Bad Bromance. || One Direction. || Topic 2. - Speeltopics

One Direction is nog steeds een beroemde boyband na een aantal jaren. We zitten nu al in 2013, maar de jongens zijn nog steeds vreselijk populair. Na die jaren hebben de jongens al velen awards gewonnen, prijzen in de wacht gesleept en twee albums ontwikkeld. Er zijn al vele vriendinnetjes in beeld geweest, tattoo-invasies op de cover en paparazzi die de jongens altijd weer weet te stalken.
Toch hebben de jongens een geheim, een geheim dat niemand ooit te weten mag komen. Fans maken er nu al vele grappen over en sommigen nemen het serieus, maar als de jongens eerlijk moeten zijn hebben de shippers gelijk. De bromances zijn niet verzonnen, ze zijn echt. Bang om fans te verliezen zwijgen de jongens erover en gaan ze hun gang enkel achter de schermen, enkel als er niemand is. Zelfs management mag het niet te weten komen. Vreemdgaan tussen de jongens, ruzies en verschrikkelijk veel lust en liefde spelen een grote rol. Wie zal er bezwijken en als eerste uitkomen voor zijn seksuele geaardheid? Of dwingen de jongens elkaar om te zwijgen als het graf? Goedschiks, of kwaadschiks.

Rollen:
- Liam James Payne. || quin98
- Harry Edward Styles. || Praelectio
- Louis William Tomlinson. || [qVindicatif[/q] Afwezig.
- Zayn Javadd Malik. || Mufinn
- Niall James Horan. || HurtedHeart

Extra: (Paparazzi, management, 'vriendinnetjes' etc.)
- Luciana Dé La Rosá. || Lavigna
- Romée Lucy de la Abenière. || Catford
- Melanie Kiara Mancini || Depay
- Delana Caroline Simons. || IrishNialler
- Louise Melody Lockwood. || nessje


Regels:
- Géén one-liners, minimaal vijf regels zijn verplicht.
- 16+ is toegestaan. (Seks, geweld, drugs etc.)
- Naamsveranderingen doorgeven.
- Maximaal één rol pp, aangezien er maar weinig rollen beschikbaar zijn. Mits je mijn toestemming hebt, natuurlijk.
- Ervaring bij RPG is vereist, vooral met een redelijke grammatica en spelling(!).
- Verdere standaardregels. (Naamsveranderingen, off-topic etc.)
- De jongens zijn gay, maar relaties voor de fans met meisjes zijn mogelijk. Onthoudt wel dat de jongens dus niet verliefd zijn op hun vriendin.

Rollentopic.

*Samen met het personage van Rossi worden eventuele aanpassingen aan nummers gegeven of nieuwe nummers besproken.

[ bericht aangepast op 5 april 2013 - 18:55 ]

---

Reading a good book is like taking a journey.

Luciana Dé La Rosá

''Ik vind alles goed, geld genoeg hebben we.'' zei ik met een glimlachje. Ik knikte naar Delana. ''Ja, ik en Harry hebben iets.'' zei ik neutraal. Ik vond het niet erg als mensen me het vroegen, maar het bleef wel raar om het te zeggen. In mijn hoofd zocht ik naar de Starbucks en stippelde de route uit, ik ging wel altijd naar de Starbucks en ik kende wel bijna elke filiaal in London. ''Euhm, het is best wel dichtbij.. Ongeveer vijf minuten lopen, denk ik. Maar ik gok het er maar op.'' zei ik. En keek naar buiten. Het miezerde zachtjes, leuk, regen. ''Regen.'' Ik kreunde geërgerd en keek Delana aan. ''Ben je een buitenmens of een huismus? Ik eerder een huismus, zeker als het regent, maar als het sneeuwt vind ik het wel leuk. Maar regen, nee dank je.'' grinnikte ik. Ik praatte nogal veel, maar ja. Het was een gewoonte van me en het was niet bepaald een slechte gewoonte.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Delana Simons [ik kan nu pas weer op Q]

