[Speeltopic] Chronicles of Narnia: The witch, the lion and the wardrobe. - Speeltopics

Deelnemers van deze RPG:
× Kunnen nette posts maken van 7 regels of meer.
× Kunnen respectvol met elkaar omgaan
× Schrijven out of character binnen haakjes
× Spammen niet onnodig
× Maken geen perfecte personages (Mary Sue's zijn ten strengste verboden)
× Houden het realistisch op gebied van relaties tussen personages
× Houden de eventuele 16+ netjes
× Zetten boven de post de naam van het personage
× Denken goed na voordat ze een rol maken voor deze RPG.

Wat ik wil weten over jouw personage:
Naam:
Leeftijd:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Heks of Aslan:
Extra:

Beschikbare rollen:

Kinderen (Max 10. Het liefst 5 jongens en 5 meisjes)
Lily Cecilya Marianna Jones (Onbekend) - Kwijt
Tiffany McGregor (Heks) - Machelien
Olivia 'Liv' Meghan Fallon (Aslan) - Pebble
Dawn Snow (Heks) - Vegangirl
Ophelia Castellan (Aslan) - Rowboats
Bryson Noah Snow (Aslan) - Basterd
Gereserveerd - MadEyeMoody
Ailén Beau Fellas (Heks) - Tempus
Ayden Samuel McCury (Aslan) - HurtedHeart
David Morgan (Aslan) - Ewijn

De Witte Heks - Eluveitie
Zoon van de heks Alwyn (Heks) - Rowboats

Aslan - MadEyeMoody

Andere dieren uit het bos (Max 10)
Galon (Aslan) - Vegangirl
Camryn - Tempus

Mythische wezens (Max 10)
Thorin (Heks) - Bastard
Eirena Cassiopeia (Aslan) - Kwijt
Brennen (Aslan) - Ewijn
Eevee/Drare (Aslan) - HurtedHeart

Le link naar het speeltopic: Klik hier.
Le link naar het praattopic: Klik hier.

[ bericht aangepast op 5 feb 2013 - 21:35 ]

---

26 - 02 - '16

Kwijt schreef:
Eirena
De vaag bekende komt op me afgelopen, en begint te spreken. "Eirena, herken je me niet meer?" Zegt de vreemdeling, met een honende stem. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes terwijl ik me focus op zijn gezicht. Dan schiet zijn naam me te binnen, en deins ik onbewust een beetje achteruit. "Alwyn." Zeg ik vastberaden, alsof ik net heb besloten dat hij zo moet heten. Mijn hand blijft rusten op het gevest van mijn zwaard, voor het geval het nodig is. Maar het is niet mijn veiligheid waar ik bang voor ben. Het zijn de mensen. Ik loop een paar stappen naar voren, om te tonen dat ik niet bang ben. "Ach, nu weet ik het weer. Alwyn, is het niet?" Zeg ik, terwijl ik vriendelijk probeer te blijven. Technisch gezien is hij mijn vijand niet. Nog niet. "Wat doe jij hier?" Vraag ik, terwijl ik mijn gevoelens onderdruk, en ik redelijk aardige tonen produceer.

Alwyn
De centaur kneep haar ogen tot spleetjes en nam Wyns gezicht in zich op. De jongen stond nu met zijn armen gespreid, uitdagend.
"Alwyn," zei ik vastberaden. Het was alsof ze net een kind een naam gaf. Eirena's hand rustte op het gevest van haar zwaard en ze had een paar passen achteruit gedeinsd.
Wyn rolde met zijn ogen en zuchtte. "Weet je, ik haat die naam echt..." Hij liep een klein stukje naar voren, op hetzelfde moment dat Eirena weer dichterbij kwam. Hierom moest hij even laconiek grinniken.
"Ach, nu weet ik het weer. Alwyn, is het niet?" Wyn vond het nogal lachwekkend dat ze zo vriendelijk bleef, maar hij hield zijn zoveelste spottende glimlach voor zichzelf. "Wat doe jij hier?"
"Wat doe ik hier? Hmm... Wat zou ik hier doen. Hetzelfde als jij, zo lijkt het me. En denk maar niet dat jij hier als beste zal uit komen." Wyns stem werd naarmate de zin vorderde steeds donkerder en kouder, maar vooral gemener. Er leek een schaduw over zijn gezicht te zijn gevallen. Vanuit zijn ooghoeken zag hij de andere kinderen naar hem staren. Langzaam maar zeker klemden zijn vingers zich rond het rijkelijk versierde heft van zijn zwaard. Tot nu toe had niemand hem een reden gegeven om aan te vallen, maar hij was er zeker van dat die reden snel zou komen.

