Rouwen. - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik weet niet of dit topic hier hoort, maar ik zou niet weten waar ik hem anders neer zou moeten zetten. Ongeveer 3 jaar geleden is mijn beste vriend overleden aan kanker. Omdat mijn moeder weet dat ik daar nog steeds heel erg mee zit, heeft ze me een rouwtest laten invullen. Uit die test is gekomen dat ik hem zo erg mis, dat ik er zelf ook problemen van krijg. En dat klopt, ik kan vaak niet slapen en zulk soort dingen. Ik weet dat ik hem niet kan vergeten en dat iedereen op zijn eigen manier rouwt, maar hebben jullie tips zodat ik het een plekje kan geven? Ik wil niet meer zo emotioneel worden als mensen over hem praten of als het over dierbare overledenen gaat.

---

Friendship is like peeing on yourself: everyone can see it, but only you get the warm feeling that it brings.

Laat het eruit op een creatieve manier, met schrijven, tekenenen, zingen, dichten. Vaak helpt dat om over de woorden na te denken en het een goed plekje ermee te geven.

---

Your make-up is terrible

Erover schrijven?
Ga ik ook doen, want tegenwoordig denk ik vaak weer aan iemand die 5 jaar geleden veranderd is van school, en ik sindsdien niet meer gezien of gehoord heb.

---

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

Assassin schreef:
Laat het eruit op een creatieve manier, met schrijven, tekenenen, zingen, dichten. Vaak helpt dat om over de woorden na te denken en het een goed plekje ermee te geven.

---

comfort in c h a o s

Sorry 'k heb geen ervaring, kan je niet helpen. $:
Maar ik wens je wel heel erg veel sterkte. En Dikke knuffel! *huuug*

---

"I believe that marriage isn't between a man and a woman; but between love and love." - Frank Ocean

Ik ken het, van een van mijn eigen vrienden.
Ik schrijf het zelf van me af, praat erover met andere goede vrienden en mijn ouders, hou een dagboek bij dat ik zijn naam heb gegeven en waarin ik 'hem' als het ware vertel hoe mijn dag was en wat voor 'n idiote dingen ik heb meegemaakt, en ik ga nog vaak langs bij zijn ouderlijk huis.

Succes!

---

He's a lion. Who Can Talk.

Ik weet dat bij mij schrijven heel erg helpt. Al ga je het daarmee misschien ook niet meteen kwijt zijn. Praten met mensen erover is misschien ook niet zo'n slecht idee? Ik leef echt met je mee! Hoop dat je je snel beter voelt en het een plaatsje kunt geven, ook al is het niet zo vanzelfsprekend. Zeker in de tijd dat hij gestorven is ga je er wel serieus aan denken. Mijn opa is bijvoorbeeld binnenkort 10 jaar dood. Ik was vrij jong, maar herinner me alles nog heel levendig. Maar na een tijd leer je het een plaats te geven. Er zijn dagen dat ik bijna elke dag nog eens aan mijn opa denk en andere dagen waarop hij niet in me opkomt. Maar ik weet zeker dat je jezelf er wel gaat overzetten. Heel erg veerl sterkte en succes! <3

---

Tears are words the heart can't say.

Erover schrijven, tekenen, dichten etc. is denk ik het beste. Maar als je er echt mee zit is praten ook een optie. Zo niet is er altijd nog proffecionele hulp.

Assassin schreef:
Laat het eruit op een creatieve manier, met schrijven, tekenenen, zingen, dichten. Vaak helpt dat om over de woorden na te denken en het een goed plekje ermee te geven.

---

No growth of the heart is ever a waste

Assassin schreef:
Laat het eruit op een creatieve manier, met schrijven, tekenenen, zingen, dichten. Vaak helpt dat om over de woorden na te denken en het een goed plekje ermee te geven.

+ 3 familie leden van mij zijn overleden, maar ik was jonger dan 10. Veel herinner ik me niet van. Bij mij hielp het op afleiding te zoeken C:

---

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Durf erover te praten. Je zult zien dat je veel begrip en steun krijgt van de mensen om je heen. Hoewel ze jou verdriet niet helemaal zullen begrijpen, zal het toch troost bieden.
En inderdaad kan het helpen je verdriet op een creatieve manier te uiten, zoals hierboven ook al genoemd werd.
Verstop je verdriet in ieder geval niet! Op die manier zal het alleen langer duren voor je het een plek kan geven.

---

“I'd rather laugh with the sinners than cry with the saints. The sinners are much more fun.” - Billy Joel

Huilen, toen ik door zo een zelfde periode heen ging, las ik expres hele zielige boeken. Ik moest er telkens hartverscheurend om huilen maar het gaf een enorm gevoel van opluchting (nu ik het over lees klinkt het best wel vaag)
Probeer het af te sluiten, door bijvoorbeeld een brief aan hem te schrijven of iets doen waarvan je weet dat hij het gewild zou hebben. Vergeet niet dat hij zou hebben gewild dat je gelukkig zou worden en dat je altijd kan rekenen op steun!
Heel veel sterkte!

---

Can't control my second personality

Assassin schreef:
Laat het eruit op een creatieve manier, met schrijven, tekenenen, zingen, dichten. Vaak helpt dat om over de woorden na te denken en het een goed plekje ermee te geven.

---

26 - 02 - '16

Assassin schreef:
Laat het eruit op een creatieve manier, met schrijven, tekenenen, zingen, dichten. Vaak helpt dat om over de woorden na te denken en het een goed plekje ermee te geven.

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Heel erg bedankt voor jullie reacties! Ik denk dat ik er wel wat aan heb!

---

Friendship is like peeing on yourself: everyone can see it, but only you get the warm feeling that it brings.