''Ik vind alles goed, geld genoeg hebben we.'' glimlacht ze en ik knik ''Ja, ik en Harry hebben iets.'' zegt ze neutraal "Jullie passen wel leuk bij elkaar" zeg ik zacht. ''Euhm, het is best wel dichtbij.. Ongeveer vijf minuten lopen, denk ik. Maar ik gok het er maar op.'' "Dus jij weet de route? Dan ga ik je niet uit het oog verliezen, geloof me ga nooit met mij op stap" grinnik ik. "Regen" kreunt ze en ik kijk naar buiten. ''Ben je een buitenmens of een huismus? Ik eerder een huismus, zeker als het regent, maar als het sneeuwt vind ik het wel leuk. Maar regen, nee dank je.'' Ik grinnik weer zacht, ze hield van praten. "Mwa tussen in, ik vind het heerlijk om buiten te zijn vooral in de lente en herft. Maar binnen vind ik ook lekker. Ik vind regen niet lekker, geloof me als het miezerd moet je naar het bos gaan dat is echt lekker" vertel ik haar "Mijn broertje en ik gingen altijd bladeren en noten verzamelen om daarna er dingen mee te knutselen. Dat is echt leuk"

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

{Ik ben terug, mag ik een sammenvating?}

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

nessje schreef:
{Ik ben terug, mag ik een sammenvating?}

(Romée wacht op de jongens in de studio, maar die konden de jongens niet vinden.
Harry en Zayn praten op het balkon.
Louis en Liam zitten in de kleedkamer te zoenen.
Lucy en Delana gingen samen koffie halen in de Starbucks.
Niall is volgens mij aan het slapen, ergens.
Er is niet veel gebeurd, eigenlijk.)

---

Reading a good book is like taking a journey.

Harry Styles.

Ik trok een grimas toen Zayn op mijn neus tikte en hoorde hem zachtjes lachen, waardoor ik eventjes in elkaar kromp. Ik hield niet van mensen die me uitlachten. Of mensen die kritiek op me leverden. Het deed "pijn".
"We staan dan niet op straat. Ze kunnen moeilijk miljoenen weggooien." protesteerde ik, ook al wist ik zelf dat het nergens op sloeg. Mijn vingers speelden zenuwachtig met de stof van Zayn's shirt en ik hoorde mijn ademhaling lichtjes versnellen na zijn laatste woorden. Als dat zou gebeuren dan was ik nergens meer. Dan zou ik bezwijken van alle ellende. "Dat mag niet."
Een zachte piep kwam uit mijn keel en ik had het gevoel dat ik binnenkort nog zou gaan huilen. Ik had alles al zo lang op moeten kroppen dat het er toch eens uit zou gaan komen, maar niet nu. Ik huilde wel als ik alleen was.
"Zullen we Romée maar eens zoeken? Hoe eerder ik weg kan, hoe beter."

---

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn Malik
Ik wilde nog meer zeggen. Dat ze gewoon een nieuwe band konden zoeken, nadat ze ons op straat hadden gezet. Maar ik wilde Harry zijn hoop niet naar beneden halen. 'Dat gebeurd ook niet, ik zou jou en de andere nooit laten gaan.' Beloofde ik, toen Harry piepten dat het niet mocht. Het was waar. Ik kon absoluut niet zonder de jongens en dat liet ik dus ook nooit gebeuren. Ik liet mijn handen afzakken naar Harry zijn borstkas en schudden ligt mijn hoofd. Al vroeg ik me af of Harry het merkten. Ik wilde niet terug naar binnen. Harry had vast Lucy meegenomen en dat zou ik op dit moment echt niet trekken. Ik kon al amper aardig tegen haar doen, en zodra ze Harry nu aan zou raken, trok ik waarschijnlijk haar, haren uit haar hoofd. Daarbij, wilde ik niet dat Harry eerder weg ging. aan de andere kant was het duidelijk, dat Harry daar geen probleem mee had. Natuurlijk, hij had, waar hij ook stond iemand bij hem die van hem hield. Was het niet ik of een van de andere jongens, wat het wel Lucy. Ik voelde me overbodig.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.

Ik glimlachte waterig na Zayn's woorden en voelde mijn onderlip lichtjes trillen, waar ik onmiddellijk mijn tanden in zette. De handen van Zayn lagen op mijn borstkas en hij maakte een beweging met zijn hoofd, die ik amper kon volgen. Hij beantwoordde mijn vraag niet en dat vond ik vrij vervelend. Toch zweeg ik. Ik wilde gewoon weg hier en mijn eigen boontjes doppen. Of dit nou met Zayn was of zonder Zayn. Hij betekende heel veel voor me, maar af en toe wilde ik ook alleen zijn en mijn gevoelens uiten voor de spiegel. Om de een of andere reden deed het goed om mezelf gebroken in de spiegel te bekijken. Was dat gek?
"Toe nou..." drong ik zwakjes aan. Misschien was ik ook wel een beetje bang. Bang om toe te kijken hoe we hier allemaal toch eens onder door zouden gaan. "Ik wil gewoon weg hier..."

