The Day After Tomorrow - One Direction [1] - Speeltopics

Het is precies 21-12-13, één jaar later dat de Maya's hadden voorspeld dat de wereld verging. Ze hadden het mis, het was een jaar later. Aardbevingen, tsunami's en noem maar op vernietigen de aarde en er blijft nauwelijks iets over. Vijf meisjes en vijf jongens hadden het overleefd omdat ze met wat geluk in een grote bunker van de leger zaten. Het was een bunker van de tweede wereldoorlog en die had het ook nog overleefd. Er waren vijf bunkers verspreid over de hele wereld. Amerika, Engeland, Rusland, China en Argentinië. In elke bunker zaten één meisje en één jongen. Na de aanslag krijgen ze elk een bericht via de bunker. Was dit gepland? De Amerikaanse President en de koningin van Engeland brengen het bericht over naar de tieners. Er is maar één oplossing, ze moeten naar Engeland om te overleven. Daar is een grotere en sterkere bunker geplaatst voor noodgevallen.


Indeling bunkers

Rusland
Louis Tomlinson
Demetria Avalon Smith

Argentinië
Harry Styles
Louisa Macenza Fischer

Amerika
Liam Payne
Paigelyn ‘Paige’ Channary Butterfly

Engeland
Niall Horan
Joya Camille Ashley Wakefield

China
Zayn Malik
Seyoung Xi Chan

Jongens

- Zayn Javadd Malik: Gereserveerd door Alloveryou
- Niall James Horan: Depay
- Liam James Payne: Gereserveerd door Adores
- Louis William Tomlinson: Nessje
- Harry Edward Styles: DeGeneres

Meisjes

- Louisa Macenza Fischer - Curlies
- Seyoung Xi Chan - Purrfect
- Joya Camille Ashley Wakefield - xElounor
- Demetria Avalon Smith - Alloveryou
- Paigelyn ‘Paige’ Channary Butterfly - Rider

Regels

- 16+ mag, houd het netjes
- Alleen Curlies en Purrfect maken de nieuwe topics
- Twee personen per persoon. Een jongen en meisje
- Geen Mary-Sue's
- Wees aardig en beleefd
- OOC tussen haakjes [] // || etc.
- Een minimum van twee hele regels.

Note!
Sommige mensen moeten hun rollen nog invullen.



Het begin :
Jullie moeten een weg vinden naar de bunker. De bunker kan overal zitten, in de duinen, ergens in de bergen, ergens in de stad etc. Jullie kunnen dit het best samen doen als je steeds wilt posten. Maar je kan ook individueel een weg vinden naar de bunker, wat jij het liefst hebt.

[ bericht aangepast op 2 jan 2013 - 15:38 ]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

[MIJN TOPICJES]

---

Do what people say you can't.

{Mijn topics, moet nu alleen weg - - ' }

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

[Mijn topics.]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Dinaggo schreef:
[Mijn topics.]

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

(Mijn topics)

---

Happy Birthday my Potter!

{hoe gaan we beginnen? Ik weet het al}

[ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 13:10 ]

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

[Gaat deze rpg nog door?]

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Depay schreef:
[Gaat deze rpg nog door?]

[Lieve schat, we kijken even hoe we moeten beginnen]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Seyoung Xi Chan

Ik rende met een grote groep mensen mee. Het was waar. De wereld verging. 'Eerst de kinderen!' werd er geroepen. Er waren aardbevingen, tsunami's, tornado's etc. Lijken lagen overal. Mensen bloedden, waren gewond, verdronken, etc. Allemaal gebeurde het voor mijn eigen ogen. Toen ik ergens een bunker verscholen zag, twijfelde ik geen moment. Het was dan wel nog zo'n paar meter verder op, maar ik haalde het nog. Na een minuut hard rennen was ik er en gooide ik de deur open. Snel glipte ik erin, deed de deur op de sloten en verschool me in een hoekje dat me veilig leek. Nu nog zien te overleven. Tranen vloeiden over mijn wangen, vielen uit mijn ooghoeken. Mijn ouders waren overleden. Mijn hele familie. Onschuldige mensen, onschuldige kinderen.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Dat stond er al 2 dagen boven, maar dat maakt niks.]

Niall James Horan
Huilend rende ik door de straten van Londen heen, tranen stroomden in stortvloed over mijn wangen. Vrouwen schreeuwden de namen van hun kinderen, en daarop volgend mannen weer de namen van hun vrouwen. Tijd om om te kijken had ik niet, ik moest hier zo snel mogelijk weg. Iedereen had dit vorig jaar verwacht, en toen er niks gebeurd was, was het de grootste onzin ooit genoemd. Niemand had er meer aan gedacht, en vandaag, precies een jaar later, hadden we alle voorzorgsmaatregelen, die we toen hadden genomen, opnieuw moeten nemen. Ik kon niet omkijken, alleen hopen dat mijn ouders en mijn broer me volgde. Niks boeide me nog, alleen dat ik en mijn familie hier weg moesten. Overal hoorde ik mensen schreeuwen, huilen, gillen van verdriet en angst. Kinderen en ouders lagen wachtend op hun dood op en naast de weg, de hoop om te overleven hadden ze al opgegeven. Maar ik moest en zou het overleven, geen idee hoe, maar ik moest wel.. Ik zag hoe mensen voor mijn neus in elkaar stortte en hoe ze in de verte dood op de grond vielen door de zware aardbeving, de tornado en misschien nog wel de tsunami die zou komen. Huilend zocht ik mijn weg door de menigte die probeerde te ontsnappen. Ik moest hier weg, en wel nu.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Louis William Tomlinson
"Kom! Kom gewoon!" Ik trek aan de arm van mijn zusjes. "Hij is dood, wij moeten weg!" Ze blijven aan de hond trekken. "Louis, laat ze... We gaan allemaal dood!" Ik schud mijn hoofd en trek weer aan hun armen. Ineens komt er een golf, een hoge golf. Ik spoel mee. "Mam! Let op ze, duik onder, ga op het dak staan. Let gewoon op ze!" Ik spartel wat niet werkt. Na een tijdje kan ik me vastgrijpen. Ik klim naar het droge en loop een stuk. Dit kan gewoon niet waar zijn, alles wat gebeurt. Ik zie iets uitsteken en ren er naar toe. Ik sleutel aan het slot en klim naar binnen. Snel doe ik de deur weer dicht en loop naar binnen. Een bunker. Ik loop naar een hoek en ga zitten. Ik trek mijn knieeën op en sla mijn armen er om heen. "We gaan niet dood, ze overleven het." Fluister ik tegen mezelf.

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Joya Camille Ashley Wakefield

Ik moest moeite doen om mijn tranen in te houden. Gelukkig was ik nog dicht bij huis. Ik probeerde er heen te lopen maar een tornado hield de tegen. Zo snel als ik kon rende ik weg. Weg van huis. Naar de andere kant van de stad. Ik liep door de straten van Londen. Ik kon mijn tranen niet meer bedwingen. Alsof er flessen water in mijn ogen zaten liep het eruit. En als ik ze weg veegde kwamen ze twee keer zo hard terug. Mijn moeder en broertje zaten nog in ons huis. Ik draaide me om, om terug te lopen. ''Nee Joya.'' sprak ik mezelf toe. ''Je gaat zelf onderdak proberen te zoeken.'' Ik zuchtte en liep weer door. Het was een beetje een straatje waar ik niet zo snel zou komen. Er lag een zwerver bij een grote container. Hij lag daar, zonder adem te halen. Ik keek even rond. Hier was blijkbaar al een kleine aardbeving geweest. Overal lagen stukken hout, scherven en veel stof. Met mijn hoofd naar beneden liep ik door. Ik moest en zou iets vinden waar ik kon schuilen.

---

Do what people say you can't.

Harry Styles.
Alles was verwoest. Overal zag je grote stofwolken, mensen huilden om hun kinderen die ze nooit meer te zien zouden krijgen. Alleen bleef ik er nog behoorlijk kalm onder, ik had geen idee hoe het kon, maar het deerde me niet zo. Ik had er nooit zo in gelooft dat de wereld zou vergaan, maar wie weet kwam het toch uit. Mijn moeder en zus waren direct helemaal hysterisch geworden en gevlucht. Ze hadden niets een gevraagd of ik mee wilden, me gewoon achter gelaten en nu liep ik hier door de straten, waar alle jammerende mensen om me heen liepen. Ik werd er een beetje gek van. Konden ze niet gewoon allemaal stoppen? Oke, ik snap dat ze niet blij zijn, maar kom op, het gaat wel weer over. Ik schudden mijn hoofd heen en weer en kwam bij het einde van de straat, waar er alleen nog maar stof en rook te zien was. Met mijn arm voor mijn mond liep ik gewoon stug verder, uiteindelijk kwam ik terecht in een bos.
Vreemd keek ik om me heen. Hoe kwam ik hier nou weer in hemelsnaam? Nou ja, hier had ik tenminste geen last van jammerende mensen, schreeuwende kinderen of stofwolken. Een krakend takje maakte me naar links kijkend, ik kuchte ongemakkelijk en richtte mijn blik erop. Een klein grijs hoekje verscheen achter de bomen, ik beet op mijn lip en liep erop af. Een bunker, of iets in die richting. Ik liep een paar rondjes om het ding heen en kwam tot de conclusie dat het echt een bunker moest zijn. Ik zochte de ''deur'' op en trok deze wild open, waarna ik 'm achter me liet dichtvallen en mezelf daar op de grond neer liet zakken. Eens zien als ik er over een paar uur uit zou komen hoe de wereld er dan uit zou zien.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

(gelukkig nieuwjaar)

---

Happy Birthday my Potter!

[Dinaggo -> DeGeneres]

---

stay safe because I like being alive at the same time as you