[The White BWitch may always come and help a hand. ^^

Pleaaase, some action over here? ^^]

[ bericht aangepast op 31 jan 2013 - 19:43 ]

---

help

Pampampaaaam.

Het is zo leuk om Wyn te spelen. :')

IEDEREEN IS ONLINE. :D

---

help

De Witte Heks
'Oke, ik wil hier echt weg dus' zuchtte ik tegen mezelf. Het was ook wel heel saai om in je eentje in een groot kasteel te zitten met een paar dienaren en standbeelden als gezelschap. Zuchtend liep ik richting het belletje om die te luiden zodat de dienaar kon komen. Hij kwam vrijwel direct en ging netjes voor me staan. 'Maak de slee gereed' beval ik hem. Ondertussen liep ik naar de slaapkamer en hees mezelf in de allermooiste winterachtige jurk die ik kon vinden. Ik werd er spontaan weer blij van. Want ja, de winter vrolijkte me altijd op. Ik haalde mijn hoop uit de sneeuw die hier in Narnia, door de vele naïeve wezens, nooit leek te smelten. Heerlijk vond ik dat. Ik genoot er dan ook met volle teugen van. Er werd even later op mijn deur geklopt. Ik opende de deur en keek de dienaar aan. 'Uw slee is klaar mevrouw' zei hij opgewekt. Ik fronste even en knikte vervolgens met een kleine speelse grijns. 'Goed' zei ik kortaf. Ik liep achter de dienaar aan de trap af richting de slee die voor mij klaargezet was. Ik liet me met de slee in het bos brengen waar ik mijn zo'n Wyn met zo'n achterlijke centaur zag praten. 'Waarom praat mijn zoon met zo'n onwaardig schepsel?' vroeg ik mezelf hardop af. Ik liet de slee tot stilstand brengen en liep naar mijn zoon toe. 'En waar denk je dat je mee bezig bent?' vroeg ik hem.

---

26 - 02 - '16

{Oeh, exciting }

Eirena
"Wat doe ik hier? Hmm... Wat zou ik hier doen. Hetzelfde als jij, zo lijkt het me. En denk maar niet dat jij hier als beste zal uit komen." zijn stem wordt koud en donker, maar ik ben niet van plan op te geven. In plaats daarvan, wordt mijn houding sterker, en standvastiger. Ik ben vastbesloten de kinderen te redden van wat hun ondergang kan zijn. "Ik zou er niet op rekenen dat jij er zo gemakkelijk ongeschonden vanaf komt." Zeg ik, en ditmaal met ook een kille stem. Dan hoor ik een slee aankomen, en spits ik mijn oren. Wat voor slee is het? Ik hoor de zware voetstappen van berenpoten, en ik wend mijn blik af van Alwyn. Eenmaal gezien wie de berijdster van de slee is, trek ik geschrokken mijn zwaard, al laat ik mijn angst niet doorschemeren. "Waarom praat mijn zoon met zo'n onwaardig schepsel? En waar denk je dat je mee bezig bent?" Ik laat mijn zwaard zakken, en laat de belediging over me heenglijden, al is het moeilijk. Ik heb moeite met het niet tegenhouden van het wezen dat voor me staan, en onwillekeurig probeer ik wat kinderen te verstoppen achter me. "De witte heks." Zeg ik minachtend.

---

Tijd voor koffie.

Alwyn
Wyn draaide zich abrupt om toen hij het bekende geluid van hoeven in de sneeuw hoorde. Degene die er zou natuurlijk uit stappen, was Jadis. De Witte Heks. Wyns moeder.
"Waarom praat mijn zoon met zo'n onwaardig schepsel?" vroeg ze zich hardop af. Wyn klemde even zijn kaken op elkaar. Hij was niet in de stemming om dit soort opmerkingen te kunnen verdragen. "En waar denk je dat je mee bezig bent?" Toen pas stapte ze uit de slee. Ze had weer eens een toepasselijke jurk aan, die perfect kleurde bij de kleur van de sneeuw.
Het kon Wyn echt niet schelen wat hij zelf droeg.
"Wel, ziet u dat dan niet?" zei Wyn knarsetandend, niet eens de moeite nemend om haar aan te spreken, laat staan voor haar te buigen zoals iedereen gewoon was bij haar. Zelfs haar eigen zoon. Ze hadden hier vaak ruzie over gehad... "Ik dacht, laat ik met eigen ogen gaan aanschouwen of de geruchten daadwerkelijk waar zijn. Wat ze dus, duidelijk, zijn." Hij draaide zich weer om naar Eirena en de kinderen. Hij zou dit niet laten verpesten. Hij moest en zou die kinderen weg houden van de Stenen Tafel, waar Aslan zijn leger zou klaarmaken.
Het enige probleem was dat, de kleine beetje indruk die hij gemaakt had, leken verdwenen te zijn in de aanwezigheid van Jadis.

