~Powers~ - Speeltopics

Owkeej, dit is mijn 1e Topic dus: Be Kind With Me ;]

Goed, het gaat over een paar tieners (rond de 17) die ontdekken dat ze magische krachten hebben, maar nadat ze dat pas ontdekt hebben, worden ze gekidnapt en bevinden ze zich in een school(internaat) waar iedereen speciale krachten heeft, en waar ze speciale lessen krijgen om die krachten goed te kunnen gebruiken.

-Regels:
°De Tieners kennen elkaar niet voor ze gekidnapt worden
°Probeer je zo goed mogelijk in te leven
°Geen geruzie met de andere gebruikers
°That's it

Ik weet dat ik misschien niet zo duidelijk ben duuuus= vraag wat je wilt!

Tieners:
- Eliza Bennet~Kan Watersturen + Helende Krachten By Me
-
- Diana rosenberg~Helderziende, Kan communiceren met geesten en ziet Aura's By BeFree
- Allison Puck Roland~Gedachtenlezen+Illusionist By Besar
- Destiny Rose Montoya~Pijn veroorzaken By Malino
- Lacey Flore Jones~Maakt Krachten Sterker of zwakker By Arriver
- Aubrey-Jane Veréz~Necromancer By Neolaia
- Christopher James~Vuursturen + Heel sterk By Neolaia
- Daniel Smith~Onzichtbaar en Windsturen
- Jason Evermore~Telekinese By Neolaia
- Tyler Ryan Montez~Zielenverplaatser By Malino
-
Naam:
Karakter:
Leeftijd:
Extra:
Kracht/power:
En als je in een goede bui bent, liefst ook nog een fotootje
ps: Je mag ook een site geven waar ik de bio van je persoontjes kan zien

pps: De rollen van leerkrachten enzo zal ik wel doen als het nodig is


Ik hoowp dat je meedoet!!

[ bericht aangepast op 2 feb 2013 - 23:14 ]

---

Jump, and you will find out how to unfold your wings as you fall

Eliza Bennet ~ Watersturen + Helende krachten

Ik klauterde langzaam overeind en veegde zoveel mogelijk modder uit mijn gezicht. Pwaah, natuurlijk is alles bevroren behalve dit; dacht ik chagrijnig. Ik nam mijn inmiddels al helemaal doorweekte boekentas van de grond en stapte verder naar huis. Toen ik bij onze Ravenzwarte voordeur kwam stopte ik en stak mijn hand in mijn jaszak waar de sleutel had moeten zitten. ‘Goddamned!’ riep ik gefrustreerd uit. Waarschijnlijk lag de sleutel nog in die plas modder maar ik was te vermoeid om terug te gaan dus drukte ik op de bel. Na ongeveer 5 secondjes zag ik het gezicht van mijn moeder. ‘Wat is er in hemelsnaam met jou gebeurd Eliza!’ riep ze streng maar tegelijkertijd ook bezorgd. ‘Wel ik begon te lopen en ben toen in een plas gevallen.’ Antwoorde ik. Zuchtend streek ze een lok achter haar oren en hield de deur wat meer open zodat ik kon binnenkomen. ‘Ga maar vlug douchen anders krijg je het nog koud.’

Daniel Smith ~Windsturen + Onzichtbaarheid

Ik telde in mijn hoofd af; 5…4…3…2…1 GO En ik gooide het propje zo hard mogelijk tegen het hoofd van mevr. Hamers. Ze draaide zich razendsnel om en ik meende stoom uit haar oren te zien komen: ‘WIE GOOIDE?!’ zei ze briesend van woede. Ze keek naar beneden en pakte het briefje op, opende het en haar ogen werden zeer donker. Ze keek de klas dreigend aan:’Wie heeft dit briefje gegooid?’ Siste ze. Stilte, niemand bewoog. ‘Als de persoon die dit gegooid heeft niet zegt wie hij is dan krijgen jullie allemaal 25 bladzijdes tegen morgen!’ De hele klas kreunde en ik kreeg een immens schuldgevoel. Na een tijdje werd het ondragelijk en stond ik op: 'Ik Mevrouw.’ De hele klas hield gespannen zijn adem in op wat er zou volgen. Mevrouw Hamers stapte naar me toe, kneep heel hard in mijn schouder en leidde me zo de klas uit. ‘Leg dit maar uit aan de directeur, ventje.’ Lachte ze vals.

---

Jump, and you will find out how to unfold your wings as you fall

Destiny Rose Montoya

Opeens kwam Jason er ook bij en een glimlach verscheen op mijn gezicht. 'Hey.' zei hij kalm, 'Sup?' glimlach ik.
Opeens kwamen er nog een jongen en een meisje bij. Mhm, de eerste nieuwelingen die ik heb gezien vandaag... Jason leek de jongen te kennen..
'Dames,' begon Jason en ik kijk even op. 'Dit is Christopher, een oude vriend van me.' grijnsde hij. Ik glimlach weer, 'sup?' zei ik.
'Dit is Selene.' zei hij terwijl hij naar Selene wees. 'En deze schoonheid hier is Destiny.' zei hij en nu moest Christopher ook grijnzen.
'Slijmbal' lach ik en geef een plagend duwtje tegen Jason's schouder. 'Aangenaam ladies.' zei hij soepel en gaf ons vervolgens een kus op onze hand.
Ik grinnik zachtjes. Ik kijk even voor me uit en dan naar Christopher die een vlam uit zijn hand liet verschijnen. 'Cool.' zei ik met een kleine grijns.
'Ik, ga even random wat loopjes doen.' zei het meisje, ik wou net vragen wat haar naam was toen ze het al zei. Ik knik even en rek me uit.
'Dus... Wat hebben jullie zoal gedaan?' vraag ik en kijk de twee jongens even aan....

[ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 15:19 ]

---

El Diablo.

Selene Eva Quasé

Ik stak mijn hand op en grijnsde. 'Een cola light, zei je?' vroeg ik. 'Ik houdt niet zo van jongens die me respectloos behandelen. Ik wil een hele naam. Jason, ga jij eens wat te drinken halen' zuchtte ik en ik gebruikte mijn kracht op Jason. 'Daag Jason. Tot zo' grinnikte ik en ik liet Jason weg lopen, om een cola light te gaan halen. 'Dus Christopher, wat voor een zielige kracht heb jij?' vroeg ik hem. 'Vuur? Serieus? Knap, joh. Pyromaan dat je bent' mompelde ik hem. 'Jason komt zo wel terug. Ik ga even wat te eten halen. Laters' zei ik en ik liep weg.

[Kort stuk]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Jason Evermore.

Selene. Urgh, soms eh was ze gewoon een arrogant kind.
Ze had haar krachten op me gebruikt, mar ze was vergeten wat voor trucjes ik uiteindelijk had geleerd. Ik had een cola light van Brady's dienblad geplakt en er een euro voor in de plaats gezet. 'Dames. ' gaf ik als conclusie en toen ik haar zag lopen grijnsde ik. Die zal nog betaald krijgen.
Toch liep ik gewoon terug naar de tafel en gaf Des haar cola light. 'Dus, wat hebben jullir zo al gedaan?' Vroeg ze en ik haalde mijn schouders op. 'Niks bijzonders. '

(Kort stukje, sorry.)

Christopher James

Ik lachte naar Destiny, ik kan begrijpen waarom Jsson geen complimentje aan Selene gaf. Ik had het niet zo op arrogante meisjes, pit mochte ze hebben, maar arrogantie vond ik niks.
Blijkbaar kon ze mensen besturen? Gaaf denk ik? Denk niet dat je erg geliefd bent dan. Ze had Jason weggestuurd en ik knikte en bleef erna met Destiny alleen over.
'Dus, wat kan jij allemaal' vroeg ik toen. Ik had mijn krachten in principe al onder controle, gelukkig. Ik had mijn krachten al onder controle. Ik keek en er vloog een bal richting Destiny. Een voetbal en ik ving hem millimeters voordat hij bij haar aankwam. De bal was verpulverd in mijn hand maar dat msakte niks uit. 'Het spijt me ' zei ik snel en ik richtte me weer oo wat ze zou zeggen. 'Dus, je krachten. '
Ik glimlachte en na een tijdje kwam ook Jason weer terug met Drinken voor Destiny. 'Niets bijzonders.' Antwoordde hij op haar vraag. Ik knikte en lachte zacht. 'Ik werd wakker in een kamer. ' zei ik dodgewoon en zuchtte.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Destiny Rose Montoya


'Dus, wat kan jij allemaal' vroeg Christopher toen we alleen waren. Opeens kwam er een voetbal op me af, maar Christopher hield hem vlak voor me tegen. Ik keek even naar de verpulverde bal en ik lach kort. 'Dus, je krachten. ' zei hij weer en ik knik even. 'Vreselijke pijn bezorgen, kan je verlammen. Maar maak je geen zorgen, ik doe het alleen bij irritante mensen hoor.' knipoog ik. Ik grinnik kort en al snel is Jason er weer. 'Dankje sweetie' lach ik en neem snel een slok. 'Niks bijzonders. ' antwoorde Jason op mijn vraag, 'Ik werd wakker in een kamer. ' zei Christopher. Ik grinnik kort, 'Valt me nog mee, sommigen hier kregen zowat een hartaanval toen ze merkten dat ze niet meer thuis waren.' lach ik. Ik neem nog een slok en kijk kort om me heen. Al snel kijk ik weer terug naar de twee jongens voor me en ik sla mijn haar even over mijn schouder...

---

El Diablo.

Lacey Flore Jones
Ik loop door de plaats waar ik sinds net ben, hoe ik hier ben gekomen, ik weet het niet meer. Al snel zie ik een hele groep mensen. Ik sta stil en ik twijfel even, maar dan loop ik toch naar hun toe. Op een kleine afstand luister ik even naar hun gesprek, en al snel weet ik dat het over de verschillende krachten gaan van mensen. 'Deze mensen hebben dus ook een speciale kracht' denk ik bij mezelf. Ik loop terug en ga de plek waar ik nu ben verkennen. Al snel kom ik erachter dat ik op een soort van school ben. Ik zucht even en loop dan weer terug naar het groepje mensen, dan toch maar even kennis maken met die andere mensen. Ik loop naar het groepje mensen toe en ik begroet ze even.

---

That is a perfect copy of reality.

[Brookie --> Little]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Mag ik een meisje reserveren?
Alvast bedank (:

Nee toch niet geen tijd
Sorry

[ bericht aangepast op 30 jan 2013 - 19:58 ]

---

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

( Sorry had het gisteren weer rruk met school, ik reageer vanavond oke? )

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Christopher James.

'Vreselijke pijn bezorgen, kan je verlammen. Maar maak je geen zorgen, ik doe het alleen bij irritante mensen hoor.' knipoogt ze. We beginnen te grinniken en ik lach even. ´Zo een knap en onschuldig meisje die me vreselijke pijn kan bezorgen?' zeg ik dan verbaasd en ook ik knipoog. 'Geloof ik niet.' zeg ik dan met een halve grijns.
Jason zit erbij en ik lach even naar hem, maar al snel verdwijnt hij weer. 'Ik spreek je zo nog wel, ik ga even lopen.' zeg hij dan en hij gaat met z'n hand door Destiny's haar. 'Tot later kleine.'
Ik lach en schud mijn hoofd.
'Valt me nog mee, sommigen hier kregen zowat een hartaanval toen ze merkten dat ze niet meer thuis waren.' Ik schudde mijn hoofd. 'Nou, dan is heb ik het nog makkelijk.' Ik had thuis niks te zoeken. Mijn ouders waren verdwenen toen ik ongeveer 16 was. Twee jaar nu al, met een briefje waar ze me laten weten dat er iets zou gaan gebeuren waardoor mijn leven zou veranderen. 'Laat me zeggen dat ik erop was voorbereid.' Zeg ik dan en ik kijk haar met mijn grijs-blauwe ogen aan. Ik glimlach en kijk even om ons heen. 'Wil je me misschien een rondleiding geven?' vraag ik dan en leun even nonchalant met mijn stoel naar achteren.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Jason Evermore.

Als ik wil weglopen komt er een meisje bij ons staan, ik glimlach naar haar en ik groet haar terug. Even als Chris. 'Jason Evermore.' zeg ik dan en ik steek mijn hand uit. 'Christopher James.' hoor ik achter me Jason nog naar haar roepen en ik knik. 'Nieuw?' vraag ik dan aan haar en ik probeer haar een beetje op haar gemak te stellen.
Mijn blik dwaalt even af, maar dan concentreer ik me weer. 'Ik wou net weggaan, maar je kan wel meekomen?' zeg ik dan en ik haal mijn schouders op. Chris en Destiny zouden vast weggaan dus dat had geen in om bij hen te blijven. 'Wat zeg je ervan?'

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Sorry dat ik niet geschreven heb maar ik heb jullie waarschijnlijk al verteld dat ik op internaat zit?

Eliza Bennet ~ Watersturen + Helende krachten

Ik liep zachtjes de trap op terwijl mijn kousen een vuil slurpend geluid nalieten. Toen ik boven was opende ik vlug de deur van mijn kamer en stapte zo een beetje verder de badkamer in. Mijn kleren vielen in een hoopje naast me op de grond en ik stapte de douche in. *Hopelijk gaat er nu niet iemand het water gebruiken* dacht ik gefrustreerd, want als iemand hier water liet lopen werd het warme water van de douche opeens ijskoud en daar had ik nu even geen behoefte aan. Mijn hand draaide zich al om de doucheknop en ik nam het warme water hartelijk in ontvangst. Na een paar minuutjes genieten hoorde ik plots iemand die de WC doortrok. ‘Nee!’ riep ik uit, maar het was te laat. Ik kon al BIJNA voelen hoe het koude water op mijn huid druppelde en ik zette mijn handen beschermend boven mijn hoofd. Maar het kwam niet. Ik keek verbaasd naar boven en zag hoe het water stil boven mijn hand zweefde.

Daniel Smith ~Windsturen + Onzichtbaarheid

‘Mevrouw, kunt u me ook loslaten alstublieft?’ vroeg ik een beetje knorrig. ‘Jaja en dan weglopen zeker, niet bij mij hoor. ’zei ze nog altijd in haar nopjes. Moest die ouwe feeks me nu echt naar de directie brengen, stom mens. We stapten verschillende hangen door en stopten dan uiteindelijk voor de deur van de directeur. Ik begon te beven, want ik was nog nooit bij de directeur beland. Niet dat ik altijd braaf was maar meestal was ik subtiel, maar deze keer. Mvr. Hammers keek me smalend aan en drukte toen op de bel. Terwijl ze dit deed liet ze me los. *Eindelijk* Dacht ik nogal chagrijnig. Toen ik de deur hoorde opengaan was ik echt verschrikkelijk bang, ik wou echt door de grond zakken, of nog beter verdwijnen. Plotseling draaide Mevr. Hammers verschrikt mijn kant op: ’Hij is weg! Waar is hij nou weer heen.’ Wat zei ze nu weer ik stond toch gewoon hier? In de deuropening zag ik dat Mr. De directeur eventjes heen en weer keek terwijl hij zijn blik over mij liet glijden. ‘Mevr. Hammers er is hier echt niemand.’

