[RPG] This was a bad idea|One Direction|1 - Speeltopics

Verhaallijn
De jongens van One Direction hebben besloten om ergens te gaan kamperen, samen met hun broers en zussen. De reden dat ze hebben besloten om ergens te gaan kamperen is omdat ze denken dat ze dan niet lastiggevallen worden door al die fans van hun. Hellaas hebben een paar 'fans' van hun gevonden waar ze naar toe gaan, en nu gaan zij er ook naar toe.

De reden dat zij er ook naar toe gegaan zijn, is om elke nacht een van de broers of zussen te ontvoeren en dan wanneer de jongens hun gaan zoeken, ze terug te brengen, zodat One Direction hun dankbaar zou zijn, tenminste, dat denken ze.
Natuurlijk kunnen de gene die ontvoerd zijn terugkeren en alles vertellen, maar daar hebben ze ook iets op bedacht. Elke dag en nacht doen de 'fans' hun pijn waardoor ze als ze eenmaal terugkeren of ontsnappen niks meer durven te zeggen.

Komt One Direction achter de werkelijkheid, of zijn ze niet slim genoeg en trappen ze in het gemene spelletje van de 'fans'?



Rollen.

One Direction: {Minstens 18
Louis William Tomlinson - Mufinn
Harry Edward Styles - Irrevocable
Liam James Payne - quin98
Niall James Horan - nessje
Zayn Jawaad Malik - Pebble

De 'fans':{Minstens 17
Lucas 'Luc' Damian Adkins - Rossi
Chiara Bella Love - DamnBieber


Familie van Louis: {Minstens 14, max. 18}
Cyrelle 'Cyrell' Eve Tomlinson - Arriver
Rosalie Lauren Tomlinson - Coockies
Familie van Niall:
Elize Chloé Horan - Besar
Familie van Zayn:
Elisabeth "Beth" Amani Malik - Little
Amir Jaafar Malik - Mufinn
Familie van Liam:
Maddison Nadja Payne - Pebble
Familie van Harry:
Joshua Nick Styles - Rossi
Arianne Rowene Styles - Curlies

Invullijst:
Rol:
Naam:
Leeftijd:
Innerlijk:
Reden voor wraak [Alleen voor fans]:
Uiterlijk:
Extra:



Regels:
- Schrijf a.u.b minimaal 7 regels.
- Je mag max, 2 personen p.p
- Meld het even als je je uitschrijft.
- 16+ mag, maar hou het netjes.
- De jongens van One Direction mogen meerdere zussen/broers hebben.
- Reserveringen blijven 24 uur staan.
Dit is het voor nu, er kunnen nog regels bij komen.


Begin:
Ze zijn er allemaal al een paar uur en zijn nu alles aan het opzetten, of aan het rondkijken.

[ bericht aangepast op 28 feb 2013 - 20:49 ]

That is a perfect copy of reality.

Mijn topics

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Mijn topic]

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[MT]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

{mijn topics}

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

[mijn topics]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Cyrelle 'Cyrell' Eve Tomlinson
Ik zie de andere alles al opzetten, maar ik heb daar persoonlijk echt geen zin in. 'Ik ben weg' roep ik nog de groep in en ik loop een pad op, waar ik nog niet eerder ben geweest. Ik pak mijn Ipod uit mijn zak en doe mijn oordopjes in, ik zet een nummer op en stop hem dan weer terug in mijn zak. Ik kijk omhoog en zie dat het al redelijk donker begint te worden, ik haal mijn schouders op, bang ben ik toch niet, ik loop zo vaak in het donker weg van huis, en ben ook meestal diezelfde dag nog terug. Nadat ik uit het zicht van onze kampeer plek ben, ga ik ergens tegen een boom aanzitten. Ik haal mijn Ipod weer uit mijn zak en kijk hoelaat het is. Tien uur 's avonds, nog vroeg zat dus. Hier en daar hoor ik geritsel van de bladeren die heen en weer gaan. Normaal wordt ik daar nooit zo bang van, maar nu krijg ik toch een beetje rillingen. Ik zucht even en sta dan weer op, ik loop verder weg en uiteindelijk hoor ik in de verte een paar stemmen, ik loop die richting uit en zie dan een groepje mensen. Ik schrik even, het zijn toch geen stalkers van mijn broer en zijn vrienden, of stalkers van ons, dan zijn we echt nergens meer veilig. 'Nee Cyrell, zet dat toch uit je kop, tuurlijk zijn hier geen gestoorde fans' denk ik bij mezelf, dan loop ik nog wat dichterbij om die mensen beter te kunnen horen, en hun beter te kunnen zien.

[ bericht aangepast op 28 feb 2013 - 21:10 ]

That is a perfect copy of reality.

Louis William Tomlinson
Ik gooi mijn slaapzak in mijn tent als Cyrelle roept dat ze weg is. Meteen kijk ik op. Ik had liever niet dat ze in het donker op onbekend terrein in een bos ronddwaalden. Maar ze was al weg. 'Doe voorzichtig!' Gil ik nog, misschien dat ze me nog hoorde. Ik zuchten en liet me op een boomstam zakken, terwijl ik mijn vest beter dichtrits. Ik kijk toe hoe Amir bezig is met een vuur maken. Je zag duidelijk dat hij wist waar hij mee bezig was en hij had dan ook snel een goed brandend vuurtje. 'Zullen we vanavond jam avond doen? of griezelverhalen?' stel ik voor. De eerste avond moest sowieso leuk worden. Ik wrijf even in mijn handen en geniet van de warmte op mijn gezicht die het vuur veroorzaakt. mijn ogen bleven het bos doorglijden op zoek of ik Cyrelle nog ergens zag. Ik vond het echt maar niets dat ze er in haar eentje op uit was. je wist nooit wat er buiten rond liep. en al helemaal niet in het bos en op dit tijdstip. Ik trok mijn benen op en sloeg mijn armen er omheen. het flesje drinken dat ik in mijn handen had draaide rond in mijn hand. Ik had het best nog koud zo.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Rosalie Lauren Tomlinson

Ik kijk mijn zusje na. De neiging om achter haar aan te lopen was groot, maar ik blijf staan. Ik pak mijn spullen en kijk fronsend naar de tenten. Ik wist echt niet hoe dit werkte... Ik bijt op mijn lip en begin maar een beetje te klooien. Ik zicht even diep en zet dan muziek in de boxjes. Al dansend en zingend begin ik de tent op te zetten. Laten we er maar wat van maken... Ik zat hier tenslotte nog wel even en ok had wel een slaapplek nodig. 'Louis klopt hij zo,' vraag ik mijn oudere broer terwijl ik fronsend naar de tent kijk. Ik laat me op een boomstam zakken en zucht geirriteerd. En nu was ik dus chagrijnig. 'Het lukt me niet,' mopper ik. 'En Cyrelle doet weer helemaal niks. Verwend klote wijf,' mompel ik en zucht diep. Ik kijk weg van de vervloekte tent en staar peinzend voor me uit.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Elisabeth "Beth" Amani Malik

Doodstil. Doodstil liep ik rond. Ik maakte geen enkel geluid, behalve de takjes en de bladeren die kraakten onder mijn voeten. Ik besloot maar net zoals Cyrelle, het bos in te lopen. Maar dan de andere kant op. Doelloos liep ik het koude, donkere en duistere bos in zonder dat iemand het door had. Ik had de neiging om het uit te schreeuwen. Uitschreeuwen van frustratie, uitschreeuwen en wachten op het antwoord van iemand die ik kende of niet op al mijn vragen. Maar er kwam geen enkel geluid uit mijn keel. Alleen mijn ademhaling hoorde je zachtjes. Toch voelde ik me niet prettig hier alleen, dus al snel liep ik terug naar de anderen en ging een beetje schuw helemaal in een hoekje op een boomstam zitten. Al snel vluchtte ik naar de tent die nog niet opgezet was waar ik in sliep, en pakte daar mijn gitaar. Zo kon ik mezelf nog een beetje bezig houden. Zonder één woord te zeggen kwam ik weer terug in het hoekje en begon wat te tokkelen op mijn gitaar. Uiteindelijk besloot ik maar Don't Stop Me Now van Queen te spelen.

[ bericht aangepast op 28 feb 2013 - 21:34 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[mt]

[Even douchen, daarna terug]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Cyrelle 'Cyrell' Eve Tomlinson
Cyrelle 'Cyrell' Eve Tomlinson
Ik bleef even kijken naar het groepje mensen tot dat een van die jongens me opmerkte, en naar me toe rende, ik blijf eerst even stil staan, maar ren dan toch weg. Dan wordt ik van achteren vastgegrepen, ik geef een harde schreeuw van schrik. 'Zeg, ben jij niet dat zusje van die ene gast van One Direction, die Louis ofzo?' vraagt hij dan spottend aan mij. 'Misschien' zeg ik terug. De jongen duwt me op de grond en loopt dan naar mij toe. 'Help!' roep ik door het bos heen. 'Waarom zat jij daar, en hoelang zat jij al daar?' sist hij tegen mij. Hij trekt me overeind en duwt me dan tegen een boom aan. 'Geef antwoord, Nu!' schreeuwt hij dan tegen mij. Zijn adem stinkt zo erg naar alcohol, zo goor.'Ik ben er pas net vijf minuten ofzo, en ik zit hier, omdat ik dat leuk vind'' zeg ik, ik wil nog verder praten, maar de jongen onderbreekt me, 'Wat doe je hier dan?' vraagt hij spottend. 'Gewoon, rondkijken' zeg ik zachtjes. Oké, nu was ik echt bang van hem geworden, wat wilt ie van me? Geld? Mijn waardevolle spullen? Niet dat hij het ooit zal krijgen, maar toch. Ik probeer uit zijn greep los te komen, en naar een aantal keer proberen lukt het, ik ren weg, maar als snel grijpt hij me weer. Nog een keer geef ik een harde gil, 'Laat me los. Nu!' roep ik tegen hem. Dan bedenk ik me dat ik kan gillen en schreeuwen wat ik wil, maar ik ben te ver weg. Ik trek me los uit zijn greep en ren dan zo snel ik kan weg, ik kijk achterom en ik zie dat ze achter me aan komen, ik zucht en ga een ander pad in, dan blijf ik net zolang wachten tot ze weg zijn. Ik grinnik even als ze de verkeerde kant opgaan.

[ bericht aangepast op 28 feb 2013 - 22:47 ]

That is a perfect copy of reality.

[heeft iedereen echt een eigen tent, of wat.?]

Louis William Tomlinson
Ik kijk toe hoe Rosalie haar tent in elkaar probeert te zetten en zie vanaf hier al dat het een totale ramp is. Toch doe ik niets en blij zitten. Ze moest het maar leren. Ik schiet in de lach als ze geïrriteerd naast me komt zitten. 'Bijna, pumpkin.' Lach ik. Ze zou er niet eens normaal in kunnen slapen vannacht. Waarschijnlijk zou hij meteen instorten als je hem ook maar aan zou raken. Ik trek even mijn wenkbrauwen op als Rosalie lelijk over Cyrelle begint te doen en geef haar een zachte duw. 'Niet zo onaardig jij. Ze is misschien een beetje lui, maar geen rotwijf.' zeg ik en sta op om mijn handen naar haar uit te steken. 'NIet zo sip. Super Boo komt je redden en we gaan ervoor zorgen dat je tenminste normaal kunt slapen vannacht.' maar ik bedenk me. 'Of zeg je ook lelijk dingen over mij als ik er niet ben.' vraag ik uitdagend. Maar ik lach al snel weer en ga met mijn hand door Rosalie haar, haar.

Amir Jafaar Malik
Met mijn muziek oortjes diep weggestopt in mijn oren ga ik met opgetrokken benen tegen een boom aanzitten. het is al weer lang duidelijk wie hier de buitenbeentjes zijn. en zodra ik de kans zou hebben, zou ik weg zijn. Ikhad er enorm naar uitgekeken om weer eens met Zayn op te trekken. niemand zou het zeggen, maar ik had hem wel degelijk gemist. maar ik voelde me alles behalve op mijn gemak hier. en Elisabeth ook niet, zo te zien. Ik staarde naar mijn zusje en glimlachte klein toen ze haar gitaar pakten. ik kon het niet horen, maar wist allang hoe geweldig ze kon spelen. Ik duwde mijn sigaret uit en stond langzaam op om zwijgend naast mijn zusje te gaan zitten in kleermakerszit. Ik trok mijn oortjes uit mijn oor en keek zwijgend voor me uit. Wie had ooit gedacht dat ik me redelijk op me gemak zou voelen bij mijn zusje. het meisje dat me altijd ontliep en bang voor me was. Ach. misschien zou ze zo wel opstaan en weer voor me wegrennen. dat was ook de reden dat ik niets zei, of naar haar keek. Ik wilde niet intimiderend overkomen. Waarschijnlijk kwam dit allemaal ook alleen maar omdat ik te nuchter was om na te denken. Ik was dus duidelijk toe aan wiet.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

|Per bandlid een tent, dus bijvoorbeeld Niall en Elize samen, Amir, Beth en Zayn samen|

That is a perfect copy of reality.

[dus Rosalie, hoeft hellamaal geen tent op te zetten, aangezien Lou die van hem al heeft gedaan....]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''