[RPG]Mystic Camp [Topic 1] - Speeltopics

MENSEN
Leerlingen (max. 15):
Eleonora Luanna Lockwood - Stuttgart
Gereserveerd - Lovelydemon
Arya Raven Hale - Khione
Blyss Felice Hide - xSpookje
Mila Smith - TheseWords
Rosali Amalia Black - Roww
Matt Jason Hartley - xSpookje
Jay Black - TheseWords
Daniël Bryan Hudson - Roww
Jason Greg Host - Roww



Leraren(max. 2):
Liam Peyton Holmes - Assassin
Nathaniel Dannis Edwards - Roww



MYTHISCHE WEZENS
Halfgoden:
Felice Lily Firze | Zeus - xVanilla
Elena Pyralis Miller | Helios - Mismi
Aurora Viridia Magnae | Poseidon - xVanilla
Alec Marcus Sherwood | Apollo - SupahBaby
Mason Virgo Magnae | Poseidon - xVanilla



Mythische wezens:
Sony Aileen | Watergeest - RememberYoux
Stephani Johnson | Vampire - Roww
Grace Valentine Flair | Mermaid - xSpookje
Ashton | Demon - Khione




Invullen:
Rol: (wat ben je? Halfgod-graag aangeven welke Griekse god-, leerling, leraar, mythisch wezen-graag aangeven wat voor wezen-)
Naam:
Leeftijd:
Karakter:
Uiterlijk:
Extra:

Regels:
-Reactie min. 3 regels
-OCC tussen ([{*- enz.
-Relatie's mogen natuurlijk
-Niemand buitensluiten
-Alleen je eigen personage besturen
-Geen ruzies, tenzij het in de RPG zelf is
-Personages mag zoveel als je wilt, maar zorg wel dat je het nog een beetje kan handelen.
-Nieuwe topics worden aangemaakt door xVanilla of xSpookje. Als zij niet online zijn dan zal degene die het laatste bericht heeft gestuurd een nieuw topic aanmaken
-Naamverandering door geven, a.u.b

Om al het gediscussieer te voorkomen, het praattopic

[ bericht aangepast op 6 okt 2012 - 20:03 ]

---

It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

Matt Jason Hartley
Ik haal mijn schouders op, 'stond waarschijnlijk in die brief, ik lees niet dus ik heb geen idee.'
Ik plof tegenover haar tegen een boom, 'zouden we genoeg hebben?' vraag ik en ik kijk naar de stapel takken die voor ons ligt.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Elena Pyralis Miller - Halfgodin|vuur
Ik knik even. "Zouden we genoeg hebben?" vraagt hij dan en hij kijkt naar de stapel takken die voor ons ligt. "Voor een voorraad is het niet genoeg, maar meer kunnen we niet meenemen denk ik" zeg ik dan en ik glimlach even. Ik bekijk hem even en ook hij ziet er niet slecht uit, niet dat ik van plan was iets serieus te beginnen met wie dan ook van de kampeerders, ons doel was om ze weg te jagen zodat ze ons en dit gebied met rust laten.

Matt Jason Hartley
'Oké,' zeg ik, maar ik maak geen aanstalten om te vertrekken.
'Ik blijf gewoon hier zitten hoor, ik ben lui,' grinnik ik, ik pak een takje en begin er verveeld mee te spelen.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Arya Raven Hale
Holmes knikt en kijkt wat om zich heen voordat hij weer naar mij kijkt. 'Eh ja, doe je voorzichtig en let je op dat je niet te ver gaat?" zegt hij lichtelijk. 'En... sorry als mijn opmerking van daarnet beledigend of zo iets overkwam... Zo bedoelde ik het in ieder geval niet,' voegt hij er snel aan toe. Ik haal mijn schouders op en tover een zwakke glimlach op mijn gezicht. 'Maakt niet uit'. Ik probeer het er nonchalant uit te krijgen wat niet echt lukt. Ik blijf nog een paar seconden wat ongemakkelijk naar Holmes kijken waarna ik me omdraai en naar de rand van de open plek loop. Daar laat ik me vallen om tegen een boom te leunen. De oortjes van mijn ipod doe ik in en al snel klinkt Nothing van The Script er door heen. Mijn blok sla ik open bij de tekening waarmee ik bezig was tijdens de busreis.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Elena Pyralis Miller - Halfgodin|vuur
Ik lach even. "geniet nog maar van je rust, met die spooktocht van vannacht krijg je die vannacht waarschijnlijk niet" zeg ik dan met een grijns. Ik strek mijn benen voor me uit en doe mijn ogen even dicht en geniet even van de stilte om me heen.

