Ik word gewoon gek van die mensen die kritiek op me hebben. "Je doet het verkeerd." "Zulke dingen kun je niet zeggen." "Het moet zo." "Je bent stom bezig." "Als je nu niks gaat doen dan komt er niks van je terecht." Ik kan er gewoon niet meer tegen. Ik doe wat ik zelf wil en ik hoef dus geen mensen die kritiek hebben. Als het opbouwende kritiek was geweest, oké. Maar ze geven gewoon kritiek om kritiek te geven, soms lijkt het wel of ze me de grond in willen stampen.
Daarbij raak ik zwaar geërgerd aan de mensen de willen dat ik nu keuze's ga maken voor later. Ik begrijp ook wel dat ik die moet maken maar ik wil ze zelf maken en nu zijn ze gewoon bezig om mijn keuze's te beïnvloeden. "Weet je zeker dat je dat gaat doen?" "Misschien kun je beter dat gaan doen." 'Het is slimmer als je dat profiel kiest en die vakken." "Wil jij dat echt worden? Ik vind dit meer iets voor jou." "Het slimmer om naar die school te gaan." Ik word er gewoon gek van. Ik heb soms gewoon de neiging om te zeggen: 'Hou gewoon allemaal jullie kop. Het is MIJN leven, ik doe wat ik ZELF wil.'
Ja, dit moest er uit.
[ bericht aangepast op 11 feb 2012 - 23:10 ]
"Ignite, my love. Ignite."