---

help

Dawn Snow

Ik keek gefascineerd naar het schouwspel tussen Alwyn en de centaur. De zwaarden waren me al helemaal niet ontgaan. Ik snakte naar zwaarden op dit moment. Niet dat ik ineens als een maffiabaas iedereen zou neersteken, maar okay.
Ik wist nog steeds niet waar ik was. Maar waar ik was, was al zo veel beter dan die hele kut oorlog thuis.
Plotseling kwam er een vrouw op een slee aanrijden. Mijn ogen werden groot. Het was een mooi tafereel en aan haar houding en kleding te zien, hield ze net zo veel van de sneeuw als ik deed. Ik grijnsde. Deze wereld werd maar mooier en mooier. Mijn blik bleef hangen op de mooie zwaarden. Al mijn schermlessen speelden af in mijn hoofd. Ik was altijd de beste geweest, en ik was er trots op.

---

I will keep watch.

De Witte Heks
'De witte heks' zegt het wezen op een minachtende toon tegen mij. 'Heks? Ik? Nee, nee, nee natuurlijk niet. Noem me maar de koningin' zeg ik terwijl ik mijn neus lichtelijk optrek. Ik kom wat dichterbij het wezen dat inmiddels haar zwaard heeft getrokken. 'Waarom dat zwaard? Ik ga je toch geen kwaad doen?' zeg ik waarna ik in de lach schiet en kort even lach. 'Grappig, niet?' Ik stop met lachen en kijk even wat het wezen probeert te verbergen. 'Kinderen? Is het heus? Zoons van Adam en Dochters van Eva?' Ik glimlach even vriendelijk naar hen. 'Kom maar dichterbij kinderen, ik bijt niet hoor' zeg ik zo vriendelijk mogelijk. Dit doe ik in een poging de kinderen voor mijn kant te laten kiezen. Zulke bijzondere kinderen kom je niet vaak tegen in Narnia namelijk. Ik geef mijn dienaar een gebaar dat hij even de speciale koekjes op moet halen. Koekjes waarmee ze voor altijd mij zullen dienen vanwege hun heerlijk verslavend effect. Het is net drugs. Een koekje en je wilt niets anders meer, een koekje en je bent voor altijd verslaafd, voor altijd in mijn macht. Ik pak de schaal met koekjes aan. 'Willen jullie een koekje?' vraag ik liefjes.

---

26 - 02 - '16

[ Ik moet gaan slapen. Sorreh. Als jullie wat posten richting de heks of what-so-ever dan zal ik proberen er in het weekend op te reageren (; ]

---

26 - 02 - '16

Slaapwel. (: Ik ga zo ook wel.

---

help

{Trusten! Ik moet nog aan school werken --'}

Eirena
De Heks -zelfs in gedachte weiger ik haar Koningin te noemen- begint lief te glimlachen, en begint op een lieve toon te praten die ik nog nooit uit haar mond heb horen komen. "Kinderen? Is het heus? Zoons van Adam en Dochters van Eva? Kom maar dichterbij kinderen, ik bijt niet hoor." zegt ze, en ze brengt een doos naar voren. Wat zal het zijn? Gif? Dat kan niet, deze kinderen zijn waar ze naar smacht. Ik durf te wedden dat geen haar op haar hoofd denkt aan de kinderen te vermoorden. En alweer; nog niet. Wat zouden het kunnen zijn? Ik begin meteen alle opties langs te gaan, tot ze de verlossende zin zegt. "Willen jullie een koekje?"
Even ben ik met stomheid geslagen. Koekjes? Van die.. knapperige lekkernijen? Meteen keert mijn onderbuik gevoel terug. "Nee!" Zeg ik met stemverheffing. Ik begin bijna te schreeuwen. "Eet ze niet," roep ik, en ik ren op Jadis af om de koekjes uit haar hand te slaan.

---

Tijd voor koffie.

Alwyn
Wyn bekeek in stilzwijgen het tafereel. Dat ene meisje stond hen nog steeds aan te staren. Wyn keek haar even met een brutale blik aan. Sceptisch, aangezien zijn wenkbrauwen in een frons stonden.
"De Witte Heks," had Eirena minachtend gemompeld.
"Heks?" zei Jadis verbaasd. "Nee, nee, nee. Natuurlijk niet. Noem me maar koningin." Eirena greep naar haar zwaard, waardoor Wyn in een reflex naar het zijne greep. Hij trok het echter nog niet.
"Waarom dat zwaard? Ik ga je toch geen kwaad doen?" vroeg Jadis onschuldig. Ze lachte even kort. "Grappig, niet?" Ze keek de Centaur even doordringend aan, en begon toen op een zoetsappige toon verder te spreken. "Kinderen, is het heus? Zonen van Adam en dochters van Eva? Kom maar dichterbij, kinderen. Ik bijt niet hoor," zei ze liefjes terwijl ze een doos naar voren bracht. "Willen jullie een koekje?"
Eirena zag er stomverbaasd uit. "Nee!" zei ze met stemverheffing. "Eet ze niet!" schreeuwde ze bijna. Ze rende - draafde paste in dit geval beter - op Jadis af en op dat punt trok Wyn zijn zwaard, zette het tegen Eirena's keel. Ze was een stuk groter dan hij was, dus in de eerste instantie priemde de punt van het zwaard instabiel op haar nek. Al snel werd Wyns grip steviger, en zodra Eirena zich zou verroeren zou haar keel doorgesneden zijn.
"Wow, wow, wow. Slecht idee, Eirena. Dat zou ik niet proberen als ik van jou was."

---

help

Olivia Meghan Fallon.
Met stomheid geslagen bekeek ik het tafereel. Wat was dit alles? Ik kon niet geloven dat dit echt was.
Half mens, half paard, een geheimzinnige jongen, een machtige vrouw.
Toen ik merkte dat ik de jongen nog aanstaarde, keek ik vlug weg, nadat ook hij het doorhad gehad en me een brutale blik toegeworpen had.
Mijn ogen schoten naar de grond, terwijl mijn wangen licht kleurden.
Toen echter het woord koekjes viel keek ik vlug op.
Koekjes?
Ik zag de smakelijke lekkernij in de handen van de vrouw, die er overigens best vriendelijk uitzag. De centaur hoorde ik nog tegensputteren, maar mijn aandacht was vol op het koekje gevestigd.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

( Wacht op mij!.... Als jullie het goed vinden komt Brennen Eirena reddden ^^.
Ik zal morgen schrijven. Ik ben vrijjjjj Nahja, ik ben heel eigenlijk 'ziek'

{Aww, beterschap!}

Dawn Snow

Koekjes...? Serieus?
Die centaur reageerde wel heel vaag. Maar het zwaard was in ieder geval mooi van deze Alwyn.
De koningin ( aangezien de centaur haar heks noemde, ging ik spontaan deze "heks" koningin noemen ) keek verwachtingsvol naar de koekjes.
Ik ging geen koekje pakken om twee redenen.
Één: Ik hield niet van zoetigheid. Echt, met een klein beetje suiker in het eten moest ik al kotsen.
Twee: Er waren overduidelijk "kanten" om te kiezen. En slappe koekjes zouden mij echt niet overhalen: Dat was ik al.
'Koekjes? Nee bedankt, als het mag wil ik liever nog even genieten van de sneeuw' zei ik tegen de koningin.
Ik keek haast gehypnotiseerd naar het zwaard van Alwyn. Man, wat een mooi zwaard!
Ergens voelde het fout, dat hij de centaur bedreigde. Die koekjes... Er was iets mis mee. Zoetigheid was nooit mijn sterkste punt, dus ik wist niet eens wat er normaal in zou moeten zitten.
Met veel moeite kon ik mijn blik afwenden van het zwaard en ik keek naar de sneeuw, die weer harder begon neer te dwarrelen. Ik glimlachte.
Sneeuw was mooi, en deze wereld dus ook.

[ bericht aangepast op 1 feb 2013 - 6:33 ]

---

I will keep watch.

Eirena
Vlak voor ik mijn doel heb bereikt, voel ik een scherp zwaard tegen mijn keel, en abrupt hou ik stil. Vanuit mijn ooghoek kijk ik naar de zwaardvechter. Wyn. Ik durf mezelf er niet uit te redden, straks verwond ik de kinderen nog; Plus het feit dat hij me hoogstwaarschijnlijk al neergestoken heeft voor ik mijn zwaard heb getrokken. Ook al ben ik een van de beste zwaardvechters van het bos, ik vertrouw de Heks en Wyn niet genoeg om te geloven dat ze eerlijk spelen. Mijn ogen dwalen naar de staf van de Heks, waar veel Narniërs aan hebben moeten geloven. De punt van het zwaard prikt in mijn hals en Vluchtig kijk ik rond naar de kinderen. Sommigen lijken vastbesloten niet te eten, maar anderen twijfelen. "Wat jullie ook doen. Eet die koekjes niet." Zeg ik, dwingend en smekend.

~Sorry voor het rare, korte stukje, maar ik zit op school ;P~

[ bericht aangepast op 1 feb 2013 - 9:25 ]

---

Tijd voor koffie.