Adlington schreef:
(...)
Ik wel, ik trek me alles veel te hard aan.
En het was huilen, maar echt niet normaal hard.
Ik had een zakdoekentekort.
Ik trek mij ook alles aan, maar als ik wil wenen, dan doe ik dat gewoon. Ik ging gewoon harder huilen omdat niemand het door had, en ik het me aantrok dat niemand iets om me geeft..
En vaak ween ik gewoon tot ik niet meer kan wenen.
But I still have this faith in the truth of my dreams.