Normaal zeg ik zulke dingen niet, maar ik zou nu echt willen dat ik het huis al uit was.
Mijn moeder is namelijk al de hele week onmenselijk, niet alleen tegen mij, maar ook tegen m'n vader. Ze zit constant ruzie te maken om van die kleine onnozele dingen, dat je op den duur zoiets hebt van "MENS, LAAT ME TOCH MET RUST!". Zoals gisteren, ik moet normaal altijd helpen met de keuken op te ruimen na het eten, maar ik moest naar het toilet, dus ik stond op, begint m'n moeder opeens te flippen van "je denkt toch niet dat ik al die rommel hier alleen ga opruimen?!" . Tegen m'n vader begon ze ook te flippen omdat hij zei dat hij de olijven niet zo lekker vond (ze had salade met olijven gemaakt). Ze geeft m'n vader en mij constant de schuld van alles terwijl zij zelf ook vaak de oorzaak ervan is, en dan wilt ze ook NOOIT haar fouten toegeven!
Maar vandaag was echt het toppunt: ik ging normaal naar een vriendin, dat was al weken geleden afgesproken. Dus ik was m'n spullen aan het klaarmaken, stond op het punt om te vertrekken en dan zegt zij opeens "je gaat niet meer", zomaar, zonder enige aanleiding. Toen heb ik dus heel gemene dingen gezegd, oké, ik had dat niet moeten doen, maar ik zit het hier al een hele week te slikken dat ze zo rot tegen me doet en uiteindelijk ontplof ik gewoon.
Het ergste is nog dat m'n vader steeds tegen mij over haar zit te klagen, over hoe irrirtant ze de laatste tijd is, maar als m'n moeder hem erover aanspreekt beweert hij wel dat hij 'nooits iets heeft gezegd' over haar.
Ik snap gewoon niet waarom ze zo doet opeens, ze zit niet in haar menopauze, dus dat kan het al niet zijn, maar wat het ook is, ze reageert het constant op m'n vader en mij af. Praten helpt ook niet, daar wordt ze alleen maar kwader van.
Als jullie dit allemaal hebben gelezen, dankjewel. Ik moest het gewoon even kwijt.
Happiness can be found, even in the darkest of times.