• By xSpookje and Aragog.

    Het is zomervakantie, de beste tijd van het jaar. Eindelijk gaan de veertien vrienden op die langverwachte vakantie waar ze al die tijd naar uitgekeken hebben. Gelijk nadat ze hun laatste les er op hebben zitten pakken ze hun spullen die ze van te voren al ingepakt hebben en gaan ze met de auto op weg.
    Halverwege horen ze een raar geluid.
    Ze stoppen om te kijken wat er aan de hand is en, op het moment dat ze uitstappen, zakt de oude gammele auto in elkaar.
    Wat nu? Er is geen verbinding! Ze moeten nu zien te overleven en terug naar huis zien te komen zonder mobieltjes, zonder een kaart en met een beperkte voorraad aan voedsel.
    Ze staan op een weg, midden in een groot bos, met aan de ene kant immens grote bergen en aan de andere kant een zee die reikt tot aan de horizon. Omringt door natuur met giftige bloemen en bessen, wilde en gevaarlijke dieren zoals slangen, beren, vossen en wolven en extreem wisselende temperaturen. Overdag is het bloedheet en loopt de temperatuur vaak op tot 35-40 graden Celsius en ’s nachts daalt de temperatuur ernstig tot zelfs vijf graden Celsius.
    De irritaties in het groepje bloeien op naarmate ze langer met elkaar vast zitten, en het gevaar loert: zullen ze het overleven en een weg terug naar huis vinden?


    Regels:
    -Minimaal acht regels.
    Het is niet erg als je een keer geen inspiratie hebt en een paar regels minder hebt, maar gelieve je hier ongeveer aan te houden. Wij appreciëren geen one-liners. We hebben expres zo'n hoog minimum, i.v.m eventuele gebrek aan tijd en om het spammen te voorkomen.
    -16+ mag.
    Hieronder valt roken en/of alcoholgebruik, seksueel getinte teksten, schelden e.d.
    -Gelieve ruzies buiten deze RPG te houden.
    Breng andere RPG-ers niet tot last met ruzies, aanvallende bedoelingen, prikkelende opmerkingen o.i.d.
    - Gelieve OOC in het speciale praat topic te houden!
    Het praat topic
    -Maximaal één rol per persoon.
    Alleen als we rollen te kort komen op het einde, kan dit aantal worden verhoogd naar twee. Verder geen uitzonderingen.



    Wij zoeken zeven vrouwelijke personages en zeven mannelijke. We accepteren alleen RPG-ers die enthousiast meedoen, en niet stoppen na enkele dagen. Het liefst mensen die een beetje ervaren zijn en ook echt in staat zijn om minimaal acht regels te schrijven en die absoluut niemand buitensluiten.


    Meisjes: VOL
    - Camille Yare Rae Roux - Lizor
    - Caitlin 'Cathy' Lilith Samantha Petrone - Mitshy
    - Eleanor Bethany Hunt - N4I5
    - Hayden Noralie Everett - Jaimyhoi
    - Amelia Helen Keaver - Overexposed
    - Josey Elizabeth Willows - Dysis
    - Aurore Noëlle Maréchal - Winchesterr

    Jongens: VOL
    - Ian Alexander MacGreggor - WillNotLearn
    - Rory Williams - Sylvesti
    - Noah Ackles - Soubi
    - Riley WIlliams - DarrenCrissy
    - David Daniel Casper Mason - Montmartre
    - Twaïn Mayras - Wolffire
    - Blaine Anderson - Quin98

    HET BEGIN:

    We beginnen bij het punt dat iedereen verzamelt bij Ian thuis. Ian zit aan het stuur, de rest zit gewoon in de auto/het busje. (als je hier het niet mee eens bent, even zeggen).
    We doen er niet te lang over om in de auto te zitten, hooguit een paar pagina's. Op een gegeven moment maakt de auto een vreemd geluid, en zitten ze vast. Wanneer dit gebeurt kondigen we wel aan c:

    [ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 19:18 ]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''


    Eleanor Bethany Hunt.

    Ik keek achterom en begon te lachen.
    "Davie, er zit een raam naast jou" zei ik lachend terwijl ik wees naar het raampje naast hem. Ik keek terug voor me uit en zuchtte. Ik had hier dus zo geen zin in, om hele dagen met dezelfde mensen opgescheept te zitten. Sommige mensen konden gewoon enorm chagrijnig doen 's ochtends en 's avond, misschien zelfs tussen die 2 tijden door, en daar ging mijn humeur ook mee naar beneden. Ik legde mijn benen op de schoot van Camille en dacht even na. Wacht, ze had iets gezegd. Wat ook al weer ?
    "Uh, Cam, wat had je ook al weer gezegd ?".

