Co-auteur! - Story problemen

Nou, ja, ik wil graag een verhaal schrijven, het lijkt me wel leuk om het met iemand anders te doen. Graag geen Hungergames of voetballers, wel 1D of HP, maar het liefst schrijf ik onbekende personen, en dan nog graag fantasy.

Hier even een stukje van mij, zodat je kan zien wat mijn schrijfstijl is, het is een stuk van een one-shot, die ik had geschreven ter aanleiding van een plaatje:



Waar ben ik?
Hoe kom ik hier?
Wat doe ik hier?
Droom ik?
Ik wil hier weg.

Mijn hoofd bonkt. Mijn gedachten zijn er warboel. Ik weet niet waar ik ben, of hoe ik hier kom. Ik weet niet eens wie ik ben. Ik weet eigenlijk niks meer! Mijn hoofd is een leeg zwart gat. Ik kan me niks herinneren, niet eens mijn eigen naam. Ik kijk om me heen. Ik kijk neer op een stad. Een grote stad. Er zijn veel gebouwen. Ik zie overal auto’s rijden.
De wind speelt met mijn haren. Wacht eens even! De wind speelt met mijn haren. Ik zie een stad. Ik kijk neer op een stad? Langzaam realiseer ik me dat ik heen en weer schommel.
Schommel?
Ach kom op!
Dit moet een of andere zieke grap zijn. Dit kan niet echt zijn! Heb ik misschien drugs genomen? Dat zou alles verklaren. Mijn verdwenen herinneringen. Mijn hoofdpijn. Maar vooral waarom ik op een schommel boven een gigantische stad zit.
Ja, dat is het. Ik heb drugs genomen. Mijn moeder gaat zo boos op me zijn, als ik wakker word...


Als je wilt samen schrijven vul dit dan even in:
Naam:
Leeftijd:
Een stukje verhaal:
Genre's:
Nog leukde ideeën:


Oke, hoop dat er mensen reageren.
Xx

[ topic verplaatst door een moderator ]

Every living creature dies alone.

Naam: Kimberly :'D
Leeftijd: 16
Een stukje verhaal: Ineens merk ik twee helderblauwe ogen op die lijken te twinkelen van blijdschap. ‘Ehm, sorry kan ik je misschien helpen?’ ik hoor een kleine trilling in mijn stem. En juist nu weet ik niet wat ik moet zeggen, de enige keer dat er echt iemand naar me toe komt. ‘Nee, ik vroeg me af of ik gewoon naast je mocht zitten’ haar stem galmt door mijn hoofd, haar prachtige melancholische stem. Een beetje verbaasd knik ik mijn hoofd, ‘tuurlijk.’ Met een glimlach zakt ze naast me neer op het houten bankje. Haar tas die op haar schoot rustte liet ze voor wat het is, net als mij, net als alles om haar heen. Het lijkt of ze diep in gedachten is, ver hier vandaan. En ik kan niks anders dan kijken. Een zacht briesje steeg op en speelde met haar lichtbruine haar, dat soms zachtjes in haar gezicht sloeg.
Genre's: Romance. (Ik schrijf heel graag harry potter) :'D
Nog leukde ideeën: ja ik heb misschien wel wat, maar weet het nog niet helemaal zeker.

“Laughter is timeless. Imagination has no age. And dreams are forever.”

Naam: Maruschka.

Leeftijd: 14 jaar.

Een stukje verhaal: Mijn botten voelde als sponsen. Sinds mijn naam was geroepen tijdens te boete, zijn ze niet meer hard geworden. Tenminste, zo voelde het. De vierentwintig tributen zaten rijtjes zaten backstage te kijken op een scherm naar het interview die iedereen moest ondergaan. Iedereen moest dan ook in jurken of pakken. Ik zelf had een lange nacht blauwe jurk aan zonder mouwen. Ik vond het ding maar onhandig. Ik bestudeerde alle tributen zorgvuldig. Vooral de beroeps trokken mijn aandacht. Ze waren zo zelf verzekerd, het was gewoon eng. Ze lachten om de grappen van Caesar Flickermann, zaten ontspannen op de stoel en deden of ze beroemdheden waren. Het maakte me woedend. Hoe konden ze dit zo makkelijk? We gingen straks allemaal dood! De tijd ging te snel voorbij. Zonder dat ik het door had ging de jongen van district elf van het podium af en was het mijn beurt. Ik probeerde zo groot te glimlachen dat het pijn deed. 'Uit district twaalf; Niké ForDeen!' riep Caesar. 'Hallo.' zei ik verlegen. Van mijn mentor moest ik onschuldig overkomen. Ik ging zitten en babbelde nog even snel over het capitool en hoe geweldig alles was. Mijn stylist had een soort poeder op mijn wangen gedaan waardoor ik de hele tijd bloosde. De zoemer ging en ik liep wankelend van het podium af. Daar na was Josh en mocht ik eindelijk naar mijn kamer. Ik liep snel naar de lift. Iedereen praatte me om heen, maar ik luisterde niet. Ik was te verdoofd. Toen ik in mijn kamer aankwam, plofte ik in bed en begon te huilen. Het was hier zo verschrikkelijk! Een avox kwam mijn kamer binnen. Ze knikte naar hem, en ik ging door met huilen. Toen liep ze naar me toe en gaf een klopje op mijn hoofd. 'Ik beveel je om te blijven.' zei ik met een waterig lachje. 'Hoe heet je?' Ik gaf haar een pen. Ze schreef kort iets op. Ik keek er naar en schrok. Ze wist haar naam niet meer. Er stond ''Avox.''

Genre's: Fantasie, romantiek, avontuur

Nog leukde ideeën: Ik weet misschien wel wat, het gaat over HP.

Surely it was a good way to die, in the place of someone else, someone I loved. Noble, even. ~ Bella Swan

Heeii,
Ik heb dus dat stukje gelezen, en ik vond het erg goed.
Ik weet niet of je al begonnen bent,maar wil je me de link van het verhaal sturen?

Liefs, Amber (xPatronum)

Het orakel van Delphi.