In een koud en donker woud
Gaat nergens heen
Heeft niemand die van haar houd
De regen valt op haar neer
Maakt plassen op de grond
Ze wil niet meer
Gilt ze in het rond
Ze gaat op zoek
In de stromende regen
Naar de oorzaak van de vloek
En komt dan haarzelf tegen
Het komt door haar
Dat ze hier is beland
Het is echt waar
Ze laat zich zakken in wat zand
Ze pakt een grote steen
Met scherpe randen
Gaat zo door haar huid heen
Het bloed stroomt over haar handen
Een uil roept haar laatste gil
Haar laatste kreet
Dan wordt het stil
In die wereld zo wreed
De plas water wordt rood
De regen vermengt zich met haar bloed
De lucht vermengt zich met haar dood
En ze vliegt haar dood tegemoet
Dit gedicht heb ik gemaakt bij deze foto.
[ bericht aangepast op 27 april 2012 - 18:04 ]
L.S.H.I.F.O.M.D.W.I.D.H.O. Laughing so hard I fell off my dinosaur, wait, I don't have one