    Riley Williams

    Terwijl er steeds meer instappen blijf ik om me heen kijken.
    "Wat is er?" klinkt Blaine's stem in de verte, ik draai me naar hem toe.
    "Rory, hij is er nog niet!" zeg ik gestrest en bijt op mijn lip. We kunnen niet vertrekken zonder hem.
    Ik pak mijn mobiel.
    'Rory, kom nou!'
    Ik verzend hem en knijp mijn mobiel haast fijn. Ze wachten wel, natuurlijk wachten ze. Ik kijk naar buiten en weer in het busje.
    Mijn ademhaling is gejaagd.
    "Wat als hij niet komt? Wat als hij te laat is en we wegrijden?" zeg ik en kijk naar Blaine. Ik tik zenuwachtig met mijn voet op de grond.
    Was ik maar niet weggegaan zonder Rory, was ik maar gewacht tot hij ook klaar was. Aargh, ik maak mezelf hier nog gek. Ik sluit mijn ogen en leg mijn hoofd tegen de hoofd leuning. Rory, kom nou! Schiet op!
    Ik knijp zo hard in mijn mobiel dat mijn knokkels er wit van zien. Ik wil niet zonder mijn broertje vertrekken, en al helemaal niet als we zo een eind weg gaan.
    Ineens wordt mijn aandacht getrokken door David die nogal chagrijnig lijkt te zijn. Ik kijk naar hem.
    "Davie er zit een raam naast je." hoor ik iemand zeggen, ik weet niet waar het vandaan kwam. Vroeg hij of er een raam open kon?
    "Sorry, ik zet ook wel een raam open." zeg ik snel en met een klein glimlachje kijk ik naar David. Meteen open ik het raam en kijk weer naar hem.

    [ bericht aangepast op 27 okt 2012 - 20:20 ]


    Ich liebe dich 27.12.23

    David Daniel Casper Mason
    'Nou sorry hoor,' zei ik lichtelijk beledigd.
    'Het probleem is alleen dat het een klein beetje moeilijk is om mijn arm te bewegen in deze positie.' Ik knikte naar mijn ingeklemde houding om mijn woorden te ondersteunen. Daarna probeerde ik met moeite mijn hand bij het hendeltje te krijgen waardoor het raam naar beneden moest gaan. Toen ik het eenmaal gevonden hand begon ik eraan te zwengelen totdat er een open stuk ter grote van mijn vuist tussen het "raamkozijn" en het raam kwam. Tevreden snoof ik de frisse lucht op die binnen stroomde door deze spleet. Alles was beter dan de ranzige lucht van te veel mensen in een te kleine ruimte.
    'Kijk eens Ellie,' zei ik lichtelijk tevreden met mezelf, 'het raam is open. Helemaal zelf gedaan.' Een spottend glimlachje verschijnt rond mijn lippen en ik kijk haar met glinsterende ogen aan. Dan beweeg ik mijn schouders iets om in een gemakkelijkere positie terecht te komen en strijk ik mijn kleding glad.
    'Bedankt trouwens, Riley, jij bent tenminste wel aardig,' zei ik tegen hem. Ik schonk hem een glimlachje.
    'Waar is Rory trouwens?' vroeg ik toen.

    [ bericht aangepast op 27 okt 2012 - 20:24 ]


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page


    Eleanor Bethany Hunt.

    Mijn naam zou Eleanor niet zijn moest ik van zijn antwoord geen misbruik maken. Ik stond op van mijn stoel en keek bewonderend naar het raampje. "Je wordt met de dag slimmer David !" zei ik verwonderd. Ik keek naar zijn houding die al iets losser was geworden waardoor ik begon te grijnzen. "Het is hier zo lekker koel" zei ik bedenkelijk. Daarna knipte ik met mijn vingers. Ik nam plaats op David zijn schoot, we waren al langer vrienden dus zo vreemd was het niet, en keek tevreden voor me uit. "Je schoot blijft echt goed zitten" zei ik met opgetrokken wenkbrauwen toen ik hem aankeek. Ik haalde een hand door mijn lange, bruine haren en krulde een ietwat krullende lok om mijn wijsvinger.

