RPG || Living is the only price - the Hunger Games - Speeltopics

- Je schrijft posts van minimaal drie regels
- Maximaal 2 personen. Niet hetzelfde District of baan.
- Graag alles invullen in het lijstje.
- Foto's van bekende mensen mogen.
- Iedereen weet hoe het spel gaat, niemand weet meer dan de ander.
- Mentoren zijn 18+
- Opgelet: Net zoals in de Hunger Games ben je dood, blijf je dood. Je kan niet op de een of andere magische reden weer tot leven komen.
- Je kan niet voor een ander bepalen wat hij doet. Zoals: "Ik schoot de pijl, die doodde hem meteen." Misschien dood hij hem net niet. Wel realistisch en eerlijk spelen

Uitleg Arena:
Gebied: Het is een bosachtig gebied. Aan het einde van de arena staan hoge bergen. Precies in het midden is een meer, verder zijn er nog een paar kleinere riviertjes.
Tempratuur: 's Morgens is het ong. 10 graden, 's middags 15 tot 20 graden, 's avonds 5 graden.
Pas op: In de bergen is het twee keer zo koud.

Roluitleg
Spelmaker: De Spelmaker heeft een groot deel van het spel in handen. Als het spel te langzaam gaat, zorgt de Spelmaker ervoor dat het spel sneller gaat. Hij/Zij kan bijvoorbeeld het bos voor een deel in de brand zetten, de rivier droogleggen, of dodelijke dieren in het spel brengen.
Tributen: De Tributen worden na de trainingsdagen in een arena gezet, om daar te vechten tot de dood. De laatste overlevende wint het spel.
Mentoren: De Mentoren helpen de Tributen zich voor te bereiden op het spel. Ook bepalen ze wat ze kopen en geven aan hun Tributen.

Spelmaker: Liz Harkness (Ianto)


District 1 - Luxeartikelen:

Mentor:

Tributen:
- Rosa Angel Diamand (glimmur)
-

District 2 - Wapens:

Mentor:

Tributen:
- Jillana Alexys Fox (Malino)
- Noah Shaw (Bastard)

District 4 - Visvangst:

Mentor: Daphne Bree Grayson (Pebble)

Tributen:
- Flora Sarah Skyes (Ruexx)
-

District 6 - DNA manipulaties & mutaties:

Mentor:

Tributen
- Helena Jackson (Ianto)
-

District 7 - Hout:

Mentor: Vector Robert Banner (Bastard)

Tributen:
-
- Nathaniel Aiden Delouris (Malino)

[ bericht aangepast op 31 dec 2012 - 11:44 ]

---

"You can't avoid death, when you're digging your own grave."

// Als je twee mensen hebt en je weet bij eentje even niets, hoef je niet perse met die te schrijven. Maar dat karakter niet nooit meer gebruiken (behalve als die dood is...) \\

Liz Harkness Spelmaker
De meeste Boetes waren afgelopen. Sommigen boden zichzelf aan, anderen stonden versteend van schrik. Maar dat was normaal. Zoals ik al verwacht had, was er bij de 'Beroeps-Districten' weer opschudding gekomen. Ik moet er eens iemand heen sturen, want het is verboden om voor de Hunger Games te trainen. De Hunger Games zijn onnodig, vind ik. Ze hebben de boodschap nu wel gekregen, geen opstanden meer. Dat bericht hadden ze al gekregen nadat District 13 met de grond gelijk werd gemaakt. Ik liep naar de Controle Kamer en vroeg of alles gereed was. Ja, was het. We konden de tributen deze week dus goed ontvangen.

---

"You can't avoid death, when you're digging your own grave."

