Ik heb geen idee of hier al een topic over was (wel gezocht niet gevonden, als er een ander topic al is, kan iemand dan linken?), maargoed...
Mijn vriend en ik zien elkaar meestal het hele weekend, en op donderdag.Maar als hij dan weg is, dan ben ik zò verdrietig.Ik heb meerdere depressies gehad voordat ik hem kende, en de pijn van hem weg te zien gaan of zelf weggaan, de pijn van hem te moeten missen, is haast net zo hevig als van die depressies.
Slapen : alleen.Wakker worden : alleen. Eten : alleen. En dat zo de hele dag.
Door de week gaat het meestal nog wel (niet echt meestal, maar ik kan functioneren), maar op zondagavond lijkt echt niks meer te helpen .
Ik vind soms ook wel eens dat ik me aanstel, omdat ik hem donderdag immers weer zie, en hij ook niet dood is, dus geen reden totaal ontroostbaar te zijn.
Maar toch, iedere zondagavond is een hel, iemand tips hoe het makkelijker word ?
Pain is temporary, quitting lasts forever./Nothing is forgotten , nothing is ever forgotten...