    Camille Yare Rae Roux
    'Ik zei dat ik een beren verdelger meegenomen heb,' zeg ik afwezig, ik ben al weer met hele andere dingen bezig op mijn mobiel.
    'En ik vroeg me af wanneer we gaan rijden,' zeg ik dan.
    'En trouwens het was slimmer geweest dat jullie wat meer geslapen hadden, jullie zijn allemaal zo chagrijnig pruil ik. We gaan me zijn allen kamperen - niet dat ik ooit gekampeerd hebt maar dat maakt niet uit - en ik weet dat het heel gezellig gaat worden,' zeg ik met een glimlach.
    'Kom op mensen een beetje positiever allemaal!'
    Ik kijk iedereen met een glimlach aan.
    'Please? Het wordt echt gezellig, kampvuurtjes, kussengevechten en weet ik veel wat nog meer.


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Andrew Justin Cole

    'Rustig, hij komt zo echt weg' zeg ik tegen hem en glimlach lichtjes. Ik leg mijn hand op zijn schouder nadat hij een sms had gestuurd. ' Wat als hij niet komt? Wat als hij te laat is en we wegrijden?' zegt hij en ik kijk hem aan. 'Hij komt heust wel en dat weet je zelf ook, we gaan echt niet weg zonder hem en als ze dat willen doen zorg ik er persoonlijk voor dat dit busje weer stopt goed?' zeg ik en kijk hem aan. Tuurlijk gingen we niet weg voor Rory er was, we gingen pas als iedereen er is al moesten we nog zo lang wachten. Ik zie zijn knokkels wit worden van het knijpen in zijn mobieltje en ik zucht. 'Hij komt er zo aan, ik weet het zeker' zeg ik tegen hem en kijk dan naar David die ook op de achterbank komt zitten. Hij vraagt of er een raampje open kan maar aangezien ik niet bij een raam zit kan ik hem niet helpen. hij doet het uiteindelijk zelf en Riley zet ook een raam open. 'Die broer van jou moet wel opschieten, ik wil gaaan' zeg ik en wil weer op en neer stuiteren maar hou me in. Ik kijk even uit het raampje om te kijken of er nog iemand aankomt. Ik zie nog niemand en bijt even op mijn lip. Ik voel even in mijn zak en haal er een pakje kauwgom uit. Ik haal er een uit en steek hem in mijn mond. Daarna stop ik hem weer in mijn zak en leun rustig tegen de leuning aan. Ik had me rust inmiddels een klein beetje gevonden dus op en neer stuiteren deed ik even niet.

    {Ik ga de green mile kijken :3 Tot morgen guys}


    Don't be like the rest of them, darling

    David Daniel Casper Mason
    'Tja, slimheid is een van mijn pluspunten,' zei ik plagend terwijl ik mijn vinger plagend over haar ruggengraat liet glijden, ze was zeker niet lelijk.
    'Evenals mijn schoot,' vervolgde ik terwijl ik figuren op haar rug begon te tekenen.
    'Ik ben nu eenmaal nagenoeg perfect,' zei ik toen lachend terwijl ik een bloemetje tussen haar schouderbladen tekende.
    'Weet je welk figuur dit is?' vroeg ik zacht fluisterend in haar oor. Een vleugje van haar lichaamsgeur dringt mijn neus binnen, een heerlijke vrouwelijke geur, een geur waar ik dol op was. Ik tekende het bloemetje nog een keer over, plagerig, kietelend.


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    Riley Williams

    "Bedankt trouwens, Riley. Jij bent tenminste wel aardig. Waar is Rory trouwens?" vraagt David waardoor ik gelijk weer stress.
    "Niet hier, ja zie jij ook wel. Ik bedoel-" ik stop met praten als Eleanor op zijn schoot kruipt en daarvoor nog wat zei.
    Ik voel een rare steek door me heen trekken.
    "Je schoot blijft echt goed zitten." zegt ze dan. Een rare grom komt uit mijn keel. Ik schrik er zelf van.
    "Fijn voor je, Eleanor." het kwam er botter uit dan bedoeld. Ik zet mijn hand onder mijn kin en kijk dan naar buiten.
    Rory, waar blijf je nou? Ik wil niet zonder jou weg...
    Opnieuw wordt mijn blik naar David en Eleanor toegetrokken. Ik bal mijn vuist en sla even op mijn been. Gelijk tik ik met mijn voet op de grond.
    Hij doet wat op haar rug en zegt vanalles tegen haar.
    De rare steek kwam nog een aantal keer. Ik ga toch niet... Verliefd worden? Dat kan ik er niet nu bij hebben.
    Ik bijt op mijn lip en kijk meteen naar buiten.
    Ik merk niet eens dat Blaine iets zegt of doet. Ik ben zo gefocust op andere dingen nu.

    [ bericht aangepast op 27 okt 2012 - 20:44 ]


    Ich liebe dich 27.12.23


    Eleanor Bethany Hunt.

    Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Tuurlijk, je bent de slimheid zelve" zei ik grijzend. Zijn vinger gleed over mijn ruggengraat wat een kietelend gevoel achterliet. Ik keek hem in zijn ogen aan en begon te lachen toen hij figuurtjes tekende. Het kietelde gewoon verschrikkelijk.
    "Weet je welke figuur dit is ?" vroeg hij fluisterend in mijn oor, toen hij de figuur nogmaals tekende tussen mijn schouderbladen. Ik beet nadenkend op mijn lip en draaide mijn hoofd naar de muur. Ik dacht na en keek hem toen weer aan.
    "Is het een pot Nutella ?" vroeg ik met een onschuldig gezichtje. Misschien hield ik heel stiekem enorm veel van eten. Heel misschien maar hoor. Ik nestelde me tegen hem aan en legde mijn hoofd op zijn schouder. Ook dit was volkomen normaal aangezien we al langer dan vandaag vrienden waren, maar wel heel close'se vrienden. Ik sloot mijn ogen en kon zijn geur ruiken. "Je ligt echt goed" mompelde ik.

    [Ik schrijf dit omdat mijn ouders willen dat ik sociaal doe, om 10 uur half elf ben ik terug x]

    Camille Yare Rae Roux
    'Ow, jullie negeren me dus, hmpf. Ik ga naar buiten,' ik sta op en wurm me een weg uit het busje.
    Ik ga tegen de buitenkant van het busje aan staan en pak mijn mobiel, als ik mijn achtergrond zie schiet me iets te binnen.
    'Mijn gitaar!' ik kijk op me heen, nog niet iedereen is er. Ik heb nog even tijd.
    Ik sprint weg en na een paar minuten kom ik bij mijn huis aan, ik open de deur.
    'Mam ik ben er weer!
    'Waren jullie nog niet weg?' vraagt ze verbaasd.
    'Ik ben mijn gitaar vergeten,' hijg ik en ik storm de trap op. Daar staat mijn geliefde gitaar, ik glimlach. Stop mijn gitaar in mijn gitaar koffer met mijn plectrum en capo erbij en ren weer naar beneden.
    'Ik ben weer weg,' mam schudt lachend haar hoofd.
    'Doei lieverd.'
    'Doeg,' ik druk een kus op haar wang en sprint het huis uit.
    Niet veel later sta ik weer bij het busje, dit keer mét gitaar.


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    David Daniel Casper Mason
    Ik grinnik om haar reactie, een pot nutella is iets heel anders dan een bloemetje. Ze vleit haar hoofd tegen mijn schouder aan en gaat gemakkelijk liggen. Een lachje speelt om mijn lippen, het is een van de liefste meisjes die ik ken en ook de enige waarmee ik lichamelijk contact kan hebben zonder dat we gelijk raar aangestaard worden of dat er verwachtingen ontstaan. Ik laat haar een stukje van mijn schoot glijden, zodat ze op het kleine stukje lege bank naast me terecht komt. Want ik weet dat als ze in slaap valt op mijn schoot, dat ze daar de rest van de reis blijft liggen en dat mijn been dan waarschijnlijk volledig gevoelloos is als we uitstappen. Wel laat ik haar hoofd op mijn schouder liggen en zelf laat ik mijn hoofd naar achteren zakken, steunend tegen de bank. Meestal ben ik wel blij met mijn lengte, maar nu, in dit kleine busje vind ik het vooral heel onhandig. Ik kan mijn benen nergens laten en mijn armen voelen ook heel lomp en verschrikkelijk in de weg zitterig aan. Ik zucht en maak me klaar voor een lange reis, als we nu eindelijk eens zouden vertrekken.


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    [Iemand Aurore? Ik reageer alleen niet zo snel want ga zo X-factor UK kijken ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [Camille wil wel, die staat buiten de bus met haar gitaar]


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    [Aurore zit in de bus dus dat gaat lastig xd]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered