voor. 'Ik ben Ylva,' zei ze.
'Aangenaam kennis te maken,' zei ik. 'Mijn naam is David. Maar dat had je misschien al gezien door het briefje aan mijn deur.' Terwijl ik dat laatste zei, glimlachte ik om haar gerust te stellen. Normaal hield ik niet zo van bezoek, maar zij was een uitzondering, omdat ze ook een weerwolf was. En tegen soortgenoten was ik altijd wat opener.

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Nick "Nicholas" Castell
Ik liep met mijn koffer in een van mijn handen door het kamp. Na een tijdje zag ik een blond meisje rondlopen. Ze zag er enigszins verloren uit. Ik haalde even diep adem en liep naar haar toe. 'Goedenmiddag,' zei ik met een beleefde glimlach. 'Mijn naam is Nicholas,' zei ik, ik gebruikte automatisch Marcus' naam voor mij. 'Ik bedoel Nick Castell, kan ik je misschien ergens mee helpen?'

Remember to be ridiculous.

Julliëtte Amalia Scott II Dochter van Aphrodite.
'Goedemiddag,' hoorde ik een stem en draaide me om. Een jongen, zo rond zijn twintigste, glimlachte beleefd naar me. Automatisch krulden mijn mondhoeken ook omhoog en glimlachte ik terug naar de jongen. Als alle jongens op dit kamp er zo uitzagen zou dit een geweldige tijd worden. 'Mijn naam is Nicholas,' zie hij, maar verbeterde zichzelf meteen weer. 'Ik bedoel Nick Castell, kan ik je misschien ergens mee helpen?' Ik knikte en keek hem dankbaar aan. 'Leuk je te ontmoeten, Nicholas,' antwoordde ik, zijn volledige naam gebruikend. Als mensen een volledige naam hadden en ik wist die, sprak ik ze daar meestal wel mee aan, zeker als dat een mooie naam was. Nicholas vond ik een mooie naam, maar als hij het ergerlijk zou vinden, zou ik hem aanspreken als Nick. 'Ik ben Julliët,' sprak ik verder, mijn hand naar hem uitstekend. 'Ik kan je hulp wel gebruiken ja. Ik wil graag mijn koffer in mijn hut zetten, maar ik heb geen idee waar die is,' lachte ik wat ongemakkelijk en haalde mijn andere hand door mijn haar.

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Nick "Nicholas" Castell
Het meisje stelde zich voor als Julliët. Het viel me op dat ze mijn onofficiële naam gebruikte, het was hoe ik me vaak per ongeluk voorstelde maar iedereen noemde me altijd automatisch Nick omdat het nou eenmaal korter was. Ik groef heel even in mijn geheugen, naar toen Elisabeth onze kamerindelingen had voorgelezen en kon me haar naam niet meer herinneren. 'Volgens mij ben jij een van de mensen die alleen slaapt,' zei ik. 'Ikzelf heb mijn hut ook nog niet gevonden dus we kunnen er altijd samen naar opzoek.'

Remember to be ridiculous.

Julliëtte Amalia Scott II Dochter van Aphrodite.
'Volgend mij ben jij een van de mensen die alleen slaapt,' sprak Nicholas. Ik knikte. Wel, dat is niet zo erg. Een beetje privacy was vaak wel fijn. 'Ikzelf heb mijn hut ook nog niet gevonden, dus we kunnen altijd samen naar op zoek,' vervolgde hij en ik knikte glimlachend, terwijl ik het handvat van mijn koffer weer greep. 'Dat klinkt als een goed plan,' antwoordde ik en bekeek hem stiekem even. Hij was een stuk groter dan ik en zijn donkere haar lag goed in model. Iets aan hem verraadde dat hij geen halfgod was, zoals ik, maar ook geen weerwolf. Wat was hij dan, een vampier? Of toch een tovenaar?

