Ik moet even mijn hart luchten.
Ik had dus van het TMFI een map gekregen met informatie. Mijn zusje heeft nu een soort van verdieping over dat onderwerp gedaan, dus ik had haar die map gegeven zodat ze hier informatie kon uit halen eventueel.
Nu krijg ik die map terug, alleen hij is helemaal kapot en afgesleten van alle kanten. Dus ik had tegen mijn zusje gezegd dat ik er niet van gecharmeerd ben dat ze zo met mijn spullen om gaat. Maar ze heeft hier niet op gereageerd. (Het gewoon genegeerd met andere woorden.) Dus ik heb het tegen mijn moeder gezegd, omdat ik het echt niet vind kunnen.
En nu daarnet was mijn moeder met die map naar haar toe gegaan en toen even later hoorde ik haar huilen. (Mijn moeder was al terug naar onder, volgens mij.)
En nu voel in me schuldig. Ik bedoel, ik ben er niet van gecharmeerd als zij zo met mijn spullen omgaat. (Zelf ben ik wel redelijk zuinig met haar spullen en mijn spullen.) Maar het was ook niet mijn bedoeling om haar te laten huilen.
Mijn moeder is nog niet bij me geweest. En mijn zusje ook niet, volgens mij heb ik die ook naar onder horen gaan. Ik wil graag weten wat er nu precies aan de hand is, maar aan de andere kant wil ik ook weer niet naar onder omdat ik me zo schuldig voel tegenover mijn zusje.
Mijn verontschuldiging aanbieden komt weer over zo van: "Het maakt niet uit dat je zo met mijn spullen bent omgegaan, als jij maar niet gaat huilen."
Ik weet het gewoon niet, hoe ik moet voelen.
Of wat ik moet doen.
You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt