• If you're in the Big Apple to follow your dreams, but it seems to look like a hunt.


    The five boys:
    - Axel van Dijk (Zayngasm)
    - Aiden James Evans (Adores)
    - Alciono Manuel Salomao (Rheia)
    - Matthew Drew Doncaster (Prisoner)
    - Yuri Leith Bisschop (Assassin)

    The five girls:
    - Carmella Ariane Bordeaux (Rheia)
    - Angelina Bianchi (Kaien)
    - Leticia Aurea Neves da Moreira (Stiles)
    - May Alison Lockwood (Aragog)
    - Alexia Felicia Hernandez Rodriguez (Prisoner)


    - Minstens 5 regels per post
    - Zet achter de naam van je personage waar hij/zij is


    De Story.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Het is nu rond een uur of 3 's middags.

    Alciono Manuel Salomao - Upper Manhattan
    Met een sigaret tussen mijn lippen geklemd trok ik de voordeur achter me dicht, en draaide het slot erop. Ik haalde een hand door mijn donkere haar, mompelde iets tussen mijn opeengeklemde lippen over het lawaai achter me.
    De straten van Manhatten waren een fenomeen waar ik nooit aan zal wennen, was ik bang. Ik was de stilte van Faro gewend, of niet zozeer stilte. Maar de geluiden waren daar anders. Schreeuwende kinderen, lachende mannen, kletsende vrouwen, blaffende honden. Geen auto's, bussen en taxi's aan één stuk door.
    Ik draaide me op mijn hielen om, en liep de drie treden naar beneden af. De sigaret haalde ik tussen mijn lippen vandaan, waarna ik een dunne rookvlaag er achteraan liet ontsnappen.

    Carmella Ariane Bordeaux - Central Park
    Het was een warme dag, warmer dan de meeste dagen hier. In Parijs regende het vaak, en wat dat betrof leek New York er wel een beetje op. Maar vandaag was een zeldzaam warme dag, maar zoals elke ochtend was ik een rondje gaan rennen in Central Park.
    Met een zucht kwam ik even tot stilstand, strekte mijn armen boven mijn hoofd en liet een zucht horen. Ik zette mijn handen in mijn zij en liet mijn heldergroene ogen over het park glijden.
    Vanavond moest ik weer werken, te raden tot een uur of twee. Bedenkelijk krulde ik een lok rond één van mijn slanke, lange vingers. Jammer genoeg kwam Billy vanavond niet, die kwam enkel op woensdagen. Dan had ik de hele avond m'n handen een hem vol, zonder dat hij aan me ging zitten of vreemde verzoeken ging geven.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    [mijn topics]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [Mijn topics.]


    Your make-up is terrible

    May Alison Lockwood - Thuis
    Het getik van mijn hoge hakken galmde door de lege hal. Ik pakte mijn tas, en ondersteunde deze met mijn knie terwijl ik zocht naar mijn sleutels. Toen ik ze eenmaal gevonden had, nam ik mezelf voor om de volgende keer wat minder zooi in mijn tas te hebben; het was alleen maar irritant en de helft gebruikte ik niet eens.
    Ik stak zonder enige moeite de sleutel in het gat, en liep mijn kleine appartement binnen. Ik had weer een lange werkdag achter de boeg..
    Met een zucht plofte ik op de bank.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    [Iemand Alciono/Carmella?]


    "Do you believe monsters are born or made?"

    [Mijn topics, zal zo wel iets schrijven..]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Kaien schreef:
    [Mijn topics, zal zo wel iets schrijven..]


    “Do what I do. Hold tight and pretend it’s a plan!” - The Doctor

    Carmella Ariane Bordeaux - Central Park
    Eigenlijk had ik dit vandaag al moeten doen, maar het was vanochtend te verleidelijk geweest om in bed te blijven liggen. Marlon en Reine waren inmiddels een beetje aan me gewend, en Leon begon de twee kleintjes ook te accepteren. Grinnikend beet ik op mijn onderlip. God, straks werd ik nog één of ander kattenvrouwtje.
    Het werd misschien wel eens tijd om richting huis te gaan, me om te kleden. Maar het zonnetje voelde eigenlijk wel prima. Met een zucht ging ik op één van de bankjes zitten, trok het elastiek uit mijn blonde lokken en haalde mijn sigaretten tevoorschijn.
    Slechte gewoonte, moest ik nog steeds mee stoppen.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Aiden James Evans - The Marmara Manhattan (Harlem)
    Met mijn handen vol vuile lakens liep ik richting de gang waar ik achter een sombere steunpilaar de grote overvollen waszak had staan. Ik probeerde altijd zo weinig mogelijk van de sombere omgeving in me op te nemen. Iets wat niet erg moeilijk was aangezien ik in een hotel werkte wat nou niet bepaald oogverblindend was. Het was gewoon een van de vele half wegrottende gebouwen in Harlem. Mijn haren hingen ondertussen slap over mijn voorhoofd door de straaltjes zweet die zich er gedurende de dag al doorheen gebaat hadden. Met een zucht ging ik op de onderste tree van het miezerige trappetje voor het hotel zitten. Ik grinnikte onwillekeurig, zelfs de pauzes waren niet spectaculair.

    [ bericht aangepast op 3 aug 2012 - 21:26 ]


    “Do what I do. Hold tight and pretend it’s a plan!” - The Doctor

    Leticia Aurea Neves da Moreira - The Central Park Boathouse
    'Leticia, je bent alweer te laat,' zegt mijn baas, Dean Poll. 'Als dat nog vaker gaat gebeuren zullen er consequenties aan vastzitten'.
    Ik knik en mompel een verontschuldig waarna ik verder loop. Ik had de werkkleding thuis al aangetrokken dus dat zou nu niet meer hoeven. Snel ga ik naar mijn vaste tafels waar ik met een glimlach op mijn gezicht de bestellingen op neem. Nadat ik nog een paar bestellingen heb opgenomen loop ik naar de keuken om de bestelling door te geven. 'Hee, Joy!' hoor ik dan een stem achter me zeggen. Erg lastig te raden wie dat is, is het niet. Sinds Cameron weet dat mijn naam blijdschap of te wel Joy betekent noemt hij me Joy. 'Was je alweer te laat?' grijnst hij als hij naast me is komen staan. 'Moet je horen wie het zegt,' grinnik ik. Kampioen te laat komen zal ik nooit worden, niemand kan Cameron daar in verslaan.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Alciono Manuel Salomao - Upper Manhattan
    Een paar seconden stond ik stil, starend naar de voorbijrazende stroom aan verkeer. Ik wist niet eens wat ik ging doen, alleen maar dat ik genoeg had aan de leegte van mijn huis. Het liefst had ik een hond aangeschaft, maar ik kon dat arme beest niet zes van de zeven dagen 's avonds alleen achterlaten.
    Katten wel, maar katten leken mij nooit zo te mogen.
    Ik wierp een blik op mijn horloge. Nog zes uur voor mijn dienst zou beginnen in de discotheek, verdomme. Dan maar naar één van de dichtsbijzijnde barren slenteren.

