• Zeurtopic, waarschuwing

    De relatie tussen mijn broertje en mij is al jaren niet goed.
    Nu zullen de meeste mensen wel denken, dat is normaal bij twee tieners.
    Dat dacht ik vroeger ook, maar ik begin steeds meer het idee te krijgen dat het niet zo normaal meer is.
    Hij kleineert me de hele dag. Als ik wakker wordt hoor ik al zijn muziek door het hele huis, niet echt goed voor mijn humeur. En al tijdens het ontbijt begint hij dingen tegen mij te zeggen, plofkop, vetzak, Sterre heeft een plofkop, zulke dingen.
    Op school doet hij net alsof hij mij totaal niet kent, maar lacht mij wel uit en roddelt over mij.
    Deze week was mijn moeder een weekje weg en hij heeft geen ene f**k in het huishouden gedaan, hij heeft gewoon ronduit gemeen tegen mij gedaan, ik kan altijd alles doen. Hij zegt altijd dat hij overal beter is dan mij en doet heel vaak net alsof hij mij slaat (doordat ik slecht zie vind ik het moeilijk om te zien of hij wel of niet echt gaat slaan) en hij doet me ook vaak gewoon pijn. Als ik hem bel of hij neemt de telefoon thuis op hangt hij heel vaak op. Hij steekt iedereen tegen mij op. En nu kwam hij thuis van een weekendje weg (waardoor ik niet weg kon) en dan gooit hij zijn tas tegen mij aan, tuft in mijn gezicht zegt dat ik vet ben en ontzettend lelijk. En hij jat heel vaak geld.
    En mijn ouders zeggen wel dat ze iets gaan doen, maar dat doen ze nooit.
    En ik ben het echt beu, ik voel me thuis en op school gewoon niet meer veilig en het maakt mij nog onzekerder.
    Nu kan je wel zeggen, gewoon negeren of terugslaan. Maar probeer dat maar eens te negeren, probeer maar eens iets terug te doen.

    Bravo voor de mensen die dit helemaal hebben gelezen, maar ik moet het kwijt want ik wordt er gewoon niet gelukkig van


    L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

    Cresseyde schreef:
    Hij blijft je broer, je kan het beste met hem praten, hij kan nog zo grof zijn, je blijft zijn zus en diep vanbinnen houd hij van je...
    Ik weet dat je vast heel kwaad of teleurgesteld bent, maar weet hij wel hard het je eigenlijk raakt, ik kan me moeilijk voorstellen dat hij je met vol besef zo veel pijn doet. Vertel dit eens aan hém, dat kan echt helpen... (Denk ik, wat er ook gebeurt, ik blijf mijn zusje een schat vinden)

    Van familie 'moet' je niet houden. Je bent niet verplicht. Het is gebruikelijk (iedereen doet het) maar ik vind 'familie zijn' geen excuus om elkaars fouten goed te praten onder het mom dat hij vanbinnen van je houdt.

    OT: jouw broertje lijkt me echt een enorme eikel. Laat je ouders zien hoeveel pijn hij jou doet, en als ze nog niets willen doen kan je misschien ook nog naar andere familie stappen (school, eventueel, maar het is nu bijna vakantie), of vrienden.


    "She was fury, she was wrath, she was vengeance."

    Ik zou echt eens goed met hem gaan zitten en hem duidelijk maken hoe verschrikkelijk dit jou laat voelen. In het begin zal hij je waarschijnlijk nog steeds uitlachen, maar zorg dat hij gewoon blijft zitten en blijf doorpraten. Hij moet gewoon inzien hoe ontzettend veel pijn dit jou doet. Want het is al verschrikkelijk genoeg dat je je op school niet veilig voelt. Thuis behoor je je gewoon veilig te voelen en dat behoort jouw broer niet te verpesten.


    Chaos, panic and disorder. I see my work is done here.

    weetje? normaal gezien zal ik het een hele idiote advies vinden om iemand aan te raden met de persoon in kwestie te gaan zitten praten en proberen er samen uit te komen, maar in bij jou kan het gewoon niet anders. Dus hierbij zeg ik wat een paar al gezegd hebben: ga met hem even rustig zitten en hem te laten zien hoeveel pijn hij jou wel niet doet.


    -

    Dat is inderdaad niet echt normaal :(

    Ik zou het er nog eens duidelijk met je ouders over hebben als hij er niet is. Waarschijnlijk is het voor hun niet duidelijk dat je er zo mee zit. Praat een rustig met ze en zeg wat je dwars zit. Je kan ook je broertje zelf confronteren en vragen wat er aan de hand is als hij je een keer niet lastig valt. Misschien zegt hij dit soort dingen wel omdat hij tegen je opkijkt en ook hartstikke onzeker is. Misschien probeert hij jou daarom zwart te maken, zodat hij zichzelf beter voelt. Werkt het thuis allemaal niet, dan zou ik met je mentor of de vertrouwenspersoon gaan praten. Want het is niet normaal wat je broertje doet en daar moet echt iets aan gedaan worden. Heel veel sterkte meis :)


    If the compass breaks then follow your heart and I hope it leads you right back into my arms.

    Het is fucked up, dus ga nu naar je ouders en geef ze de wind van voren. Jij voelt je klote omdat je broer kut doet en jouw ouders niets doen, al beloven ze dat wel. Je hebt recht om boos te zijn en dat moet je worden. DON'T LET YOUR HAIR HANG DOWN AND KICK SOME ASS, GIRL!


    "A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife

    Momentum schreef:
    (...)

    Ik heb met mijn moeder er over gepraat en ik krijg nu in elk geval een slot op mijn deur
    Alleen heeft mijn broertje nu iets geflikt waardoor mijn ouders echt laaiend zijn
    Hij heeft al zijn kleren en Playstation in een tas gedaan en is weggelopen
    Hij ging naar vrienden (niet eens hele goede ofzo) en vroeg of hij daar kon blijven om rustig te leren
    Dat is toch niet te geloven


    L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one

    Frodo schreef:
    Dat is inderdaad niet normaal. Ik heb ook een broer -een oudere dan- en wij hebben ook heel vaak ruzie, hij slaat me ook en doet me pijn, maar we hebben niet constant ruzie. Er zijn tijden waarvan ik denk: 'Ik haat je, voor mijn part ga je dood', maar later weet ik dat ik het niet meen.

    Misschien moet je eens proberen serieus met je ouders te praten? Als je broertje boven zit en je ouders beneden, zeggen dat het heel ernstig is en de feiten opsommen? Zij zijn tenslotte de ouders en moeten hieraan iets doen.

    Veel succes!


    I'm just beautiful me.

    Pod schreef:
    Ik heb met mijn moeder er over gepraat en ik krijg nu in elk geval een slot op mijn deur
    Alleen heeft mijn broertje nu iets geflikt waardoor mijn ouders echt laaiend zijn
    Hij heeft al zijn kleren en Playstation in een tas gedaan en is weggelopen
    Hij ging naar vrienden (niet eens hele goede ofzo) en vroeg of hij daar kon blijven om rustig te leren
    Dat is toch niet te geloven


    En gaat ze ook iets doen aan zijn gedrag?


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Dat hij in je gezicht tuft vind ik écht te ver gaan. Zoals al eerder is gezegd kun je dit misschien aan je ouders laten lezen zodat ze kunnen zien hoe jij je hierover voelt. Hier moet echt wat aan gedaan worden, want als het zo door gaat kan ik goed begrijpen dat je je thuis echt niet op je gemak voelt.


    If you wanna fly, you got to give up the shit that weighs you down.