foreverPayne schreef:
(...)
Wel dat valt wel mee,
vandaag weet ik niet hoe ik me moet voelen.
Het kindje van mijn bazin is overleden en nja, je snap het wel.
Maar voor de rest toppie ! Met jou, nichtje van me?
Aight, jup ik snap, dat is echt sneu, gecondoleerd.
En met mij gaat het... Tja niet super. Ik weet hoe mijn vader is, gewoon weg egoistisch en hij weet me steeds weer teleur te stellen. Maar telkens blijf ik naar hem toe gaan, blijf ik hem vergeven en hopen dat het eens anders is. Maar duidelijk is het nooit anders en stel ik me telkens weer open voor pijn en teleurstelling.
En dan kom je bij vrienden, zie je hoe hun hele gezin gezellig aan tafel met elkaar kan zitten. Zie je hoe geweldig hun vader is. Of hoe iemands oudere broer kan zijn, een gewone broer.
Mijn broer heeft autisme en kan heel erg boos worden, hij maakt ook gebreuk van mensen, alleen als hij wat nodig heeft ben ik goed genoeg om mee te praten. Hij feest tegenwoordig heel veel met vrienden, hij woont begeleid opzich zelf, hij drinkt niet normaal veel en gebruikt drugs.
Serieus toen ik laatst met hem samen was, schaamde ik me gewoon voor hem.
En weetje soms voel ik me gewoon jaloers op mijn vrienden, dat hun een normaal gezin kunnen hebben. Ik baal gewoon dat ik dat niet heb.
En dat knaagt nu verschrikkelijk aan me, sorry voor mijn gezeik