Ik herken je niet meer terug. Waarom moest je veranderen van de lieve, rustige meid naar een bitch die keer op keer weer mijn hart breekt, me negeert, me ontwijkt en onze vriendschap verbroken heeft alleen maar omdat je achter mijn 'geheim' kwam. Je doet kut tegen me, maar gaat wel aardig tegen me doen als ik verplicht ben om mee naar je huis te gaan omdat je ouders denken dat we nog vrienden zijn. Je wist alle foto's die we ooit hebben gemaakt van ons en je doet net alsof ik niet meer besta. Alsof ik al volledig uit je geheugen ben gewist en alle leuke herinneringen van vroeger je niets meer doen, alsof het vroeger maar schijn was dat we beste vriendinnen waren. Ik mis je, ik mis alles aan je. Ik mis de tijd dat je mijn geheim nog niet wist en we gewoon beste vriendinnen waren.