Living Young, Wild & Free - RPG [Chapter 02] - Speeltopics

Het leven in de straten van Londen City is hard en nooit zonder gevaar. Deze groep mensen weten hoe het is. Ze zijn allemaal best goed bevriend met elkaar, want op de straat ; daar leer je je echte vrienden pas kennen. Elke week spreken ze samen af in hun gekraakte pand, wat ze hebben omgetoverd tot een heuse dancing.

Beginning:
Het verhaal begint in de straten van Londen. De personages zijn allemaal dakloos, en ontmoeten elkaar voor de eerste keer op een winterachtige avond in een groot kraakpand, waar ze een plaatsje zoeken om te overnachten.

Meespelen kan altijd! -KLIK-

---

Love is just a word until you find someone to give its definition.

Yulia Nena Katineh
Ik grijns als ik zie dat Mickey minstens een halve kop groter is dan mij.
'Ja,' antwoord ik glimlachend. Even vergat ik dat ik drank op had en dus na moest denken voor dat ik wat zei.
'Met jou ook?' vraag ik vervolgens.

---

"like i'd follow you around like a dog that needs water."

Mickey
'Met jou ook?' vraagt ze me na een korte stilte.
'Ja, zeker nu ik met jou praat,' zeg ik terwijl ik naar haar knipoog.
Oké, Mickey, don't push it. Je moet het anders aanpakken dan bij Cassie.

---

"Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

Yulia Nena Katineh
"Ja, zeker nu ik met jou praat,' zegt hij met een knipoog. Ik grijns even.
'Gelukkig,' knipoog ik terug. Gelukkig hing er geen druk bij Mickey's aanwezigheid en vondt ik hem een makkelijke prater. Logisch, dacht ik bij mezelf, anders papte ik niet gelijk een gesprek aan.

---

"like i'd follow you around like a dog that needs water."

Ty

"Goed om te weten" zegt ze. Een lach ontsnapt uit mijn mond. Ik denk dan terug dat mijn haar nog altijd niet goed ligt dus daarom leg ik het even goed. Veel beter.

Mickey
Ik ben verrast als Yulia ook knipoogt naar mij. Ze was best leuk. Knap, vriendelijk, spontaan,... En misschien nog wel het belangrijkste: ik voelde me gemakkelijk bij haar.
Al kende ik haar nog maar net, ze voelde erg oprecht aan, alsof je bij haar alles zou kwijt kunnen.
'Yulia? Waarom ben jij hier eigenlijk?' vraag ik erg nieuwsgierig. 'Ik bedoel, als ik dat mag weten!' voeg ik er snel aan toe, uit schrik dat ze door die vraag op me zou afhaken.

---

"Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

Cassie
Hij lacht eventjes en doet dan zijn haar weer goed. Ik kijk hem even aan en schud zogenaamd teleurgesteld mijn hoofd, 'net zat het véél beter,' zeg ik waarna ik zijn haar weer warrig maak.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ty

Ik geef haar weer een por. "Wat had ik ookal weer gezegd over mijn haar ?" vroeg ik met een grijns.

Cassie
Ik lach eventjes als hij mij een por geeft, 'Wat had ik ookal weer gezegd over mijn haar?' vraagt hij dan met een grijns. Ik probeer hem zo onschuldig mogelijk aan te kijken, 'niks toch?'

[moet nu eten]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Yulia Nena Katineh
Mickey vroeg waarom ik hier was en ik weet niet of het door de drank kwam of omdat ik me op m'n gemak voelde, maar voor het eerst kreeg ik geen kippenvel.
'Het is een lang verhaal..' zucht ik. Ik denk even na.
'Ik ben Russisch, misschien hoor je dat aan mijn accent,' grinnik ik. 'Iedergeval, mijn moeder ging vreemd en mijn vader was alcoholist en drugsgebruiker. Uiteindelijk vonden ze dat het mijn schuld was en gooiden ze me op de straat, waar het niet allemaal beter werd. Je kent het wel, drugs, alcohol, geweld, dat soort dingen. Toen ben ik naar mijn tante gegaan en zijn we hierheen geëmigreerd.' Ik probeer weer op woorden te komen. 'Nouja, nu ook uit huis getrapt door m'n tante.' zeg ik tot slot. Ik probeer een glimlach naar buiten te persen.
'En wat is jouw verhaal?' vraag ik vervolgens. 'Tenzij je dat liever niet wilt vertellen,' voeg ik er aan toe.

---

"like i'd follow you around like a dog that needs water."

[Okay, ik wacht wel (;]

Ty

Ik trek mijn wenkbrauw even op. "Hm, misschien helpt dit je herinneren" zei ik als ik een zenuw raak. Ietsjes naar boven nog en ik zat op de plaats waar je haar zo in slaap kon krijgen.

[Even eten. ]

---

"like i'd follow you around like a dog that needs water."

Jenica.
"Je weet mijn naam, ik ben zeventien en uh.. Wat wil je weten?" vraagt Jeremy.
"Euh," Zucht ik even.
"Ik wil alles weten!" lach ik hard terwijl ik op de grond ga zitten en tegen de muur leun.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Mickey
Yulia vertelt haar verhaal en ik heb een beetje medelijden met haar. Ze heeft al erg veel meegemaakt, ook al hebben we dat allemaal hier. Ze glimlacht naar me, maar ze is blijkbaar geen goede actrice.
'Je hoeft bij mij echt niet te doen alsof je je goed voelt, als dat niet zo is, hoor,' vertel ik haar, terwijl ik zacht over haar schouder wrijf.
Dan vraagt ze me naar mijn verhaal. 'Wel, dat is niet zo ingewikkeld. Toen mijn ouders scheidden, begon mijn moeder drugs te gebruiken. Daardoor ben ik met mijn tweelingzus weggelopen van huis, maar ze is pas overleden aan borstkanker. En ja, sindsdien... Zwerf ik maar wat rond, zoekend naar plekken om te kunnen overnachten,' leg ik uit. 'Maar dat is lang niet zo erg als wat jij hebt meegemaakt,' voeg ik er nog aan toe, voordat ze medelijden met me krijgt.

---

"Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

[Is goed, Mickey wacht op je (; Smakelijk!]

---

"Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

Yulia Nena Katineh
Ik voel geen steek van medelijden, maar juist een steek van kracht. Mickey is sterk. En dat vindt ik fijn aan hem. Daar bewonder ik hem voor.
'Even erg,' zeg ik zacht. 'Ieder heeft zijn of haar pijngrens, en voor beiden van ons is deze overschreden. Het spijt me van je zus,' fluister ik waarna ik oprecht glimlach.

---

"like i'd follow you around like a dog that needs water."