Al sinds de basisschool krijg ik naar m'n hoofd gesleurd dat ik dik ben, dat ik een waterhoofd heb (wat helemaal niet zo is.) en dat ik lelijk ben, en dit al sinds groep 4. Ik begin dit gewoon te geloven, maar m'n vriendinnen en m'n familie zeggen dat ik ze niet moet geloven en dat ik gewoon slank ben, maar dan denk ik dus zo van 'het is je familie, die horen zulke dingen te zeggen.' Ik heb zelfs al een paar pogingen gedaan om aftevallen maar dat mislukte. En soms word ik gewoon gek van mezelf en dan denk ik dus 'waarom kan ik niet gewoon dun zijn?'
En nu even totaal iets anders, maar ik zit er wel mee.
Ik vind een jongen leuk, en hij mij ook, zegt hij. Eerst hebben 2 vriendinnen van me aan hem gevraagd of hij me leuk vond (zonder dat ik dat wist) en toen zei hij nee. Toen hebben we zitten praten op App en toen had hij het wel toegegeven. Nu gaan we morgen dus wat doen, maar ik ben gewoon bang dat hij zit te liegen en me alleen maar voor schut wil zetten of dat hij niet op komt dagen, want zo iets is me al eerder gebeurd. Ik probeer het gewoon uit m'n hoofd te praten, maar het komt steeds terug. Ik word er gewoon heel onzeker van ..
Just Close Your Eyes And Enjoy The Roller Coaster That is Life - Zayn Malik