[ik ga naar bed, weltruste ]

Matt Jason Hartley
Ik lach, dat vraag ik me af. Als ik in de buurt ben krijg je geen rust, al helemaal niet bij een spooktocht met allemaal meiden.
'We zullen zien,' grijns ik geheimzinnig.

[Kay kay, truste]

[ bericht aangepast op 6 okt 2012 - 23:29 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Liam Peyton Holmes

Ze haalt haar schouders op en tovert een zwakke glimlach ophaar gezicht. "Maakt niet uit." Het klinkt zo half nonchalant, maar ik kan niet precies thuisbrengen wat het andere is. Blijkbaar was het dus wel erg beledigend. Ze blijft nog even een paar seconden staan en naar mij kijken, waar door ik wat ongemakkelijk om me heen begin te kijken. Pas als ze weg loopt, durf ik haar na te kijken. Ze loopt naar de rand van de open plek en ik draai me nutteloos om, om te kijken wat ik allemaal nog moet gaan doen. Ik zucht en loop naar mijn tentje, die ik steviger vast probeer te zetten. Je weet maar nooit wat er 's nachts gebeurd en mijn tent is al oud, waar door ik gewoon het zekere voor het onzekere neem. Ik heb weinig zin om nu bij iemand anders te moeten slapen. Er is nog één leraar bij, maar twee mannen in één tent... Lijkt me niet het beste plan ooit.

[ bericht aangepast op 7 okt 2012 - 0:57 ]

---

Your make-up is terrible

Arya Raven Hale
Ik word wakker van een windvlaag die me lichtjes laat huiveren. Hoe kan er nou ooit een windvlaag in mijn kamer zijn? Voor zover ik weet heb ik het raam vannacht niet open gelaten. Verward open ik mijn ogen en zie ik dat ik me in een bos bevind. Ik lig aan de rand van een open plek en kijk verbaasd om me heen. Hoe kom ik in vredesnaam in een bos terecht? Ik hou niet van bossen. Mijn open laat ik over de open plek gaan en ik zie meerdere tenten. Kleine tenten die voor hooguit twee personen zijn en tenten waar zo vier mensen in passen. Als ik mijn vader zie staan bij een klein tentje dat er nogal verrot uitziet kom ik overeind, loop ik naar hem toe en tik ik hem op zijn schouder. 'Papa?' begin ik vragend. 'Wat doen we in het bos? Je weet dat ik niet van het bos hou'. Ik kijk hem wat bozig aan. Hij zou moeten weten dat ik niet van bossen houd. 'En wat moet je met die verrotte tent?' vervolg ik en ik wijs naar het kleine tentje dat die, ondanks dat die stevig vast zit, met een flinke windvlaag zo kan wegwaaien. Nadat gezegd te hebben sla ik mijn armen over elkaar. 'Ik wil naar huis,' meld ik hem wat zeurderig.

["Papa" is Liam]

[ bericht aangepast op 7 okt 2012 - 0:56 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Liam Peyton Holmes

Als er op mijn schouder getikt word, draai ik me op. Het is Arya alweer, is ze dan alweer klaar met tekenen of gaat de tijd gewoon snel als je bezig bent. "Papa?" begint ze vragend waar door ik mijn wenkbrauw vragend op trek. Ik wil net zeggen dat ik haar vader niet ben als ze al verder praat. "Wat doen we in het bos? Je weet dat ik niet van het bos hou." zegt ze wat bozig. "En wat moet je met die verrotte tent?" vraagt ze en ik volg haar wijzende vinger naar mijn tent. Hier door raak ik toch echt wel lichtelijk beledigd. "Ik wil naar huis." meld ze wat zeurderig, nadat ze haar armen over elkaar heeft geslagen.
"Eh, Arya..." begin ik wat aarzelend. "Ik ben je vader niet en je bent op kamp met school, weet je nog?" vraag ik, waarna ik rustig mijn hand op haar schouder leg. "Jij hebt je eigen tentje, daar." zeg ik en ik wijs naar haar tent. "Een die niet zo verrot is, dus wees maar tevreden." Ik glimlach en duw haar richting haar tent. "Gaat alles wel goed, meis?" vraag ik vervolgens.