---

Jump, and you will find out how to unfold your wings as you fall

( malino..?)

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Lacey Flore Jones
Een jongen die bij het groepje staat begroet me terug. Daarna stelt hij zich voor, 'Jason Evermore' zegt hij. De jongen achter hem stelt zich dan ook voor. De jongen die Jason heet steekt zijn hand uit, ik steek ook mijn hand uit en stel mezelf ook voor. 'Lacey Jones' zeg ik glimlachend tegen hem. 'Nieuw?' vraagt hij dan aan mij. 'Ja, ik ben nieuw, jij?' beantwoord ik zijn vraag dan. Dan vraagt hij weer 'Ik wou net weggaan, maar je kan wel meekomen?' en hij haalt zijn schouders even op. Ik wil net reageren als hij verder gaat met praten. 'Wat zeg je ervan?' vraagt hij. 'Ik vind het goed hoor' beantwoord ik zijn twee vragen.

---

That is a perfect copy of reality.

Neolaia schreef:
Christopher James.

'Vreselijke pijn bezorgen, kan je verlammen. Maar maak je geen zorgen, ik doe het alleen bij irritante mensen hoor.' knipoogt ze. We beginnen te grinniken en ik lach even. ´Zo een knap en onschuldig meisje die me vreselijke pijn kan bezorgen?' zeg ik dan verbaasd en ook ik knipoog. 'Geloof ik niet.' zeg ik dan met een halve grijns.
Jason zit erbij en ik lach even naar hem, maar al snel verdwijnt hij weer. 'Ik spreek je zo nog wel, ik ga even lopen.' zeg hij dan en hij gaat met z'n hand door Destiny's haar. 'Tot later kleine.'
Ik lach en schud mijn hoofd.
'Valt me nog mee, sommigen hier kregen zowat een hartaanval toen ze merkten dat ze niet meer thuis waren.' Ik schudde mijn hoofd. 'Nou, dan is heb ik het nog makkelijk.' Ik had thuis niks te zoeken. Mijn ouders waren verdwenen toen ik ongeveer 16 was. Twee jaar nu al, met een briefje waar ze me laten weten dat er iets zou gaan gebeuren waardoor mijn leven zou veranderen. 'Laat me zeggen dat ik erop was voorbereid.' Zeg ik dan en ik kijk haar met mijn grijs-blauwe ogen aan. Ik glimlach en kijk even om ons heen. 'Wil je me misschien een rondleiding geven?' vraag ik dan en leun even nonchalant met mijn stoel naar achteren.

Destiny Rose Montoya

Hij begint te grinniken en vervolgens lacht hij even. ´Zo een knap en onschuldig meisje die me vreselijke pijn kan bezorgen?' zegt hij verbaasd en knipoogt dan. Grinnikend knipoog ik. 'Geloof ik niet.' zegt hij met een halve grijns. 'Moet ik het bewijzen?' grijns ik. Opeens gaat Jason met mijn hand door mijn haar en ik piep even. Mijn haar was heilig en dat wist hij! 'Tot later kleine.' zegt hij nog en ik mompel wat. Christopher lacht en schud zijn hoofd terwijl ik mijn haar goed doe.
Hij schudde zijn hoofd weer, 'Nou, dan is heb ik het nog makkelijk.' zegt hij en ik kijk hem aan. Ik knik even, ik was blij dat ik thuis weg was. 'Laat me zeggen dat ik erop was voorbereid.' zegt hij. 'Ik ben blij dat ik thuis weg ben, geen pa, een verslaafde ma, en een broer die ook altijd weg was.' mompel ik. Hij glimlach en kijkt om zich heen. 'Wil je me misschien een rondleiding geven?' vraagt hij en ik knik even. 'Sure.' zeg ik en sta op. 'Let's go' glimlach ik..

---

El Diablo.