---

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn malik
Ik had mijn blik afgewend, maar toen Harry aan drong keken mijn ogen vel op. 'Ja, wil je zo graag weer terug naar je vriendinnetje?' Ik wist dat ik onredelijk was en ik wist ook niet waar het vandaan kwam. Dat ik stom bezig was wist ik wel, maar het leek vaak gewoon of Harry er totaal geen probleem mee had, dat hij met Lucy ging. Tenminste, als je hun tegenover Louis en Louise zetten. 'Ga dan. Zeg dan dat je niet op mij zit te wachten. doe het dan!' De tranen waren in mijn ogen gesprongen en ik had Harry losgelaten en mezelf tegen de muur geduwd. Ik stelde me aan, sloeg door en gaf Harry iets wat hij niet verdienden. Maar ik kon er niets aan doen. Hij maakte me gewoon onzeker. En ik was nog nooit onzeker geweest. Dat hoorde niet bij me. Iedereen moest aan mijn voeten liggen. 'Sorry.' piepte ik verslagen. Mijn stem bleef hangen in mijn keel en op het moment dat ik het zout van een traan op mijn lippen voelde wist ik, dat het te laat was. ik trok de deur open en stormde naar binnen. Wie was ik en wat had ik met Zayn gedaan? Ik zei geen sorry. huilde niet en rende al helemaal niet weg van degene waarvan ik hield. Ik wilde ook niet wegrennen van Harry, maar hij mocht me gewoon niet zien huilen. Daarbij haten hij me nu vast.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.

De woorden die uit Zayn's mond kwamen deden veel pijn en mijn gezicht betrok. Steeds weer wist hij me te pijnigen en ik stond het telkens toe, alsof ik het gewend was. Misschien was ik dat ook wel. Het was heel pijnlijk om steeds weer een mentale klap op die juiste plek te krijgen en Zayn wist altijd wel weer hoe hij de gevoelige snaar kon raken. En altijd weer liep ik achter hem aan om mezelf de schuld van alles te geven. Ik was het zat.
Toch voelde ik me weer schuldig toen hij zijn excuses aanbood, begon te huilen en zichzelf uit de voeten maakte. Hij had het niet zo bedoeld, toch? Misschien had ik hem weeral eerder zijn zin moeten geven. Ik had nooit mogen aandringen.
Een zucht verliet mijn mond en ik twijfelde. Moest ik achter hem aangaan of niet? Aan de ene kant vond ik het niet leuk dat alle aandacht telkens weer op hem gericht moest worden, maar aan de andere kant gaf ik hem gelijk en vond ik het vreselijk dat hij pijn had. Mentaal of fysiek, hij had pijn.
Ik spoorde mezelf aan om te lopen en begon mijn zoektocht naar Zayn, alsof ik nog een greintje eigenwaarde over had. Ik stopte bijna al mijn energie in hem en ik wist dat ik beter af zou zijn als hij wat milder was, maar ik wilde hem voor geen goud kwijt.

---

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn malik
Al die jaren van alles opkropen had me de das om gedaan. Die ene traan had ervoor gezorgd dat meteen alles eruit kwam en ik niet meer kon stoppen. Ik rende de lange gang door, maar zag niets meer door de waas voor mijn ogen, die de tranen veroorzaakten. Als ik nu iemand tegenkwam was ik dood. ik trok aan elke deur die ik tegenkwam, maar alles leek op slot te zitten. Alsof het me verboden was, me te verstoppen voor mijn problemen. Voor mezelf. Ik besefte me maar al te goed wat voor klootzak ik was en ik zou het maar al te goed begrijpen als Harry me nooit meer aan zou kijken. Niet dat ik daar mee zou kunnen leven, maar ik zou het snappen als hij het deed. Ik was immers niet meer dan een egotistische eikel en zal dat waarschijnlijk altijd blijven. Al was de drang groot nu weer troost te gaan zoeken bij de krullenbol. Harde snikken verlieten mijn mond toen zelfs de deur aan het einde van de gang op slot zat en liet me in het hoekje van de gang zakken. helemaal in een gekropen en bang voor de rest van de wereld.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.