[ bericht aangepast op 22 maart 2013 - 23:22 ]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Nick "Nicholas" Castell
Ik brandde van nieuwsgierigheid terwijl ik met Juliëtte opzoek was naar onze hutten. Wat was ze? Ze was overduidelijk geen vampier maar dat liet verder nog drie opties open. Ik vroeg me daarbij af hoe oud ze was. Marcus had echter hard aan mijn manieren gewerkt en je vroeg iemand gewoon niet zomaar wat hij of zij was een je vroeg een meisje nooit naar haar leeftijd. 'Hoe vind je het hier tot nu toe?' vroeg ik uiteindelijk maar, ik wilde namelijk graag een gesprek met haar aanknopen, ze leek me namelijk ontzettend aardig.

Remember to be ridiculous.

Meredtih Casey

Ik moet lachen als Calin verder gaat met zingen. We lopen richting de hutten en de avond begint in te vallen.
'Ik ben je kamergenoot niet,' zeg ik dan nog beantwoorde op de etens vraag. 'Ik slaap met ene Cas.' Op dat moment zie ik iemand mijn hut inlopen. Yea Cas was er! Op het moment dat ik niet oplet bots ik hard tegen iemand op. Zelfs zo hard dat ik op de grond val.
'Kijk uit je doppen' riep ik en ik kijk op. Er staan een jongen en een meisje boven me. Die jongen was volgens mij Nick ofzo. Geen idee wie het meisje was. De lucht betrekt en ik weet dat ik boos ben. Voor ik in een woedeuitbarsting barst ren ik omhoog naar mijn hut. Ik zie Cas in zijn slaapkamer en wuif.
'Hoi,' zeg ik vrolijk alsof er zojuist biets was gebeurd. 'Ik ben Meredith je kamergenoot. Jij moet Cas zijn toch?'

"Rebellion's are build on hope"

Julliëtte Amalia Scott II Dochter van Aphrodite.
Terwijl we onze tocht voort zetten, was het stil. Blijkbaar waren we beiden in onze gedachten verzonken, tot Nick sprak. 'Hoe vind je het hier fot nu toe?' Vroeg hij, aanduidend dat hij een gesprek met me wilde beginnen. Ik glimlachte opnieuw vriendelijk naar hem. 'Ik vind het hier geweldig. De omgevinf is zo ontzettend mooi en de mensen, of wel, de wezens hier lijken ze ontzettend aardig,' verbeterde ik mezelf. Het was toch raar nu mensen om je heen te hebben die meer van jezelf weg hadden, terwijl je je leven lang tussen normale mensen had geleefd. 'De plek geeft me een goed gevoel, en mijn moeder laat weten dat ze het ook fijn vindt dat ik hier ben,' vervolgde ik mezelf en liet de roos aan Nicholas zien. 'En jij? Wat vind jij van deze plek tot nu toe?' Vroeg ik hem, mijn groengouden ogen maar zijn gezicht gericht.

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Nick "Nicholas" Castell
Er liep blijkbaar iemand tegen me aan, ik realiseerde het me bas enkele seconden later toen het meisje tegen me schreeuwde. Ze rende meteen weg. Ik glimlachte even, die was ook nogal opgewonden. Ik luisterde geïnteresseerd naar het antwoord van Julliëtte op mijn vraag, haar hele leven. Dat betekende dat ze of een Halfgodin of een Tovenares was. 'Ik vind het hier mooi en de paar wezens die ik ontmoet heb zijn allemaal aardig,' zei ik. 'Maar ik mis Marcus, als hij me niet had gevraagd om hierheen gaan was ik niet gekomen.'

Cas Damian Wayland
De deur van mijn hut vloog open. 'Hoi. Ik ben Meredith, je kamergenoot. Jij moet Cas zijn, toch?' ratelde het meisje dat binnenkwam.
'Ja,' zei ik. 'Ik ben Cas, aangenaam kennis te maken.'
Ik keek weer naar mijn spullen en begon mijn kleding uit mijn koffer in de kast te leggen. Ik dacht dat mijn ouders hadden doorgegeven dat ik beter alleen kon slapen. Ik met een kamergenoot dat moest vroeg of laat gewoon fout gaan, zelfs als ik mijn medicijnen gewoon nam. 'Ook nieuw hier?'

Remember to be ridiculous.

Julliëtte Amalia Scott II Dochter van Aphrodite.
Hard liep een meisje tegen Nick aan en viel op de grond. Boos schreeuwde ze naar de jongen, maar Nick leek er pas laat achter te komen wat er gebeurd was. Het meisje was alweer verdwenen voor hij wat tegen haar kon zeggen. Toch viel mij meer op aan de botsing. Doordat het meisje opgewoden geweest was, rommelde het in de verte, alsof een onweersbui eraan zat te komen. Meteen wist ik dat zij net als ik een halfgodin was. Een kleine glimlach speelde rond mij lippen en ik verplaatste mijn aandacht weer naar Nicholas. 'Ik vind het hier mooi en de paar wezens die ik ontmoet heb zijn alleemaal aardig,' vertelde hij en ik knikte glimlachend. 'Maar ik mis Marcus. Als hij me niet gevraagd had hierheen te komen, was ik niet gegaan,' vertelde hij. Ik had de neiging hem een knuffel te geven, maar hield me in. 'Dat is wel balen,' gaf ik toe. 'Maar je bent hier waarschijnlijk beter af dan in de buitenwereld. Toen ik hierover hoorde heb ik me meteen ingeschreven, zodat ik wegkon van mijn vreselijke tante,' vertelde ik en gruweldee bij de gedachte aan haar. Haar knaloranje geverfde haar, die vreselijke zeurende en krijsende stem, die afschuwelijk stinkende parfum van haar. Het enige goede aan thuis was mijn oom en het vele geld wat hij verdiende. Hij was de enige die ik vertrouwde en aardig vond. Volgens mij had hij net zo'n hekel aan zijn echtgenote en dochter als ik. Daarom gaf hij me altijd stiekem extra zakgeld. Jammer genoeg was hij altijd weg op zakenreis. Ik zuchtte zacht en keek Nick toen weer aan. 'En Marcus is dus je...?' Probeerde ik te raden, maar kwam er niet uit. Het was moeilijk te doorgronden wat hij was.

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Nick "Nicholas" Castell
Ik glimlachte om haar poging te raden wie Marcus was, eigenlijk kon vrijwel alleen een vampier raden om wie een vampier zoveel zou geven. 'Mijn mentor,' zei ik. 'Degene die me transformeerde en me leert aanpassen aan het leven als vampier. Hij is ook meer een ouder als mijn echte ouder ooit zijn geweest, zo heeft hij het eindelijk voor elkaar gekregen om me manieren aan te leren.'
Ik zag een hut met mijn naam en die van een ander erop. Ik gooide snel mijn koffer naar binnen en trok de deur weer dicht terwijl ik naar Julliëtte glimlachte.

Remember to be ridiculous.

Tom James Andersen

Een beetje angstig hoor ik de donder op het kamp afkomen. Shit waar was Mer. Ik loop rustig naar haar hut en klop erop. Met een ruk gaat die open.
'Hey Mer,' zeg ik. 'Wil je even wandelen totdat we gaan eten?'
Ze twijfeld even en kijkt achterom.
'Ik ben zo terug Cas' zegt ze.
Ze stapt de deur uit en trekt die achter zich dicht. We lopen naar beneden en gaan van het pad af het bos in. We mochten nu ook rondlopen van die Elizabeth. We moesten onze spullen goed doen en we zouden om 19:00 gaan eten.
'En?' Vraag ik. 'Want vind je van al die nieuwe koppies?'
Ze barst in een groot verhaal uit over hoe ze met iedereen had gekletst en toen begon ze langzaamerder te praten toen ze over ene Calvin begon.
'Hij gaf me dit' zei ze en ze hield een pluk eenhoornhaar uit haar zak.
Ze bloosde een beetje en ik voelde een steek in mijn hart. Al sinds vorig jaar probeerde ik haar hart te veroveren en dat joch geeft haar even een plukje haar en tadaa. Een beetje mopperend geef ik antwoord en ze trekt een wenkbrauw op.
Ze stopt me lopen en pakt mijn arm vast.
'Tom,' begint ze voorzichtig. 'Wat is er?'
Ik voel mijn hoofd rood kleuren en ik moet snel iets verzinnen.
'Ik euh ben verliefd,' floep ik er dan opeens uit.
'Op Alana.'
Mer barst in lachen uit en vliegt me on de hals.
'Is mijn kleine Tommierommie dan eindelijk verliefd?' Giechelt ze.
Ja ik was verliefd. Op Meredith. Toch had ik het gevoel dat Alana nog een staartje zou gaan krijgen want ik vond haar wel knap.


Meredith Casey

'Nieuw hier?' Vraagt Cas.
'Nee,' zeg ik. 'Dit is mijn tweede jaar groentje.'
Dan valt mijn oog op een pillendoosje.
'Waar zijn die voor?' Vraag ik geïnteresseerd. Op dat moment klopt er iemand op de deur.
Ik doe hem open en zie Tom.
'Hey Mer,' zegt hij. 'Wil je even wandelen totdat we gaan eten?'
Ik twijfel en kijk achterom. Ik wou graag weten waar voor Cas pillen moest gebruiken. Ach ja we hadden een jaar de tijd.
'Ik ben zo terug Cas' zeg ik.
Ik stap de deur uit eb trek hem dicht. Samen lopen we omlaag en hij duwt me het bospad in.
Stil lopen we door.
'En?' Vraagt hij dan. 'Wat vind je van al die nieuwe koppies?'
Ik begin gelijk te ratelen over wat ik vanmiddag allemaal had gedaan. Als ik vertel over Calvin word ik meer gedetailleerder en vertel ik het ook langzamer.
'Hij gaf me dit' en ik pak het stuk eenhoornhaar.
Tom kijkt niet zo blij en loopt wat mopperend door.
Ik blijf verbaasd staan en grijp zijn arm.
'Tom?' Vraag ik. 'Wat is er.'
Hij zoekt naar woorden.
'Ik ben verliefd,' zegt hij dan plots. 'Op Alana.'
Ik barst in lachen uit en vlieg hem om de hals.
'Is mijn kleine Tommierommie dan eindelijk verliefd?' Giechel ik en ik laat hem los. Hij glimlacht vaag en kijkt op zijn horloge. Hij vloekt zacht, grijpt mijn arm en rent met me terug.
'Wat is er ' vraag ik.
'Het is bijna zeven uur en dan gaan we eten,' zegt hij.
'En ik hoorde dat er pizza was dus rennen Mer rennen!'
Hij laat me lis en schiet naar voren. Hij was duizend maal sneller dan ik en ik gaf het ook gelijk op. Even later kom ik aan bij de lunchroom. Ik plof hijgend naast Tom neer op de picknick tafel.
'Ik ga dus nooit meer rennen met jou' hijg ik en ik lach.


Elizabeth Mackenzie

Glimlachend kijk ik naar de twee tieners die de lunchroom komen ingerend. De jongen was veel sneller en zat al dertig seconden eerder dan het meisje.
'Dat is je nichtje' hoor ik opeens de stem van mijn moeder.
'Oh ja?' Vraag ik denkend.
'Ze is de dochter van Zeus' antwoorden ze.
Ik loop naar de tieners toe en ga tegenover ze zitten.
'Goedenavond' zegt de jongen beleefd en hij steekt zijn hand uit. 'Ik ben Tom en dit is mijn vriendin Meredith.'
Ik schud ze beide de hand en glimlach.
'Ik ben Elizabeth, maar noem me maar Eliza' zeg ik. Meredith glimlacht.
'Jij bent toch de dochter van Zeus?' Vraag ik haar en ze knikt. 'Dan ben je mijn nichtje want ik ben de dochter van Athene.'
Meredith zucht.
'Kom ik dan nooit af van mijn familie af' zucht ze lachend.
Ik lach en merk dat er voor de rest niemand komt om te eten.
Ik pak mijn megafoon en loop naar buiten.
'WIL IEDEREEN NAAR DE LUNCH ROOM KOMEN VOOR HET AVONDETEN!'
Ik leg de megafoon weer neer en ga lachend zitten bij Tom en Meredith.
'Ik hou van dit ding' zeg ik lachend en ik wijs naar de megafoon.

[ bericht aangepast op 23 maart 2013 - 8:29 ]

"Rebellion's are build on hope"