Micheal Dumont ||4||
Na het filmpje die ze ieder jaar tonen is het tijd voor de meisjes. De vrouw liep naar de meisjes bol en graaide er een briefje uit.
'Florah Sarah Skyes' zei de vrouw.
Ik kende die naam van ergens,van waar weet ik niet precies.Ik kijk mijn kleine broer even aan en dan naar de vrouw die nu naar de jongensbol gaat.
Enkele luttele seconden gaan voorbij en ze heeft het briefje al.
Ik hoopte nu echt dat verschillende mensen zich zouden aanbieden. "Micheal Dumont." zei de vrouw en keek naar het plubliek.Het wasd muistil en langzaam loop ik de menigte uit richting het podium. Vast de eerste keer in jaren dat niemand zich biedde.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Daphne Bree Grayson - mentor district 4.
Bijtend op mijn lip zat ik in de trein, die stil stond op het perron van 4. De tv stond aan, de boete was erop. Ik dwong mezelf te kijken, om te kijken wat voor concurrentie mijn tributen zouden hebben. Wie mijn tributen zouden zijn. Twee jongeren van 16 jaar, tenminste, ze leken beiden 16. Met moeite keek ik naar de televisie. Ik was ook 16 toen mijn naam getrokken werd. Integendeel tot de andere twee beroepsdistricten waren er maar weinig vrijwillige aanmeldingen in district 4. Vlug zette ik de tv uit toen ik zag dat de tributen afgevoerd werden. Ik stond op en controleerde de slaapcoupees even. Daarna ging ik bij de buitendeur staan, zodat ik de twee angstige kinderen kom verwelkomen.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Liara Wood || District 10
Langzaam gleed de hand van het Capitoolmens de bol met alle meisjes namen in. Ik balde mijn vuisten. Als ik getrokken werd, dan zou ik vechten, alleen al om... 'Liara Wood,' kwam uit de mond van het mens dat nu voor ons op het podium stond. Het bleef stil. Zonder ook maar enige emotie te vertonen, liep ik naar het podium. Shit. Ik had dan wel van die stoere gedachtes, maar in werkelijkheid was ik een stuk laffer dan ik me voordeed. Inmiddels was de naam van de jongen bekend gemaakt. 'Jason Wakefield,' werd er nu over het plein geroepen. Ik keek hem aan. Ik had hem eens gezien, zonder te beseffen wie het was. Hij was lang, met blond, golvend haar, en altijd op zoek naar aandacht, vooral van vrouwen. Ook nu keek hij om zich heen, om zeker te weten dat iedereen hem zag. Hij grijnsde naar mij. Ik staarde hem aan. Ik had de neiging om met mijn ogen te rollen. Ik zou hem laten zien dat hij niet van iedereen aandacht kon krijgen.

---

"Let's say I meet an alien, who, lucky enough, could speak English" - Vsauce, Youtube

(mijn topics)

---

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

Florah Sarah Skyes || District 4
Even voelt het alsof de wereld om mij heen instort. Dit was niet de bedoeling, denk ik bij mezelf. Ik moet mezelf aanbieden en niet getrokken worden! Snel herstel ik mezelf en loop ik langzaam naar het capitoolmens. Terwijl ik nog aan het natrillen ben, graait het capitoolmens in de jongens bol. 'Michael Dumont' zegt ze. Mijn ogen zoeken in de menigte naar Michael. Al snel heb ik hem gevonden. Ik heb hem wel eens gezien, maar ik weet niet wanneer. Hij ziet er wel sterk uit, dus dat vergroot mijn kansen. Michael kijkt alsof hij niet kan bevatten wat er net gebeurt is, hij was zeker niet van plan om zichzelf aan te bieden. Het capitoolmens vraagt of er nog vrijwilligers zijn. Die zijn er niet. Ik haal opgelucht adem, ik zou het verschrikkelijk vinden als iemand zich nu aan zou bieden.

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Noah Shaw - District 2
Noah grijnsde toen alle meisje zich meteen aanboden als vrijwilliger. Hijzelf zou beleefd afwachten wie er gekozen werd en dan pas naar voren stormen om zich aan te bieden. Verder waren er toch geen jongens die hen zouden aanbieden, dat had Noah gehoord op school. De vrouw van het Capitool die er alweer belachelijk uitzag dit jaar stelde de vrouwelijke tribuut, die blijkbaar Jillana heette, een aantal vragen en liet toen terug naar de bokaal om de jongens tribuut te trekken. Noah kende Jillana wel, hij zag haar vaak trainen en ze was erg goed. Maar tot de trekking wist hij haar naam niet eens. De vrouw van het Capitool tuitte haar lippen en trok zorgvuldig een briefje uit de bokaal. Het was zijn naam niet maar Noah duwde de andere jongens opzij en liep langzaam en zwijgend naar voren. "Ben jij Samuel?" vroeg de vrouw en Noah schudde zijn hoofd. "Noah Shaw. Ik bied me aan als tribuut."

---

kindness is never a burden.

Micheal Dumont ||4||
Toen ik het podium op was en naast de vrouw van het capitool was gaan staan vroeg ze nog of iemand zich wou bieden.Helaas voor mij was er niemand.
Ik probeerde mijn angs niet te tonen en schudde de hand van het meisje toen de capitool vrouw het zei.
Ik was een soort van verdoorfd van angst,ik zei niets ik hoorde maar half wat de anderen zeiden en ik deed wat ze zeiden,zonder dat ik het echt door had.
Ik zou eerst 3 minuten hebben om met mijn familie te praten afscheid van ze te kunnen nemen.
De mensen in witte pakken lijde ons elk naar een kamer,die veel luxueser was dan mijn huis.
Kussens en een zetel en veel boken waren hier te vinden. Ik zucht zachtjes en langzaam verdwijnt de verdoving wat.
Ik hoorde gekraak van de deur en mijn kleine broer komt al huilend naar me afgerent om zich aan mij vast te klemmen en smeekte me niet te gaan.
Mijn vader en moeder bleven zwijgend toekijken op de achtergrond.Langzaam sla ik mijn armen om Mathews tere lichaampje en knuffel hem even.
Ik ging dit kunnen ik moest wel.We waren tenslotte een districkt die normaal bij de beroeps hoorde.
Algauw was de tijd om en had ik nog een klein beeldje van een visje van mijn vader gekregen.Ik moest een districs aandenken hebben zei hij nog voordat ze naar buiten gesleurd werden,voor mijn broer was het nog echt zo ook.
Ik stond op en ging de kamer uit,we gingen nu naar het capitool gestuurd worden via trein volgens mij en ook gingen we onze mentor ontmoeten.


Samuel Clarckson ||1||
Eindelijk kwam de capitool vrouw aan dit jaar had ze haar haar nog vreemder gezet dat ik er bijna van moest lachen.
Ik balde mijn vuisten even voor dit jaar wilde ze indeplaats van dames eerst ,de heren eens eerst doen,wat ik totaal niet erg vond.
Ze liep naar de bokaal toe en klemde een briefje tussen haar vingers en las de naam,natuurlijk waren er veele die zich aanboden,maar dit was mijn jaar.
Ik duwde de anderen aan de kant en holde naar het podium en sprong er op."Ik bied me aan als tribuut."grijns ik naar de vrouw.Ze leek totaal niet verast ,want zoiets gebeurde bijna ieder jaar.Ik deed dit voor de eer en voor de eer van mijn familie.Mijn vader had jaren geleden the hunger games gewonnen,en ik wilde het een familie traditie maken."Goed en wat is je naam jongeman."vroeg ze dan met een glimlach."Samuel Clarckson."zei ik trots en keek dan naar de meiden,wie werd mijn districsgenoot?

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Rosa Angel Diamand || district 1
ik hoor iemand gillen, het is mijn zusje, het is haar eerste boete en zij is vast bang dat ze getrokken word. ik weet dat er in ons district altijd wel iemand die ouder is en al een heel leven heeft getraind zich vrijwillig aan gaat bieden. maar als ik getrokken word is het een ander verhaal. omdat ik al heel lang train gaat niemand zich bij mij vrijwillig aanbieden. ik troost haar: "het komt allemaal wel goed, ik weet zeker dat je niet getrokken word, maar wat gebeurde er precies in je droom?" vraag ik haar daarna, zij antwoord: "ik werd getrokken bij de boete maar op de een of andere manier werd jij daarna vermoord en ik bleef leven". ik wist direct wat dat betekende maar zij niet dus ik maakte me niet al te druk. ik pakte haar jurkje, een crèmekleurig kanten jurkje, voor haar en zei dat ze hem maar aan moest trekken. daarna loop ik naar mijn eigen kast en pak een rood jurkje, ik trek hem aan en doe mijn haar. daarna kijk ik naar mijn zusje doe haar haar en zeg tegen haar dat ze alvast haar schoenen aan moet trekken. ik weet dat mijn ouders allebei nog liggen te slapen en dat waarschijnlijk bij de boete ook nog steeds doen. dus ik pak stil mijn eigen schoenen en loop naar mijn zusje en samen lopen we naar het plein. daar is al een hele groep mensen. als we ons ingeschreven hebben. ga ik achteraan en mijn zusje vooraan staan. er komt een vrouw het podium oplopen. "welkom, welkom, welkom" zegt ze en als vervolg laat ze ons een filmpje zien. als het filmpje afgelopen is. zegt ze: "prettige hongerspelen, en mogen jullie kansen immer in hun voordeel zijn, en zoals gewoonlijk meisjes eerst." ze loopt naar de grote glazen bol en pakt een briefje. "mikayla Zoë Diamand" leest ze voor. ik weet direct dat dat mijn zusje is en ze kijkt mij aan. het eerste dat in me opkomt is: dit is haar droom, zo heeft ze het voorspelt. daarna zeg ik: "ik bied me aan" ik weet dat Mikayla en ik allebei weten dat dit van te voren gepland was door iemand die speciaal daarvoor contact heeft gemaakt met mijn zusje. ik hoop nu echt dat het stukje van mijn dood niet goed voorspelt is. ik loop naar voren en wacht tot de vrouw het briefje voor de jongen trekt.

---

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

.

[ bericht aangepast op 24 dec 2012 - 16:30 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Samuel Clarckson ||1||
Eindelijk kwam de capitool vrouw aan dit jaar had ze haar haar nog vreemder gezet dat ik er bijna van moest lachen.
De meisjes werden getrokken ,maar ik was allang in gedachten verzonken,tot ik wakker werd gehaald door de stem van de vrouw die de nam riep van het meisje."Mikayla Zoë Diamand" Mijn blik glijd richting de meisjes ,waar er iemand zich al aanbood.Ik kende haar als Rosa,ze zat in mijn school.Ze liep naar het podium toe en wachtte toen ook af net als iedereen naar de jongens bol.
Ze liep naar de bokaal toe en klemde een briefje tussen haar vingers en las de naam,natuurlijk waren er veele die zich aanboden,maar dit was mijn jaar.
Ik duwde de anderen aan de kant en holde naar het podium en sprong er op."Ik bied me aan als tribuut."grijns ik naar de vrouw.Ze leek totaal niet verast ,want zoiets gebeurde bijna ieder jaar.Ik deed dit voor de eer en voor de eer van mijn familie.Mijn vader had jaren geleden the hunger games gewonnen,en ik wilde het een familie traditie maken."Goed en wat is je naam jongeman."vroeg ze dan met een glimlach."Samuel Clarckson."zei ik trots en keek dan naar Rosa

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Rosa Angel Diamand || district 1
als ik op het podium sta word de jongen getrokken, er word iemand omgeroepen, maar bijna alle jongens van 16 jaar en ouder bieden zich vrijwillig aan. uiteindelijk vind een jongen met ravenzwart haar, die ik wel ken van school, de kans om zich aan te bieden en op het podium te lopen. hij heet Samuel Clarckson en was er erg trots op dat hij mee mocht doen. ik wist dat dat altijd zo was in district 1, 2 en 4. maar ik had me vooral aangeboden voor mijn zusje en niet om de familie eer te redden. het speelde wel mee, maar mijn zusje was nog jong, en zij kon zeker niet winnen en de familie trots maken, maar ik misschien wel. de vrouw geeft aan dat we naar binnen mogen om daar op ons afscheidsbezoek te wachten. en daar ons alvast voor te bereiden. als ik in een kamer zit hoor ik de deur opengaan. daar staat mijn zusje zonder onze ouders. ze komt huilend naar me toe en zegt; "je moet winnen, maar als je dat niet doet, ik blijf altijd van je houden en ik ga dit nooit vergeten, heel erg bedankt" "geen dank" antwoord ik "elke zus zou dat doen, en ik blijf ook altijd van je houden". als ik dat gezegd heb, komt een vredesbewaker naar ons toe om te zeggen dat Mikayla weg moet. voordat ze gaat geeft ze me nog snel mijn kettinkje, die ik ooit van haar heb gekregen op mijn verjaardag, en zegt: "bewaar je kettinkje goed, misschien geeft het je ooit nog eens geluk". als ze dat gezegd heeft geeft ze me een kus en loopt de kamer uit. voordat ze nog zo jong is kan ze zich best goed houden. ik weet dat ze verdriet heeft, maar volgens haar hoeft de buitenwereld dat niet te weten..

[ bericht aangepast op 24 dec 2012 - 17:43 ]

---

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

Helena Jackson District 6
"Mama, niet huilen. Het komt wel goed. Ik zal vechten tot het einde van de Games. Ik zal me niet zomaar gewonnen geven." Maar mijn woorden lieten haar alleen maar meer huilen. Ik gaf mijn vader en mijn broertje een dikke knuffel. "Zorg goed voor jezelf," zei mijn broertje. "Doe ik. Pas jij goed op pap en mam. Dan zorg ik ervoor dat ik voor mezelf zorg." Ze vertrokken. Een traan liep over mijn wang. Ik besefte maar al te goed, dat de kans dat ik de Games zou overleven erg klein was. Ik kon nog niet eens een muis doden, hoe zou ik ooit kunnen vechten voor mijn leven? Maar zoals ik al vaak had gezien, de Games veranderd mensen. Ik werd bij mijn arm gepakt en meegesleept naar de trein. Ik werd erin gezet en ik liet mijn District achter me.

Liz Harkness Spelmaker
"Geef die man een cola!" riep ik. Ik was gestrest. Sommige dingen waren nog niet klaar. (Gelukkig de arena wel.) ik draaide me om. "Staan alle wapens al klaar?" "Ja, mevrouw," was het antwoord. Het enigste wat nog geregeld moest worden waren de extra controles in de Controle Kamer. "Aan de kant." Ik duwde een paar vrouwen aan de kant. Hun make-up was verschrikkelijk. Ik droeg geen make-up, alleen gouden nagellak. "Kev, zijn er nog problemen?" Waarom moest ik dit altijd doen? Waarom checkte niet iemand anders het. Het was vreselijk stressvol. Gelukkig waren er geen problemen en waren we klaar voor de spelen. Op de schermen zag ik dat sommige treinen vertrokken waren, klaar stonden om te vertrekken, of dat mensen nog afscheid namen. Maar de boetes waren zo goed als afgelopen. (Niet alle, maar toch.) Ik draaide me om naar de anderen in de kamer. "Fijne Hunger Games en mogen de kansen u immer gezind zijn!"

[ bericht aangepast op 24 dec 2012 - 17:09 ]

---

"You can't avoid death, when you're digging your own grave."

Jillana

Al snel was alles afgelopen en had ik de tijd om gedag te zeggen tegen mijn familie. Geen afscheid, ik ga toch niet dood. Eenmaal in de kamer kijkt mijn vader me trots aan en mijn twee zusjes en broertje kijken me aan alsof ik hun grote voorbeeld ben. Ik lach even en al snel komt mijn vader naar me toe gelopen. 'Goed gedaan meid, gewoon op dat podium stappen en zorgen dat niemand anders je plek in neemt' grijnst hij. Ik lach even en knuffel hem snel. 'Hier, een aandenken. Het bracht je moeder geluk en jouw ook. Niet dat je het nodig hebt je wint gemakkelijk' zegt mijn broertje en hij rommelt even in zijn zak. Ik glimlach even, hij is pas 6 jaar en echt een schatje. Hij haalt een ring eruit en ik zie meteen de blauwe diamant. Ik grijns breed, ik heb deze ring altijd prachtig gevonden, en nu was hij eindelijk van mij! 'Dankje schat' zeg ik en knuffel hem ook. Al snel komen mijn zusjes ook voor een knuffel en dan word ik opgehaald en naar de trein gebracht..

Nathaniel

Nadat alles afgelopen was werd ik naar binnen gebracht, en mijn zusje en vader verschenen al snel. Mijn zusje was in tranen en mijn vader keek nors voor zich uit. Mijn zusje knuffelde me en begroef haar gezicht in mijn shirt. Ik aaide rustig over haar haar. 'Waarom Nath, straks red je het niet' snikt ze en ik zak door mijn knieën. 'Hé, luister. Ik red het wel oké? Je kent me' glimlach ik waarna ik haar even knuffel. Dan sta ik weer op en kijk naar mijn vader die nog steeds boos is. 'Als je zelfmoord wou plegen kon je ook voor de trein springen' zegt hij en begint al snel weer. 'Moet je zusje zien hoe je word vermoord op tv?!' zegt hij harder. Ik zucht even, 'wat een vertrouwen, en waarom laat je haar dan kijken' zeg ik. Hij gromt even en vloekt wat. Ik zucht en voel dat wat in mijn hand word gedrukt. 'Win asjeblieft' zegt mijn zusje en ik knik. Ik kijk kort naar de armband, hij was ooit van mijn broer geweest. Maar die was dood gegaan in de spelen. Niet dat dat met mij gebeurt. Opeens gaat de deur open en worden ze alle twee weg gebracht, en ik naar de trein...

---

El Diablo.

Samuel Clarckson ||1||
De capitool vrouw vanwaar ik haar naam veheten ben brabbelt nog wat verder en laat ons dan naar het gebouw achter het podium leiden.
Dat is waar we even kunnen spreken met familie en vrienden enzo.
Niet dat ik niet weet wat mijn vader me zou vertellen,hij zou zeggen dat ik onze familie trots moet maken enzoverder ,hoe en wat ik moet doen.
En zoals ik al dacht was het ook zo."Geen emotie ,water ,vechten,geen genade."zei hij er ook nog bij en toen vertrok hij weer. Mijn moeder was nooit het ermee eens dat ik zou meedoen ,aangezien ze vind dat mijn zicht niet goed is en bla bla bla.Ik hield niet van mijn moeder ik vond haar maar een dikke zaag
De minuten waren voorbij en ook zij vertrokIk wachtte dus maar tot de mensen in witte pakken ons gingen begelijden naar de trein

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH