In wat voor een klas zit ik eigenlijk?
Weet je, ik ga naar het vierde jaar. Al betwijfel ik dat heel sterk, want door mijn (sommige) klasgenoten voel ik me drie klassen lager. Ik weet wel dat, toen ik nog in het eerste zat, bijna iedereen zich een stuk volwassener gedroeg.
Vandaag tijdens het tweede lesuur had ik Frans en ik dacht dat we een lokaal ernaast les had. Dus we gingen er naar toe en we vonden raar dat de leerkracht, noch de helft van de klas er niet waren. Na tien minuten wachten besloot ik om even naar mijn lessenrooster te kijken en toen bleek het dat we ergens anders les hadden. Natuurlijk was iedereen verontwaardigd, maar dan kwam altijd iemand af die mompelde: "Daar kom je nu pas af?" en die hoopte dat ik het niet gehoord had, wat wel zo was. Dus we gingen van het eerste verdieping naar het derde, mochten we de les niet binnen vooraleer we een stempel in onze agenda bij het secretariaat hadden gehaald (dat is zo als je te laat bent) en daar had ik ook geen probleem mee. Maar toen ik eraan dacht dat iedereen boos op mij was, dat gaf geen fijn gevoel. Eigenlijk ging ik er niet aan dood dat ik amper met mijn klasgenoten praat, maar op dat moment... ik kon gewoon niet meer en dat was merkbaar. Toevallig was mijn klaslerares ook aan het secretariaat, ik had eindelijk aan haar toegegeven dat ik me niet meer fijn voelde in de klas in vergelijking met vorig jaar. Ik was met haar meegegaan en voor de rest van het uur was ik niet meer naar de les Frans gegaan, want het ging echt niet meer.
Toegegeven, ik ben altijd al een meisje geweest dat meestal stil is, maar het is op dit moment heel erg, in mijn eigen klas kan ik mezelf niet zijn. In vergelijking met twee-drie jaar geleden had ik op mijn vorige school mensen bij wie ik altijd terechtkon. Vorig jaar ben ik naar mijn huidige school gegaan en ik heb hier niemand bij wie ik terechtkan, ik zit altijd alleen tijdens de pauzes. Enerzijds zit ik graag alleen, maar anderzijds steekt het soms. Mja, misschien heeft dat ook te maken met het verleden: ik had ooit een vriendin gehad bij wie ik altijd was, we hadden contact met elkaar gebroken door een hele domme fout en nee, ik mis haar niet meer, maar sinds dat moment heb ik een enorme afkeer van kliekjes en vriendjespolitiek, ik vraag me elke dag af in de klas: waarom kunnen we niet gewoon 1 klas zijn zonder die kliekjes die sfeer kapot maken? Ook ik vertrouw niet snel mensen meer sinds kort.
Om terug op Frans te komen. Nadat ik naar de volgende les ging deed niemand moeite om me iets te vragen over dat toestand, al had ik toen geen behoefte om het te beantwoorden, maar iedereen negeerde me, zelfs mijn buurman tijdens de les informatica, met wie ik normaal ook heel goed overeenkom. Er zijn ook meisjes met wie ik normaal goed kon praten, maar die laten mij stikken voor een paar nieuwelingen met wie ze blijkbaar nog beter overeenkomen.
En dat is niet alles, maar ik laat het hier (voorlopig) bij. Ik vind het echt niet meer fijn. Ik weet dat ik me zo aanstel voor een domme vergissing, maar denk enorm: er is heel wat gebeurd met die klas.
Mijn klaslerares gaat er wat tegen doen, en mijn begeleidster van school ook. Als dat niet lukt.. dan weet ik het niet meer...
By the way, ik ben slechthorend en heb autisme. Dat ik slecht hoor, dat weet iedereen. Over mijn autisme weten ze niets.
En bedankt als je dit gelezen hebt! c:
[ bericht aangepast op 12 okt 2012 - 15:52 ]
“Life is not a problem to be solved, but a reality to be experienced.”
