Ik heb een stand alone geschreven,
maar ik heb het gevoel dat het beter kan.
Hebben jullie misschien tips voor me om mijn schrijfstijl te verbeteren?
ps: dit stukje is wel een beetje 16+ denk ik?
Mijn mondhoeken krullen omhoog. Zachtjes druk ik een tedere kus op zijn kaaklijn. Dicht staan we tegen elkaar aan. Zijn hand streelt over mijn lichaam heen. Ik grinnik zachtjes. ‘Waarom moet je lachen?’ glimlacht hij. ‘Gewoon, omdat ik het leuk vind.’ Mijn greep om hem heen versterkt. Ik kijk diep in zijn ogen waardoor hij snel een kus op mijn lippen druk. Mijn handen glijden over zijn blote kont heen en trek de onderkant van zijn lichaam dichter naar me toe.
Door bij hem te zijn lijk ik voor even de rest van de wereld vergeten. Hetgeen waar ik al dagen mee zat is opeens onbelangrijk geworden. Het voelt vertrouwd om hem zo dichtbij me te hebben.
Ik begin zacht te hijgen op het moment dat hij zijn vingers sneller op en neer beweegt. Dan stopt hij. ‘Wil je?’ vraagt hij met een zachte stem. ‘Ja.’ Antwoord ik kort en duidelijk. Hij laat me los en gaat op de grond liggen. Ik trek mijn trainingsbroek helemaal uit en neem plaats op hem. Ik probeer zijn ‘speeltje’ in me te krijgen. Wanneer dat is gelukt beweeg ik zachtjes op en neer. Hij glimlacht. Ik druk een kort kusje op zijn mond. Ik zie hem genieten, dit geeft me al een fijn gevoel. ‘Wil jij nu?’ vraag ik hijgend. Nadat hij knikt ga ik van hem af en ga liggen met mijn rug op het zand. Hij komt bovenop mij liggen. Ik geniet van hetgeen wat we doen.
Een aantal minuten later staan we een paar meter van elkaar af. ‘En vond je het fijn?’ vraag ik om de vreselijke stilte te verbreken. ‘Ja, jij?’ ‘Ja.’ Antwoord ik. Weer is het stil. Ik zucht. Het liefste wilde ik hem nu weer aanraken, maar dit gebeurde niet. Ik leun tegen een scheefgroeiende boom aan en kijk om me heen. Eigenlijk valt er niet veel te zien want het is een gewoon bos. Een klein bos, waar ik en hij onze avontuurtjes beleven. De 3e om precies te zijn. Ik friemel wat aan de draadjes van mijn zwarte trainingsbroek. ‘Ik denk dat ik ga.’ Zegt hij. ‘Ja, ik ook.’ Mompelde ik. Hij loopt aan, ik volg hem naar onze fietsen toe. Hij pakte zijn fiets en ik pak mijn fiets. Hij wacht tot dat ik mijn fiets overeind heb en dan fietsen we samen het bos uit. Bij een kruising zeggen we elkaar gedag en rijden we allebei een andere kant op.
Een traan glijd over mijn wang heen terwijl ik meezing met een lied. Ik steek de weg over en denk na over hem. Zou het ooit iets meer worden dan dit? Vraag ik me telkens af.
<3
