Ik word helemaal gek van mezelf
Ik ben diverse keren in de steek gelaten door mensen waarvan ik dacht dat het mijn beste vriendinnen waren, daardoor ben ik ontzettend onzeker enzo.
Ik ga volgend jaar misschien naar een andere school (als er plaats is) en anders doe ik dit jaar over, maar ik zal in elk geval niet met mijn vrienden van nu in een klas komen en daar ben ik nu al bang voor. Ik wil niet alleen zijn, dan ben ik zo verlegen en onzeker als het maar kan.
En ook ben ik nogal snel 'jaloers' alhoewel ik niet weet of je het zo kan noemen.
Ik heb twee goede vrienden H en S. Vooral met H kan ik het erg goed vinden.. Maar ideeën om dingen te doen moeten meestal van mijn kant komen. Laatst in de vakantie waren H en S met elkaar aan het logeren, prima natuurlijk. Maar ze zullen mij geen van beide zo snel vragen voor logeren. En vrijdag gaan ze ook weer logeren omdat H alleen thuis is. En nu gaan wij waarschijnlijk met zijn 3en naar de film en dan gaan H en S daarna dus samen logeren en om 1 of andere reden voel ik me daardoor buitengesloten, want ze hebben niet gevraagd of ik dan ook mee ga logeren enzo.
Ik weet dat dat waarschijnlijk heel kinderachtig is, maar ik moet er de hele tijd aan denken en het maakt mij gewoon verdrietig en boos op mezelf. Ik wil niet jaloers zijn, maar ik voel me toch een beetje buitengesloten zo. En dan ben ik ook nu al bang voor volgend schooljaar, ik vind het afschuwelijk dat het zo mijn gedachten beheerst.
Oeps, mijn verhaal is iets langer geworden dan ik dacht, maar ik moet het toch even kwijt.
Iemand tips tegen al deze verwarrende gevoelens?
L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one