    Carmella Ariane Bordeaux - Central Park
    Een beetje afwezig keek ik toe hoe de rook omhoog kringelde, volgde met mijn ogen een paar dalmatiërs die braaf aan een lijntje naast elkaar langs liepen.
    Ik moest nog zoveel dingen doen. Ik moest stoppen met roken, ik moest meer audities doen, ik moest een andere baan zoeken.
    Hoewel ik er nog niet uit was over mijn baan. Natuurlijk was ik er niet trots op, en het was niet ideaal. Als iemand me herkende, zou het me klussen kunnen kosten. Maar het was een manier om genoeg geld te verdienen, zodat ik niet op een houtje hoefde te bijten. Ik gebruikte mijn lichaam ja, maar het was verboden om aan me te komen en dan mocht ik ze van mijn baas gewoon een mep geven.
    De stripclub waar ik werkte had klasse, en in klasse-tenten zat je niet aan het personeel. Tenminste, niet aan de strippers.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Aiden James Evans - The Marmara Manhattan
    Tikkend op de grove kiezels voor me bekeek ik de langskomende mensenmassa aandachtig. De meeste hoorde hier niet thuis, waren op weg naar de grote stad. Dat was duidelijk te zien aan de dure merkpakken of alsmaar ringende telefoons. Met die droom was ik hier ook naar toe gekomen. Nou niet met die droom maar met diezelfde uitwerking. Ik zou me geen zorgen hoeven te maken over hoeveel geld ik elke keer besteedde als ik boodschappen deed ik zou toch genoeg hebben. Maar op dit moment behoorde ik tot de andere slag mensen die er rond liepen. Arm, rebels, versleten of misschien wel alledrie. Mijn geduld begon op te raken en afwezig gooide ik een steentje richting de voorbij lopende mensen wat een kwade blik opleverde, of een afkeurende echt verschil zat er niet in.


    “Do what I do. Hold tight and pretend it’s a plan!” - The Doctor

    Matthew Drew Doncaster - Library Hotel

    Ik hoorde het bekende belletje rinkelen en liep naar de lobby.
    'U kunt met de lift naar de vierde etage gaan, de piccolo zal uw koffers daar afleveren.'
    Ja, de piccolo ja. Dacht ik terwijl ik naar de balie liep. Toen ik de oude man en vrouw zag glimlachte ik naar ze en knikte. 'Ah Matthew.' zei meneer Devenster.
    De man door wiens hoofd ik wel een kogel kon schieten.
    Ik glimlachte naar hem, maar hij wist wel beter. De enige reden waarom ik hier nog werkte was vanwege zijn dochter Camille die me net íets te graag mocht.
    Het oude echtpaar vertrok en ik pakte de koffers waarna ik naar de dienst trap liep en naar de vierde etage ging, over een halfuur had ik met Daniëlle, Cam en Sam afgesproken. We zouden wat eten bij the boathouse, na het werken zou ik nog wat gaan trainen bij de sportschool.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Alexia Felicia Hernandez Rodriguéz - Five Points

    Ik liep ergens in de achterbuurten van Five points, ja die bestonden er.
    Iedere wijk, zelfs five points had zijn slechtere achterbuurten. Ik had mijn capuchon over mijn hoofd heen getrokken en had het pakketje ergens verstopt. Ik had gezegd dat ik het om drie uur zou hebben en dat heb ik gedaan.
    De gene zou het wel vinden, zo moeilijk was het toch niet.
    Ik zuchtte, waarom was ik hier gekomen en hoe was ik hier belandt? Dat een simpele droom je leven kan verwoesten, hoe graag ik ook zou willen ik kon niet terug. Ik had mijn familie ten schande gemaakt en ik walgde meer van hun dan van wat ik deed.
    Over een halfuur zou ik het geld gaan ophalen, waar? Bij een plek die hij zou aangeven. Ik liep rustig door de straten en stak een sigaret op. Ik inhaleerde en voelde me weer kalmeren, hoe slecht het ook voor je was het hielp me.

    [ bericht aangepast op 3 aug 2012 - 22:34 ]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Leticia Aurea Neves da Moreira - The Central Park Boathouse
    Nadat ik de bestelling van de klanten heb doorgegeven loop ik terug met een dienblad waar de drankjes op staan op die alvast bij ze te brengen. Als ik daar klaar mee ben leg ik bij een aantal klanten wat bestek neer. De meeste mensen eten hier 's avonds of rond een/twee uur 's middags maar je hebt altijd de mensen die midden op de dag eten. Ik loop weer terug naar de keuken om te wachten tot de bestellingen klaar zijn en loop af en toe een rondje door het restaurant of de klanten nog iets nodig hebben.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered