Ik wil "alles" zeggen, maar ik hou me in.
Ten eerste: mijn sociaal omgang. Op school enzoverder ben ik niet zo sociaal en het lukt me nooit om uit mijn schelp te kruipen, en ik vrees dat dat ook nooit zal lukken. Ik ben altijd onzeker en verlegen. Als iemand iets kwetsend tegen me zegt en ik reageer daar gewoon stoer, maar kalm op, dan voel ik me achteraf schuldig, of ik gelijk heb of niet. Het is gewoon vervelend. Agh.
Ten tweede: mijn uiterlijk. Vooral mijn tanden, ze zijn zo lelijk. Ookal val het niet op, maar ik heb van die "konijnentanden", ik bedoel: mijn twee voorste tanden vanboven staan een klein beetje verder dan de rest en toch haat ik het.
Ten derde: mijn stem. Ja, dat haat ik ook. Ik praat veel te luid en stiller praten lukt me gewoonweg niet. Veel mensen klagen erover en ze mogen zoveel memmen als ze willen, maar ik kan en wil er ook niet aan doen. Et voilà.
Ten slotte ook nog iets, maar dat hou ik voor mezelf.
Ja, leid maar uit mijn uitleg dat ik erg onzeker over mezelf ben en dat ik gefrustreerd ben door sommige mensen die denken dat ze me kunnen veranderen.
Life is not a problem to be solved, but a reality to be experienced.