---

Your make-up is terrible

Arya Raven Hale
"Eh, Arya..." begint mijn vader aarzelend. 'Ik ben je vader niet en je bent op kamp met school, weet je nog?' vraagt hij en hij legt zijn hand op mijn schouder. 'Jij hebt je eigen tentje, daar'. Hij wijst naar een tent die er wel redelijk uitziet. 'Een die niet zo verrot is, dus wees maar tevreden'. Hij glimlacht en duwt me richting de tent, maar ik werk niet mee en doe een stap opzij zodat zijn hand van mijn schouder af valt. 'Gaat alles wel goed, meis?' vraagt hij. 'Als jij mijn vader niet bent wie ben je dan wel?' Ik kijk hem met samengeknepen ogen aan. 'Waarschijnlijk één van die loservrienden van mijn broer, zo zie je er tenminste wel uit,' flap ik eruit. Mijn handen zet ik in mijn zij en ik kijk de man voor me wat uitdagend aan. 'Of ben je soms één of andere creep die me naar dit bos heeft ontvoerd?' Onderzoekend bestudeer ik hem. Hij heeft donkerblond krullend haar dat tot op zijn schouders valt. Ook is hij behoorlijk breed, ik kan hem waarschijnlijk niet aan. Niet dat ik hem wel had aangekund als hij minder breed zou zijn maar goed. 'Breng me naar huis,' beveel ik hem. 'Of ik bel de politie'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Liam Peyton Jones

Ze werkt totaal niet mee en doet een stap opzij, waar door mijn hand van haar schouder af valt. "Als jij mijn vader niet bent wie ben je dan wel?" vraagt ze en kijkt me met samen geknepen ogen aan. Ik wil er op antwoorden, maar ze gaat alweer verder. "Waarschijnlijk één van die loservrienden van mijn broer, zo zie je er tenminste wel uit." flapt ze eruit, waardoor ik besluit om even niets te zeggen en haar alleen met een gekwetste blik aan te kijken. Ze zet haar handen in haar zij en kijkt me wat uitdagend aan. "Of ben je soms één of andere creep die me naar dit bos heeft ontvoerd?" Ze kijkt me onderzoekend aan en ik schud even met mijn hoofd. "Breng me naar huis." beveelt ze. "Of ik bel de politie."
Ik zucht diep en haal mijn hand door mijn haar heen. "Als je nou eens luistert, Arya, kan ik je tenminste vertellen wat je wilt weten zonder dat je me constant beledigd." zeg ik op een wat hulpeloze toon. "Ik ben je leraar. Aardrijkskunde, geschiedenis, je weet wel, de saai vakken." zucht ik zacht. "En ik ga je helemaal nergens heen brengen, want je ouders verwachten dat je hier op het kamp blijft. Net als school. Gewoon hier bij de rest van de leerlingen." leg ik uit en wijs om me heen, naar de anderen. Daarna kijk ik haar aan, nog altijd een redelijk gekwetste blik in mijn ogen. Het doet toch ergens pijn als iemand zo over je denkt.

---

Your make-up is terrible

Arya Raven Hale
De man voor me zucht diep en haalt een hand door zijn haar. 'Als je nou eens luistert, Arya, kan ik je tenminste vertellen wat je wilt weten zonder dat je me constant beledigd,' zegt hij op een wat hulpeloze toon. 'Ik ben je leraar. Aardrijkskunde, geschiedenis, je weet wel, de saai vakken. En ik ga je helemaal nergens heen brengen, want je ouders verwachten dat je hier op het kamp blijft. Net als school. Gewoon hier bij de rest van de leerlingen,' legt hij uit en hij wijst naar de rest van de mensen hier. Ik rol met mijn ogen. 'Wie zegt dat die niet gewoon in het complot zitten met jou,' mompel ik. Hij kijkt me aan met een gekwetste blik. Oké, misschien had ik niet moeten zeggen dat hij op de loservrienden van me broer lijkt maar het is zijn eigen schuld, had hij me maar niet moeten ontvoeren. 'Best. Dan bel ik de politie wel,' meld ik hem. 'En je tent is lelijk,' voeg ik er aan toe om vervolgens een flinke trap tegen de tent te geven waardoor die deels instort. Hierna ik draai ik me om en loop ik naar het tentje die volgens hem van mij is. Ik rits de tent open en pak de telefoon die ik er in zie liggen. Ik tik het nummer van de politie in en als er wordt opgenomen begin ik gelijk te praten. 'Ik wil een ontvoering melden,' zeg ik tegen de man die ik aan de lijn heb terwijl ik mijn blik op de jongen van de lelijke ingestorte tent gericht hou.

