Zeurtopic.
Ik zit de laatste tijd echt heel slecht in mijn vel. Zowel lichamelijk als psychisch. Ik ben de hele tijd al verkouden en een beetje ziekjes. Ik slik af en toe - als het echt niet meer gaat - een paracetamol voor het slapen gaan en dan is het nog wel redelijk vol te houden. Ik slaap de hele tijd slecht en als ik eindelijk eens goed slaap ben ik de ochtend die daarop volgt ineens bek af. Helemaal moe, net alsof ik een nacht niet geslapen heb.
Op school irriteer ik me mateloos aan een persoon die, op zo'n beetje alles waar ik een account heb, ook een account heeft aangemaakt. Op een ding had hij dat nog niet, maar een klasgenoot had mijn naam aan hem door geluld. De jongen die de naam had doorvertelt had niet geweten dat ik dat niet wilde en nu word ik overal gestalkt. Hééérlijk! En het allerleukste van alles - hoor mijn sarcasme - is dat die verrekt irritante persoon bij mij in de klas zit. Elke dag moet ik weer dat gezeik aan horen en moet ik luisteren naar zijn verhaal over gamen en dat soort shit. It's goddamnit torturing me!
Ook is mijn oma enkele weken geleden ziek geworden. Het begon met benauwdheid, maar nu ligt ze in het ziekenhuis. Ik weet niet wat ik moet denken of voelen nu want ze ligt al compleet aan de beademing vernevelaar en alles. Ik uit mijn emoties nauwelijks tot helemaal niet en ik heb alles opgekropt. Ik heb het idee dat ik gek word en ik ben bang dat mijn oma het niet gaat halen.
Het ergste van alles is dat mijn vriend hieronder lijdt omdat ik mijn frustratie een soort van op hem afreageer. Ik doe het serieus niet bewust, dat zou ik niet eens willen. Het lijkt wel of ik mezelf soms niet in de hand heb. Ook heb ik autisme - ik weet dat het geen excuus is om mijn gedrag goed te praten - en dat belemmerd me ook al in zoveel opzichten. Ik heb serieus het idee dat ik weer depressief aan het worden ben want het enige wat ik nu kan is boos worden of huilen. En dat laatste wil ik liever niet, omdat ik dat zie als een teken van zwakte.
Please cheer me up?
26 - 02 - '16