Ik sjokte door de gangen heen en rukte af en toe aan een deurklink, maar elke deur leek afgesloten te zijn. Het verbaasde me dat ik Romée of een van de jongens nog niet was tegen gekomen. Na nog een hopeloze poging van trekken aan een klink besloot ik om het op te geven en verder door de gangen te gaan wandelen.
Ik had al snel succes geboekt. Ik hoorde gedempte snikken en ik verlengde mijn passen om uiteindelijk de ravenzwarte haren van Zayn te zien. Ik schudde lichtjes mijn hoofd en snelde naar hem toe, voordat ik voor hem neer knielde en mijn hand op zijn knie plaatste. Het liefste trok ik hem nu tegen me aan en suste ik hem totdat hij zou kalmeren, maar dit deed ik niet. Op dit moment wilde ik de eerste stap niet meer zetten, bang om iets te doen wat Zayn niet zou aanstaan.
"Laat maar gaan. Het is goed, oké?" zei ik zachtjes terwijl ik met mijn vingers voorzichtige cirkeltjes op zijn knie tekende. Ik moest er nu voor hem zijn, ook al was het in principe zijn eigen schuld dat hij nu hier zat te huilen. Ik voelde me ook schuldig en ik moest dit oplossen.

(En weer zijn wij de enigen die reageren. -.-)

---

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn malik
Ik schoot meteen in de stres, toen ik een paar handen op mijn knieën voelden en drukten mezelf helemaal tegen ze muur aan. Niemand mocht me zo zien. ik was Zayn. Degene waar het altijd goed mee ging en nooit ergens mee zag. Ik wilde gillen dat degene me alleen moest laten, maar hield me stil toen ik Harry zij stem hoorden. Waar had ik het in godsnaam aan verdiend dat hij me achterna was gekomen. Zijn worden hielpen niet en ik schudde wild mijn hoofd. Het was niet goed. Hij moest me uitschelden, slaan en gillen dat hij me nooit meer wilde zien. Ik snapte het niet. Ik zetten mijn nagels in mijn arm, om mijn ademhaling terug onder controle te houden, mijn ogen vonden uiteindelijk die van Harry, toen ik mijn hoofd uit mijn armen had gehaald. Mijn onderlip trilden en opnieuw schudden ik mijn hoofd. 'Het is niet goed, ik ben eikel en ik snap best dat je me liever kwijt dan rijk bent, en, en, en.' Mijn stem trilden zo erg, dat ik niet meer uit mijn worden kwam. mijn handen vonden Harry zijn wangen en ik keek hem bijna smekend aan. 'Niet boos zijn.'

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles.

Zayn schudde zijn hoofd op een heftige manier en zijn nagels maakten lelijke plekjes in zijn arm, waarna hij opkeek. Al snel voelde ik zijn handen op mijn wangen en zijn blik werd smekend. Een soort van.
"Ik ben niet boos." mompelde ik zachtjes, voordat ikzelf mijn hoofd schudde. "En ik wil je ook niet kwijt, want anders zat ik hier nu niet."
Ik was niet boos, nee. Maar ik was wel gepijnigd. Het deed pijn om van diegene van wie je hield te horen dat je alleen maar bij je nep-vriendinnetje wilde zijn terwijl dat niet zo was. En dit was al de tweede keer vandaag dat het me gezegd werd. "Zayn, ik hou van je, eerlijk waar. Maar ik ben gewoon doodop en verward. Ik wil gewoon naar huis- nee, een bed om daar onder de dekens te gaan liggen en voorlopig niet meer eruit te komen. Het draait absoluut niet om Lucy of wie dan ook, het draait om mezelf."
Het liefste zou ik Zayn ook wel eens willen uitmaken voor wat dan ook, maar ik deed het niet. Het schuldgevoel zou toch altijd bij mij liggen.

---

Reading a good book is like taking a journey.

[ahha ik wil best reageren maar Lucy is off]

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Zayn malik
Hoe erg ik het ook probeerde, mijn onderlip bleef trillen en de tranen bleven lopen. Ook al was Harry niet boos, het zat me nog steeds niet lekker. Hij moest wel boos zijn. Of eerder teleurgesteld, maar dat durfde ik niet te vragen, bang voor het antwoord. Ik zou er nogmaals met mijn neus in de feiten gedrukt, dat ik hem niet waard was en hem alleen maar pijn deed. ik sloeg mijn ogen neer toen Harry begon met het feit dat hij van me hield. 'Mijn bed heeft dekens waar je onder kunt liggen.' mompelde ik zacht. misschien was het niet de duidelijkste aanpak, maar redelijk subtiel. Daarbij begreep Harry toch wel wat ik bedoelde. Daarbij had hij nog altijd gezegd dat hij vannacht wel bij me kon slapen. ik sloeg mijn ogen weer open en keek Harry hoopvol aan. Mijn ogen prikten van de tranen, maar ik knipperde het weg. in mijn hoofd smeekte ik Harry om me niet af te wijzen. Mijn handen streelden zijn gezicht en ik duwde mijn neus tegen die van hem.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''