[ bericht aangepast op 7 okt 2012 - 2:17 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Liam Peyton Holmes

Ze rolt met haar ogen. "Wie zegt dat die niet gewoon in het complot zitten met jou." mompelt ze, waarna ik wanhopig zucht. "Best. Dan bel ik de politie wel." meld ze. "En je tent is lelijk." voegt ze er aan toe, waarna ze een flinke trap tegen mijn ten aan heeft. Ik hoor de stof scheuren en hij stort gedeeltelijk in. Met grote, angstige ogen kijk ik naar mijn tentje. Ik merk al niet meer dat Arya weg loopt maar stap op mijn tentje af, die ik probeer te redden, wat uiteraad hopeloos is. Er valt niets te redden, hij is gewoon verloren. Ik bijt hard op mijn onderlip, deze tent gebruik ik al zeker vijf of zes jaar om er op uit te trekken, alleen. En nu komt één of andere stomme puber hem kapot maken!
Ik bal mijn vuisten en loop redelijk kwaad op Arya af. Leerling of niet, dit recht heeft ze gewoon niet! Ik kan haar mij best laten beledigen, maar mijn slaapplek vernielen... Dat is pas respectloos. Ze heeft een telefoon tegen haar oor gedrukt, maar dat boeit me weinig. Ik grijp haar bij haar schouders en schud haar niet echt zachtaardig door elkaar heen. "Wie denk je wel niet dat je bent, mijn tent zomaar kapot maken omdat je hem lelijk vind!" Mijn stem klinkt nu even wanhopig als mijn zucht van daarnet. "Je word hartelijk bedankt, nu mag ik in de openlucht slapen." Hierna laat ik haar wat beschaamd los en bijt ik op mijn onderlip. "Sorry." zeg ik gelijk, omdat ik mezelf veel te geweldadig vind reageren.

---

Your make-up is terrible

Arya Raven Hale
Ik schrik op als iemand me ineens bij mijn schouders vastpakt en knipper verward een paar keer met mijn ogen, maar voordat ik door heb wat er aan de hand is of wat er gebeurd is word ik wild door elkaar geschud. 'Wie denk je wel niet dat je bent, mijn tent zomaar kapot maken omdat je hem lelijk vind!' zegt Holmes. 'Je wordt hartelijk bedankt, nu mag ik in de open lucht slapen'. Hij laat me weer los en mijn ogen vullen zich met tranen. Ik hoor Holmes nog sorry zeggen maar het dringt niet echt tot me door. 'W-wat h-heb ik g-gedaan,' stamel ik zacht terwijl ik over mijn schouders wrijf, die nu best wel pijn doen. Ik kijk Holmes wat angstig aan en doe een paar stappen naar achteren, bang voor nog zijn uitbarsting. Mijn blik valt op zijn tent die ingestort is en kijk daarna weer naar Holmes. 'H-heb i-ik d-dat g-gedaan?' vraag ik nog zachter als net. Hierna knipper ik een paar keer in de hoop de tranen wat terug te dringen wat niet echt lukt.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Liam Peyton Holmes

Ik schrik me helemaal rot als ik zie dat haar ogen zich vullen met tranen, waardoor ik me plots heel erg schuldig begin te voelen. Kom op, het is nog maar een jong meisje! "W-wat h-heb ik g-gedaan." stamelt ze zacht terwijl ze over haar schouders wrijft. Ik kijk haar verward aan. Ze kijkt mij ook aan, maar dan angstig. Hierna doet ze een paar stappen achteruit en ik besef dat ze bang is door wat ik daarnet gedaan heb. Jezus, nu kan ik mijn baan ook wel vergeten. Ik blijf aarzelend en machteloos staan waar ik sta. Haar blik valt op mijn tent en ze kijkt terug naar mij. "H-heb i-ik d-dat g-gedaan." vraagt ze nog zachter dan net en ze knippert ineens vaak, waarschijnlijk tegen de tranen.
Ik zucht en kijk haar aan. "Ja, dat heb jij daarnet gedaan. Je zei dat mijn tent lelijk was en schopte hem, weet je nog?" vraag ik op een sarcastische, maar ook zachte toon. "Net zoals je me een creep noemde die je ontvoerde, of één van je broers loservrienden." gooi ik er nog achter aan, waarna ik mijn gezich afwend naar beneden. "Sorry dat ik je zo ruw vast pakte en door elkaar schudde, ik was gewoon boos... Ik wilde je niet pijn doen. Het spijt me echt daar voor." zeg ik gemeend. Hierna kijk ik op en kijk ik haar opnieuw met die gekwetste blik aan.
"Sorry..." zucht ik opnieuw en ik loop naar mijn kapotte tent toe, in een mislukte poging tot reanimatie. Het maakt me behoorlijk kwaad, maar ik probeer het zo min mogelijk te laten merken. Ik sleep mijn spullen onder de gescheurde stof vandaan en probeer het opnieuw, maar hij is gewoon kapot. Oud en kapot, geweldig. Eerst was hij alleen maar oud. Daarna rol ik de stof kwaad op en ruim ik hem gewoon weer op, alsof er nooit een tent heeft bestaan.

---

Your make-up is terrible