(Mijn topics^^)
Melinda
Een beetje twijfelend ging ik zitten Damian kwam naast mij zitten. Ik had een best wel grote glimlach op mijn gezicht. Ik was momenteel zo blij dat ik met een jongen die gewoon weg keek op eenkamer zat. Het wasleif en gewelig en schattig tegelijk. Hij keek me glimlachend aan en ik keek een naar de grond. Hij had ook geen zin om te slapen, maar was blijkbaar weliets vergeten. Toen hij terug kwam had hij een bril op. Ik had er ook een, voor lezen, maar ik kon niet goed verweg zien en kleine letters waren moeilijk. Maar hij had er dus altijd een nodig, nam ik aan. "Ik moest wel lachen, maar dat is gewoon glimlachen. Hij staat je wel goed. Je kan het hebben." Zei ik met een schuin hoofd. De bril stond hem echt goed, niet veel mensen waren even knap met bril als zonder. Maar de meeste zag je alleen maar met, dus ja. "wet je, ik wil vragen of we een spelletje kunnen doen, mar ben bang dat je net als mijn vrienden en vriedinnen een hatelijk spel voorsteld." Zei ik eerlijk.
[ bericht aangepast op 14 nov 2012 - 21:53 ]
We've lived in the shadows for far too long.