Hello, my name is Moon. I'm a resident from Starship U.K.
And this is my story.
A horse and a man, above, below,
One has a plan, but both must go.
Mile after mile, above, Beneath,
One has a smile, and one has teeth.
Though the man above might say “hello,”
Expect no love from the Beast Below!
In bed above we're deep asleep
While greater love lies further deep
This dream must end, this world must know
We all depend on the beast below.
Op een dag is Moon door London aan het lopen en raakt ze de weg kwijt. De Smilers volgen elke stap die ze zet, en hoe meer ze er tegen komt, hoe meer ze in paniek raakt. Er is niemand anders wanneer Moon per ongeluk terecht komt op een plek waar ze niet zou mogen zijn. De Smilers veranderen in enge Duivelse-gezichten met scherpe tanden. Ze besluit om de trap af te dalen die ze in de vertte ziet, maar wordt onderschept door een groepje inwoners met zwarte mantels. Ze wordt wakker in kleine kamer met voor haar een tv-scherm en twee knoppen. Er is een Forget en een Protest button...
Waar het dus eigenlijk over gaat: Het leven van een 16 jarig meisje op Starship U.K. - Dat is London in de toekomst. London in de ruimte. Het leek me wel leuk om te schrijven over een inwoner er van, over haar leven, en over The Beast Below.
Wie zou dit willen lezen?
[ topic verplaatst door een moderator ]
[ bericht aangepast op 1 mei 2012 - 19:11 ]
Believe in yourself.